ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 664

การตายของส้งลาทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ฟู่กั๋วเฉียงไม่เสียเวลากับเย่เทียนมาก เมื่อรู้ข่าวเรื่องการตายของส้งลาแล้ว ก็รีบกลับไปวางแผนเพื่อใช้โอกาสนี้ในการเข้ายึดอาณาเขตของส้งลา

ซูเหมยก็ไม่ได้อยู่นาน และให้คนใช้ของฟู่เซิ่งหนานพาไปอาบน้ำ

นี่ก็เป็นเหตุสุดวิสัย ไม่ว่าจะยังไงซูเหมยก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอถูกจับไปขังตั้งหลายวัน และยังต้องอยู่ในสงครามที่โหดร้ายนานขนาดนี้ ตอนนี้ตัวเธอคงเหม็นน่าดูและฟกช้ำไปหมดแล้ว

ในที่สุดตอนนี้ก็ปลอดภัยแล้ว เธอจะทนไปอีกทำไม?

ต่อมา ในห้องรับแขกก็เหลือแค่เย่เทียนกับฟู่เซิ่งหนาน บรรยากาศค่อยๆ ตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ

"คุณ……"

หลังจากนั้นสักครู่ เย่เทียนก็ทนไม่ไหว จากนั้นปัดจมูกของเขาและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

"หุบปาก! ตอนนี้ฉันยังไม่ว่างคุยกับคุณ"

แต่เย่เทียนเพิ่งพูดได้คำเดียว ฟู่เซิ่งหนานก็ยกมือขึ้นมาขัดจังหวะ และก้มหน้าลงไปมองแล็ปท็อปด้านหน้าพร้อมกับกดแป้นพิมพ์ไปด้วย

“หืม?!”

เย่เทียนอึ้งไปสักพักพร้อมกับปัดจมูกด้วยความโมโหและพูดว่า "ถ้าคุณไม่ว่าง! งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ"

เขาไม่รู้ว่าฟู่เซิ่งหนานกำลังทำอะไรอยู่ แต่เขารู้ดีว่าสิ่งที่ฟู่เซิ่งหนานเกลียดที่สุดคือมีคนมารบกวนในขณะที่เขาตั้งใจทำอะไรสักอย่าง!

ชาติที่แล้วเย่เทียนเคยเจอมาแล้วรอบหนึ่ง และเกือบถูกฟู่เซิ่งหนานตัดเป็นสองท่อนแล้ว เขาจึงไม่กล้าเข้าใกล้เขตทุ่นระเบิดอีก

หลังจากอาบน้ำอุ่นเสร็จ เย่เทียนที่ง่วงนอนก็ไม่ได้สนใจอะไรและล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วหลับไป

นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เช่นกัน เพราะตอนเช้าเขาถูกฟู่เซิ่งหนานสาดด้วยน้ำเย็นจนตื่น จากนั้นเผชิญกับการต่อสู้ที่โหดร้าย เขาไม่ใช่เครื่องจักรที่ไม่มีวันเหนื่อยและต้องการพักผ่อนเหมือนคนทั่วไป

อย่างไรก็ตาม เย่เทียนนอนจนถึงตอนเย็นค่อยตื่นมา จากนั้นเดินออกมาจากห้องนอนและมาเห็นฟู่เซิ่งหนานกับซูเหมยกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างอยู่ในห้องนั่งเล่น

"เย่เทียน คุณตื่นแล้วเหรอ?"

ดวงตาเฉียบแหลมของซูเหมยหันไปมองเย่เทียน

ในทางกลับกัน ฟู่เซิ่งหนานที่เห็นซูเหมยมีความสุขก็เลิกคิ้วขึ้นมาทันทีพร้อมกับพูดจาประชดเย่เทียนว่า "ชาติที่แล้วเกิดมาเป็นหมูหรือ? ถึงนอนได้เก่งขนาดนี้?"

เธอคุยเรื่องปัญหาความรักกับเย่เทียน ในฐานะผู้หญิงยุคใหม่ เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมซูเหมยและคนอื่นๆ ถึงได้ใส่ใจเย่เทียนขนาดนั้น? ทั้งๆ ที่รู้ว่าเย่เทียนมีภรรยาไปแล้ว?

