“ฉันมาเอาชีวิตแกโดยเฉพาะ!”
ข้างหูเป็นคำพูดที่เรียบนิ่งนั้นของหัวหน้าเผิงดังขึ้น เย่เทียนไม่ได้รู้สึกตกใจมากเกินไป เขาเคยเจอการโจมตีสังหารครั้งหนึ่งของฝ่ายตรงข้ามมาก่อนแล้ว ครั้งนี้ถ้าไม่มีบุคคลใหญ่โตเข้ามา งั้นอีกฝ่ายคงเป็นคนโง่จริงๆ แล้ว
“หัวหน้าเผิงใช่ไหม? ในเมื่อแกเป็นแค่หัวหน้า งั้นผู้จัดการล่ะ? อยู่ระหว่างทางกำลังมาใช่หรือเปล่า?”
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย่เทียนได้รับการเตือนสติจากหยวนเข่อเหวยแล้ว ถึงบอกว่าเขาไม่ค่อยเข้าใจต่อบริษัทเท่าไร ไม่รู้จักพนักงานโดยชัดแจ้งของภายใน แต่ยังพอเข้าใจโครงสร้างโดยพื้นฐานดี สูงไปกว่าตำแหน่งของหัวหน้า นั่นย่อมคือผู้จัดการแล้ว
คำพูดง่ายดายอันนั้นของเขา เปิดเผยข้อมูลสำคัญมากมายออกมาอย่างไม่ต้องสงสัย
หัวหน้าเผิงตกใจ นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของผู้จัดการ แต่พอเขาครุ่นคิดดู กลับรู้สึกผ่อนคลายลง
ความสามารถที่เย่เทียนแสดงออกมายิ่งใหญ่เกรียงไกร พอจะเข้าใจข้อมูลเกี่ยวข้องกับบริษัทได้บางส่วน ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร
“แกยังเกินความคาดหมายของฉันจริงๆ นึกไม่ถึงแม้แต่ผู้จัดการแกยังรู้จัก งั้นแกรู้อะไรอีก?”
“ว่าอย่างไง? นี่คือแกอยากค้นเบื้องหลังของฉันเหรอ?”
เย่เทียนหัวเราะหึๆ ส่ายหน้าบอก “วางใจเถอะ! มาตรการรักษาความลับบริษัทของพวกแกทำได้ไม่เลวเลย ที่ฉันรู้มาก็แค่ข้อมูลทั่วไป”
ไม่รอหัวหน้าเผิงตอบกลับ เย่เทียนก็ไม่อยากเสียเวลา พูดเตือนสติ “พอแล้ว เวลาก็ดึกแล้ว อย่าเสียเวลาต่ออีกเลย อยากฆ่าฉันก็รีบเข้ามาเถอะ!”
หัวหน้าเผิงตะลึง หัวเราะฮาๆ บอกว่า “แกรีบร้อนไปตายขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ไม่ๆๆ ตรงจุดนี้แกอาจจะเข้าใจผิดแล้ว”
มุมปากเย่เทียนวาดรอยยิ้มที่ร้ายกาจขึ้น ยื่นมือออกมาส่ายๆ “ในเรื่องนี้ฉันสามารถบอกแกได้อย่างมั่นใจมากว่า ในคืนนี้ฉันจะไม่ตาย ส่วนแกกลับต้องตายเป็นแน่!”
