ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 706

ข้างหูคือคำพูดของเย่เทียนดังขึ้น ทำให้สีหน้าหัวหน้าเผิงดูแย่ถึงขีดสุด แต่เขายินยอมถูกจับแต่โดยดีได้ที่ไหน กำลังอยากจะโจมตีกลับ เย่เทียนกลับกระทุ้งเข้าบนท้องของเขาอย่างแรงทีหนึ่งก่อน

ตึง!

เสียงทุ้มดังทีหนึ่ง หัวหน้าเผิงเพียงรู้สึกตรงท้องมีความเจ็บปวดที่จมลึกสู่จิตวิญญาณลอยมา เข่าทั้งสองข้างงอลง ชั่วขณะนั้นอยากคุกเข่าลงพื้นแบบควบคุมไม่ไหว

ส่วนเวลานี้เอง ในที่สุดนักฆ่ากลุ่มหนึ่งก็ตอบสนองเข้ามา เดิมทีไม่สนใจความเป็นความตายของหัวหน้าเผิง กระโจนเข้าไปยังเย่เทียนแบบเงียบงัน

ดวงตาดำมืดคู่นั้นของเย่เทียนมีแสงเย็นเฉียบแฉลบผ่าน ไม่ให้โอกาสใดๆ แก่ฝ่ายตรงข้ามทั้งสิ้น พอขยับเท้า ร่างกายก็แฉลบออกมาแบบพร่ามัว ระดับความเร็วไวขั้นสุด

เพียงแค่เวลายี่สิบวินาทีสั้นๆ นักฆ่าเกือบสิบคนล้มลงพื้นตามกัน เดิมทีไม่ใช่ศัตรูที่สู้ครั้งเดียวแพ้ของเย่เทียน!

ถึงเวลานี้แล้ว เย่เทียนเพิ่งโล่งลงในที่สุด ตอนนี้วิกฤติอันตรายถือว่ากำจัดทิ้งแล้ว

หัวหน้าเผิงที่ทุกข์ทรมานล้มลงพื้นสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก เรื่องราวพัฒนามาถึงขั้นนี้ ยังไม่รู้ชัดว่าแผนการล้มเหลวถึงที่สุดได้อย่างไร ในสายตาประกายแววเศร้าสลด เพิ่งเตรียมกัดฟันยาพิษที่ทำไว้ในปากให้แตก

แต่ เย่เทียนกลับรีบก้าวมาก่อน กดเบาๆ บนตัวหัวหน้าเผิง หยุดยั้งความคิดฆ่าตัวตายของเขาไว้ในที่สุด

“ทำอะไรน่ะ? ฉันล้มแกจนคว่ำอย่างยากลำบากขนาดนี้ จะให้แกตายไปง่ายๆ ได้อย่างไรล่ะ?”

เย่เทียนหัวเราะเยาะอย่างชั่วร้าย รู้เล่ห์เหลี่ยมของเจ้าพวกนี้แต่แรกแล้ว จะไม่ระวังตัวไว้ก่อนได้ที่ไหนล่ะ?

หัวหน้าเผิงถลึงดวงตาโตแบบสั่นสะเทือน นึกไม่ถึงโดยสิ้นเชิงว่าเย่เทียนจะมาลูกไม้นี้

เย่เทียนคงไม่สนใจว่าเขาจะคิดอย่างไร ง้างปากของเขาออกแบบสบายๆ นำฟันพิษในปากของเขาดึงออกมาแล้ว

หัวหน้าเผิงรู้สึกกลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นเพิ่มขึ้นในปากทันที ถึงแม้จะฟื้นฟูการควบคุมของร่างกายกลับมาได้อีกครั้ง ทว่าแม้แต่ไพ่ใบสุดท้ายเขาล้วนใช้หมดแล้ว ยังมีวิธีอะไรอีกที่ไหนล่ะ?

“ตอนนี้ก็ได้แล้ว ในที่สุดพวกเราก็คุยกันได้ดีๆ แล้ว”

เย่เทียนหัวเราะหึๆ “ต่อไปนี้ ฉันถามคำหนึ่ง แกตอบคำหนึ่ง ถ้าไม่ตอบคำถาม แกน่าจะรู้ว่าจะมีผลอะไร”

“เก่งจริงแกก็ฆ่าฉันเลยสิ แกจะไม่ได้รู้ข้อมูลใดๆ จากในปากฉันหรอก!”

หัวหน้าเผิงหลับดวงตาทั้งสองข้าลงแบบสิ้นหวัง ค่ำคืนนี้สามารถพูดได้ว่าเขาใช้ความคิดไปหมดแล้ว นึกไม่ถึงว่ายังไม่สามารถพอจะจัดการเย่เทียนได้

“ฆ่าแก? แกก็ฝันไปเถอะ!”

เย่เทียนส่งเสียงหัวเราะเยาะ ลูกตาที่ดำมืดหมุนวนกลิ้งกลอก ไม่รู้ว่ากำลังคิดแผนการชั่วร้ายอะไร

ในขณะเดียวกัน ในที่สุดหลู่ซีซานก็เดินลงมาจากด้านในรถแข่ง ประสบพบเจอกับเหตุการณ์ฉากหนึ่งที่โหดร้ายเมื่อสักครู่นั้นแล้ว จนถึงตอนนี้เธอยังอกสั่นขวัญแขวนอยู่บ้าง

“คุณชายเย่ คุณไม่เป็นอะไรนะคะ?”

“คุณเห็นท่าทางผมเหมือนเป็นอะไรเหรอ?”