"อย่างอื่นก็ไม่แน่นะครับ แต่ผมมั่นใจเลยว่าชาติที่แล้วผมไม่ได้เป็นหมูแน่นอน"

สำหรับการประชดประชันของฟู่เซิ่งหนานนั้น เย่เทียนไม่ได้โกรธแต่อย่างใดและยังเปลี่ยนเรื่องพูดว่า "พวกคุณกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ? ทำไมดูกระตือรือร้นกันจัง"

ในขณะที่พูดอยู่ เย่เทียนก็เดินไปข้างหน้าและนั่งลงข้างๆ ซูเหมยพร้อมกับหยิบแอปเปิลที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมากินแบบไม่เกรงใจ

"ไม่มีอะไร ก็แค่พูดเรื่องตอนที่เราอยู่เจียงหนัน"

ซูเหมยยิ้มเล็กน้อยด้วยความอ่อนโยนจนบรรยายไม่ถูกพร้อมกับออร่าของลูกคุณหนูด้วย

เมื่อเย่เทียนได้ยินอย่างนั้น ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางฟู่เซิ่งหนาน

"ตอนที่คุณหลับอยู่ ฮาชิโมโตะ ฟุจิโนะกลับมา แล้วบอกให้ฉันฝากเอาแฟลชไดรฟ์นี้ให้คุณแล้วก็รีบออกไปเลย"

เมื่อเห็นว่ากลิ่นดินปืนของทั้งสองเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ซูเหมยที่เงียบมาตลอดก็ลุกขึ้นมาพูดว่า "ฉันตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้ฉันจะกลับไปที่จ๊กกลาง แล้วคุณจะกลับไปกับฉันไหม?"

"เอิ่ม……"

เย่เทียนคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วส่ายหัวตอบด้วยสีหน้าขมขื่น "พี่เหมย ผมต้องไปที่เมืองจินก่อน แล้วค่อยไปจ๊กกลาง"

พูดตลกอะไรกันอยู่ ก่อนที่เขาจะมาที่สามเหลี่ยมทมิฬ หัวหน้าทีมของทีมสายฟ้าและถังเหวินหลงยังบอกกับเขาอยู่ว่า ต่อให้ทีมสายฟ้าจบการแข่งขันก่อนเวลา รางวัลที่เขาจะได้รับก็ไม่ต่างอะไรจากที่หนึ่ง

ยังไงก็ต้องไปจ๊กกลางอีกรอบ แม้ว่าจะไม่ใช่ไปดูสถานการณ์ในเหมืองหยก แต่ก็ต้องไปเอาศพของงูจื่อขุยมาอยู่ดี!

แน่นอน ก่อนอื่น ยังไงก็ต้องกลับไปรับรางวัลที่ต้องได้ในเมืองจินไม่ใช่หรือ?

"ก็ได้!"

เมื่อซูเหมยได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของเธอก็เปล่งปลั่งขึ้นมาทันที เธอไม่ได้กดดันเย่เทียน แต่แค่พยักหน้าด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

เย่เทียนสัมผัสถึงความผิดหวังของผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย จึงเอื้อมมือออกไปลูบผมของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "พี่เหมย ผมสัญญานะว่า ผมจะรีบจัดการธุระให้เสร็จ และรีบตามคุณไปที่จ๊กกลาง

"อะไร! อะไรกัน! ฉันยังอยู่ที่นี้นะ!"

ซูเหมยยังไม่ทันได้พูด ฟู่เซิ่งหนานที่อยู่ข้างๆ ก็พูดแทรกขึ้นมาว่า "ถ้าพวกเธอจะจีบกัน อย่างน้อยก็ดูสถานที่บ้างนะ!"

ซูเหมยตกใจและหลังจากตั้งตัวได้ก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน "ฉันจะกลับห้องเก็บของก่อน"

เมื่อเห็นหญิงสาวที่เดินจากไป เย่เทียนก็เพ่งมองไปที่ฟู่เซิ่งหนานและเดาว่าตัวเองคงโผล่มาผิดเวลาแน่เลย หรือผู้หญิงคนนี้ประจำเดือนมาไม่ปกติ? ทำไมอารมณ์เสียง่าย แถมยังต่อต้านเขาไปทุกเรื่อง?!