พูดจบ เดิมทีเย่เทียนไม่ได้รอช้า พอย่ำเท้าก็กระโดดออกมาฉับไว เป็นฝ่ายรุกแฉลบเข้าไปยังหัวหน้าเผิงด้วยลักษณะท่าทางดุร้าย
สุภาษิตพูดเอาไว้ได้ดี: จะจับขโมยต้องจับหัวหน้าก่อน
เผชิญหน้ากับนักฆ่ามากขนาดนี้ เย่เทียนไม่มีเวลาว่างมากขนาดนั้นจะได้มาจัดการทีละคน
ตามองเห็นเย่เทียนกระโจนมายังตนเองฉับไว หัวหน้าเผิงจะเดาความคิดของเย่เทียนไม่ออกที่ไหน แต่เขากลับไม่มีวี่แววลนลานสักนิด ขณะเดียวกันถอยออกทางด้านหลังแบบไม่รีบร้อน ยกมือขวาขึ้นสูงแล้วโบกนิดหน่อย
เหล่านักฆ่าที่เดิมทีนั่งบนรถมอเตอร์ไซค์ ต่างรีบเดินลงมาจากบนรถมอเตอร์ไซค์ทันที ในมือแต่ละคนถือมีดไว้ เบียดล้อมเข้าไปทางเย่เทียนแบบเงียบงัน
เย่เทียนเห็นเหตุการณ์ อดขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ กลับไม่ได้หวาดกลัวอะไร แม้กระทั่งบนใบหน้ายังแอบเผยความปรารถนาอยากสู้รบสูงมากเกินไปออกมาด้วย
ปัง!
แวบเดียว เท้าใหญ่ข้างหนึ่งของเย่เทียนก็ถีบคนที่กระโจนเข้ามาแรกสุดนั้นอย่างแรง คนคนนั้นส่งเสียงครวญครางที่เจ็บปวดออกมาทันที จากนั้นไร้เรี่ยวแรงล้มลงพื้นแบบสุดจะทนได้ ชั่วพริบตาเดียวก็สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ ไม่มีโอกาสสู้กลับโดยสิ้นเชิง
เพียงแต่ ถึงจะบอกว่าเย่เทียนจัดการนักเลงคนหนึ่งได้ในทีเดียว แต่ยังมีนักฆ่ามากกว่าเดิมกระโจนเข้ามาทางเขา
แต่ ถ้าเป็นคนธรรมดาเผชิญหน้ากับนักเลงกลุ่มนี้บางทีอาจจะยังรู้สึกปวดหัว แต่สำหรับเย่เทียนแล้ว นี่ไม่ใช่เป็นแค่พวกลูกกระจ๊อกหรอกเหรอ เดิมทีไม่พอทำให้กลัว!
แม้กระทั่งว่า เย่เทียนยังมีเวลาว่างไปตรวจดูสถานการณ์ของหัวหน้าเผิง เห็นเพียงอยู่ข้างกายของเขา กลับยังมีผู้ชายที่รูปร่างผอมแห้งเฝ้าอยู่ด้วย ถึงแม้สายตาจะมองเห็นพวกเดียวกันต่างล้มลงกันหมด แต่การแสดงออกบนหน้าเขากลับไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย
ในใจเย่เทียนรู้สึกได้ทันใด รู้ว่าเจ้าหมอนี่ต้องจัดการไม่ง่ายขนาดนั้นแน่!
แต่ว่า ภายใต้สถานการณ์ตอนนี้ เย่เทียนยังไม่มีกะจิตกะใจไปพิจารณาปัญหามากเกินไปเช่นกัน ถ้าอยากจัดการหัวหน้าเผิงทิ้ง ไม่จัดการลูกกระจ๊อกพวกนี้ทิ้งเกรงว่าเป็นไปไม่ค่อยได้แล้ว
นึกถึงตรงนี้ เย่เทียนยิ่งลงมือโหดเหี้ยมไร้จิตใจขึ้นมา
ชายผอมแห้งรีบพยักหน้าแบบหนักแน่น “ได้! ผมรับรองว่าจะทำแขนเขาพิการข้างหนึ่ง!”
เวลานี้ เย่เทียนใกล้จะจัดการนักฆ่าสามสิบคนเสร็จ แต่เขากลับยังคงมีฝีมือยอดเยี่ยม
เพียงแต่ เขาไม่อยากเปิดเผยไพ่เด็ดออกมาง่ายดายขนาดนั้น จึงจงใจแกล้งทำลักษณะท่าทางหายใจหอบออกมา พยายามประมาทอีกฝ่าย
ทันใดนั้น นักฆ่าคนหนึ่งคว้าโอกาสได้ แตะเท้าใหญ่เข้ามาทีหนึ่งอย่างรุนแรง
ปึง!
