ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 714

ตู้เหล่าเฮยที่รีบร้อนมายังโรงน้ำชาไม้ไผ่ก็กวาดสายตามองรอบๆ ไม่นานก็เห็นร่องรอยของกู้เฉียง แล้วก็รีบพารปภ.วิ่งเหยาะเข้าไป แล้วพูดอย่างโมโหแทนว่า “คุณชายกู้ ไอ้คนไหนมันกินดีหมีดีเสือแล้วกล้ามาทำร้ายคุณครับ? เดี๋ยวพวกเราเข้าไปจัดการมัน！”

“ไอ้พวกนั้นมันยังอยู่ข้างใน！”

กู้เฉียงจ้องมองโรงน้ำชาไม้ไผ่อย่างแค้นใจ จ้องมองอย่างกับมองทะลุผนังเห็นเย่เทียนข้างในได้ กัดฟันพูดว่า “ขอเพียงคุณจัดการเรื่องนี้แทนผมได้สำเร็จ ไม่เพียงจะให้พวกคุณคนละแสน แถมยังเพิ่มให้คุณต่างหากอีก2แสน”

“สามแสนเลยหรือ？！”

ตู้เหล่าเฮยได้ยินดังนั้น สองตาก็เป็นประกายขึ้นมา สำหรับคนอย่างเขาแล้ว เงินสามแสนก็ต้องเก็บหอมรอมริบอยู่ระยะหนึ่งเลยกว่าจะได้มา！

พอคิดถึงจุดนี้ สีหน้าของตู้เหล่าเฮยก็ยิ่งเป็นกันเองมากขึ้น สายตาที่มองไปยังกู้เฉียงก็เหมือนกับมองนายท่านเลย แล้วก็ทุบหน้าอกพูดรับปากว่า “คุณชายกู้ คุณวางใจเถอะครับ ผมรับรองว่าจะกระทืบไอ้คนที่มันกล้าทำร้ายคุณให้พิการดูแลตัวเองไม่ได้เลย！”

“หวังว่าจะทำได้！”

กู้เฉียงพยักหน้าเบาๆ แล้วก็นวดๆ ก้นที่ยังปวดอยู่ สายตาก็เกรี้ยวกราดมากกว่าเดิม

ในขณะเดียวกัน เย่เทียนกับฮาชิโมโตะ มินาโตะก็ไม่รู้ว่ากู้เฉียงไปเรียกรปภ.ของกู้ซื่อกรุ๊ปเข้ามาที่นี่ พวกเขาสองคนเดินไปคุยไป พอถึงที่ประตู ทั้งสองคนไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งเจอกันเป็นครั้งที่สอง แต่สนิทสนมกันอย่างกับเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันหลายปีเสียอย่างนั้น

แตค่ไม่ว่าจะเป็นเย่เทียนหรือว่าฮาชิโมโตะ มินาโตะ ในใจต่างก็รู้ดีว่าทั้งสองคนก็แค่มีผลประโยชน์ร่วมกันเท่านั้น ถ้ามีจุดไหนที่ผิดปกติ เกรงว่าการปรองดองที่ดีต่อกันก็คงจะแตกหัก แล้วก็จะฉีกหน้าไม่รู้จักกัน！

“วันนี้ก็คุยกันเท่านี้แล้วกัน ผมขอตัวกลับก่อน จะรอข่าวดีจากคุณแล้วกัน！”

เย่เทียนยิ้มแต่ใบหน้าใจไม่ยิ้มบอกลาต่อฮาชิโมโตะ มินาโตะ แล้วก็ก้าวขายาวๆ อยากจะกลับ

ในเมื่อทำความร่วมมือกันกับเย่เทียนแล้ว ฮาชิโมโตะ มินาโตะก็ไม่ได้รั้งตัวเย่เทียนไว้ แล้วก็มาเตรียมส่งเย่เทียนที่หน้าประตูอย่างมีมารยาท

แต่ตอนที่ทั้งสองกำลังแยกกันนั้น ด้านข้างก็มีกลุ่มคนสวมรปภ.เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วเข้ามาล้อมพวกของเย่เทียนไว้หมดเลย

ตู้เหล่าเฮยที่อยู่ไกลออกไปหน่อย มองเห็นหน้าพวกของเย่เทียนไม่ชัดเจน ถ้าให้เขาเห็นโฉมหน้าของฮาชิโมโตะ มินาโตะล่ะก็ เกรงว่าคงจะโบกมือให้ลูกน้องกลับ มีหรือจะกล้าให้ลูกน้องบุกเข้าไป?