เย่เทียนยักไหล่ พูดเตือนสติแบบยิ้มกริ่ม “เมื่อกี้คุณก็รับรู้ฝีมือของผมแล้วสินะ ถ้าคุณอยากจะจัดการผม ดีที่สุดชั่งน้ำหนักดูก่อนสักหน่อย ผมคนนี้ถึงแม้ไม่ชอบลงมือโหดกับสาวสวย แต่ตอนที่จำเป็นต้องทำ ผมก็จะไม่กังวลมากเกิน!”

หลู่ซีซานได้ยิน ดวงตางดงามผุดแววซับซ้อนมากออกมาทันที

เมื่อสักครู่เย่เทียนจัดการศัตรูทั้งหมดด้วยการแสดงพลังวิเศษ นั่นราวกับเป็นเหตุการณ์ที่เทพสงครามครอบครองอำนาจวิเศษปรากฏในสายตาของเธอ และสั่นสะเทือนเธออย่างลึกล้ำตั้งแต่แรกแล้ว

ปัจจุบันนี้เย่เทียนพูดเตือนสติเช่นนี้อีก เธออดพยักหน้าด้วยท่าทางระมัดระวังเต็มที่ไม่ได้ พูดรับรอง “คุณชายเย่ ฉันเคยบอกแต่แรกแล้ว ฉันไม่เป็นศัตรูของคุณ ตอนนี้ไม่เป็น ต่อไปก็ไม่อาจเป็นเช่นกัน!”

“หวังว่าเป็นแบบนี้นะ!”

เย่เทียนยักไหล่แบบไม่มีความคิดเห็น “คุณไปยืนรอข้างๆ ก่อนเถอะ! ให้ผมจัดการเจ้าหมอนี่ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”

เห็นความคลุมเครือของสีหน้าหัวหน้าเผิงเปลี่ยนไป เย่เทียนก็ไม่รีบร้อน นั่งยองๆ รอคอยอยู่ด้านหน้าเขา

แต่ในเวลานี้เอง ในป่าเขาด้านข้างกลับมีแสงเย็นเฉียบแวบผ่านกะทันหัน เย่เทียนรู้สึกตกใจ กำลังอยากจะเคลื่อนไหว แต่สุดท้ายทุกอย่างกลับสายไปเสียแล้ว

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นที่ข้างหู ขณะเดียวกันทำเอานกน้อยในป่าบินว่อน ทั้งศีรษะของหัวหน้าเผิงระเบิดออกมาอย่างกับแตงโม วัตถุสีแดงขาวสาดกระจายเต็มพื้นไปหมด

ในอากาศคละคลุ้งด้วยกลิ่นคาวเลือดอันเข้มข้นขึ้นมาทันที เย่เทียนที่รีบหลบออกหัวเราะขมขื่นส่ายหน้าแบบจำใจ

อย่างไรเสียเขาก็นึกไม่ถึงว่า ถึงแม้ก่อนหน้าเขาจะดึงฟันอาบยาพิษในปากของหัวหน้าเผิงออกแล้ว สุดท้ายกลับไม่ทันให้อีกฝ่ายหนีพ้นและจบชีวิตลงตรงนี้

เย่เทียนรีบใช้งานคัมภีร์หวงทันที รวบรวมชี่ทิพย์เข้มข้นไว้ในดวงตา ความมืดยามค่ำคืนกระจ่างแจ้งราวกับเป็นช่วงกลางวันในทันที เดิมทีไม่ได้รับผลกระทบสักนิด

กั้นด้วยป่าไม้ที่แน่นหนา เย่เทียนมองเห็นภาพเงาของชายมือปืนคนนั้นปรากฏอยู่ตำแหน่งไกลกว่าพันเมตรแบบเลือนราง อีกฝ่ายไม่มีความคิดจะยิงปืนนัดที่สองโดยสิ้นเชิง แบกปืนสไนเปอร์ขึ้นก็สตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์แล้ว ก่อนจะหายลับตาไปอย่างรวดเร็ว

“แม่งเอ๊ย!”

เย่เทียนอดไม่ไหวส่งเสียงด่าทอ ถึงแม้เขามีความคิดอยากไปตาม แต่จะเร็วสู้รถมอเตอร์ไซค์ได้อย่างไรล่ะ?

เดิมทีใกล้ล้วงข้อมูลออกมาจากในปากหัวหน้าเผิงได้สักหน่อยแล้ว นึกไม่ถึงอีกฝ่ายยังมีแผนการอันนี้เหลืออยู่ ปัจจุบันนี้เบาะแสขาดหายกลางคันถึงที่สุด อยากจะรู้ว่าสรุปแล้วเป็นพวกสารเลวคนไหนอยากเอาชีวิตตนเอง เกรงว่าไม่รู้ต้องรอถึงปีมะโว้ไหน

กลับเป็นหลู่ซีซานที่ยืนอยู่ด้านข้าง วินาทีนั้นที่ปืนดังขึ้นก็หลบอยู่ด้านหลังของเฟอร์รารี่อย่างว่องไว ดวงตามองเย่เทียนแบบเต็มไปด้วยความซับซ้อน

ต่อให้เธอฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่า ในคืนนี้ที่ออกมากับเทียนจะเจอเรื่องราวแบบนี้เข้า ยิ่งคิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะมีพลังสู้รบยิ่งใหญ่ขนาดนี้

ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเย่เทียนไม่ธรรมดาตั้งแต่แรก แต่คืนนี้เห็นเย่เทียนแสดงพลังวิเศษอีกครั้ง ยังสั่นสะเทือนเธอแล้วเหมือนกัน