เย่เทียนหลบออกสบายๆ โดยสัญชาตญาณ แต่เขากลับจงใจฝืนสู้ลงมา เท้าโซซัดโซเซสองสามก้าวทันที ตาเห็นว่าจะหกล้มลงพื้น
แต่ในเวลานี้เอง เขากลับยันพื้นดินไว้ด้วยมือข้างเดียว ทำท่าทางเอามือดันพื้นหมุนตัวเป็นวงเตะนักฆ่าหลายคนที่กระโจนเข้ามาอย่างเอาเปรียบจนลอยออกไปแล้ว
หัวหน้าเผิงเห็นเหตุการณ์ ดวงตามีแววดีใจแฉลบผ่านอย่างอดไม่ไหว หลังจากได้รับรู้ว่าเย่เทียนมีสถานะของนักบู๊ เขาก็รู้ชัดว่าคนด้านล่างพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เทียน
แต่เขายังคงให้พวกเขาลงมือ อย่างหนึ่งคือเพื่อเปลืองพลังงานเย่เทียน อีกอย่างคืออยากดูความสามารถของเย่เทียนชัดๆ
ปัจจุบันนี้เห็นเย่เทียนแสดงความเสื่อมถอยออกมา จึงรีบปัดมือบอกว่า “เอาล่ะ พวกนายถอยไปเถอะ!”
ถึงแม้เขาจะไม่สนใจการตายของคนด้านล่าง แต่ตอนนี้เป้าหมายบรรลุเรียบร้อยแล้ว ทำไมต้องพลีชีพอย่างกล้าหาญอีกล่ะ?
คำสั่งนี้ของเขาออกไป เหล่านักฆ่าที่ยังยืนอยู่จำนวนไม่มากต่างถอยหลัง ลักษณะท่าทางที่ได้รับการฝึกฝนมาดีเกรงว่าคงเทียบทหารอาชีพไม่ได้!
เย่เทียนหัวเราะเยาะในใจ จงใจทำท่าทางเหนื่อยล้าสักหน่อย “ทำไม? นี่ยอมแพ้แล้วเหรอ? ฉันยังไม่สนุกเต็มที่เลยนะ!”
เห็นท่าทางของเย่เทียน หัวหน้าเผิงยังคิดว่าเขากำลังจงใจทำท่าทางเสแสร้ง จึงยิ้มบอกอย่างได้ใจ “เย่เทียน แกอย่าแกล้งทำเลย ฉันรู้ว่าตอนนี้พลังเข้มแข็งของแกอ่อนแอลง คืนวันนี้แกจำเป็นต้องตายแบบไม่ต้องสงสัย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่
ฝากถึงทีมงาน เราชอบอ่านนิยายมานาน...อ่านทุกประเภทและนิยายจีน..จากปี2520..อ่านมาตลอดในเวปใหญ่ๆ ชอบที่ทีมงานในเวปที่ให้อ่านฟรี..ก็อยากสนับสนุนถ้ามีโอกาส..และเวปดังๆเขาเก็บแพง..สมัยก่่อนเคยอ่านนิยายทั้งไทยจีน ค่าเช่าเล่มละ3บาท...แต่เวปดังๆเขาคิดตอนละ3บาท บางเรื่องมีหลายพันตอนซึ่งเมื่อเทียบแล้วเป็นเงินหลายพันบาท ซึ่งแพงกว่าเช่ามาก...เพื่อให้เวปพัฒนาขึ้น มีนิยายให้อ่านมากๆเรื่อง...มีค่าอ่านเช่น10ตอน3บาทหรือแล้วแต่ทางทีมงานจะตั้งราคา ที่ไม่สูงมากอย่างเวปอื่นซึ่งทีมงานคงรู้..นำมาปรับปรุงเวปนี้ เพราะชอบการแปลแบบนี้...
55555โดนสะงั้น...
Goๆๆๆๆๆๆ...
สุดยอดๆๆๆๆ...
ต่อไปๆๆๆ...
ยอมรับว่าเล้าใจๆๆ...
ติดตามๆๆๆๆไปต่อ...
ไปต่อๆๆๆ...
ต่อๆๆไปเลย...
สุดยอด...