อย่างไรเขาก็เป็นคนในวงการนี้ ยิ่งกว่านั้นก่อนที่จะมาเดินในเส้นทางที่ถูกต้องนี้ก็เคยสร้างเรื่องมามากเหมือนกัน อย่างน้อยก็รู้ฐานะของฮาชิโมโตะ มินาโตะอยู่บ้าง

แต่น่าเสียดาย สองตาของเขาถูกกู้เฉียงที่รับปากเรื่องอนาคตอันสวยงามปกปิดไปหมด มองไม่เห็นฮาชิโมโตะ มินาโตะ ไม่รู้ว่าตนเองกำลังไปหาเรื่องกับอะไรอยู่

“คุณชายกู้ พวกของเราได้ล้อมไว้หมดแล้วครับ”

ตู้เหล่าเฮยรู้นิสัยของลูกเศรษฐีอย่างกู้เฉียงเป็นอย่างดี และพูดอย่างเคารพว่า “คุณจะเข้าไปพูดอะไรหน่อย หรือว่าให้พวกเราจัดการมันให้หมอบเลยครับ?”

กู้เฉียงก็ยิ้มร้ายๆ ออกมาด้วยท่าทางว่าตนเองชนะแน่นอน “ผมก็จะเข้าไปพูดอะไรสักหน่อย พอเดี๋ยวผมกวักมือ คุณก็รีบเข้ามาลงมือเลยแล้วกัน！”

พวกรปภ.จากกู้ซื่อกรุ๊ปของตู้เหล่าเฮยไม่เหมือนกับพวกจิ๊กโก๋ก่อนหน้านี้ พวกเขาถูกฝึกอย่างเป็นระบบ เมื่อเทียบกับพวกจิ๊กโก๋แล้วนั้นแข็งแกร่งกว่าหลายเท่า กู้เฉียงมั่นใจในพวกเขามาก

“ได้ครับ！พอถึงตอนนั้นก็จะลงตามสัญญาณของคุณชายกู้ครับ！”

ตู้เหล่าเฮยก็เหมือนจะเดาไว้แล้ว โดยไม่สนใจเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย

เขาเชื่อว่า ภายใต้การบุกล้อมของพี่น้องตนเองนั้น ฝั่งตรงข้ามต่อให้มีความสามารถแค่ไหนก็ยากที่จะหนีรอดไปได้！

และพวกของเย่เทียนที่ถูกพวกบอดี้การ์ดล้อมไว้แล้วนั้น ก็มีใบหน้าอึ้งๆ ไปตามกัน โดยไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

ยังดีที่ฮาชิโมโตะ มินาโตะให้สายตาส่งสัญญาณ บอดี้การ์ดตัวใหญ่คนหนึ่งก็เดินออกมานิ่งๆ “นี่พวกมึงคิดจะทำอะไร？！”

“ทำอะไรงั้นหรือ? นอกจากแก้แค้นแล้วจะทำอะไรได้ล่ะวะ！”

บอดี้การ์ดตัวใหญ่ใช้กำปั้นอันหนักหน่วงชกไปที่ลำตัวของรปภ.คนนั้นอย่างแรง ทำให้เขาอดร้องด้วยความเจ็บปวดออกมาไม่ได้ ใบหน้าเจ็บปวดจนต้องงอตัวลงไป

“มีมารยาทกับเจ้านายกูหน่อย！ไม่อย่างนั้นกูจัดการน้องชายคนเล็กในกางเกงของมึงเสีย ให้มึงเป็นผู้ชายไม่ได้ในช่วงชีวิตที่เหลือ！”

บอดี้การ์ดตัวใหญ่ตวาดเสียงต่ำ โดยไม่สนใจคนอื่น

รปภ.คนอื่นๆ ก็คิดไม่ถึงว่าในสถานการณ์แบบนี้ บอดี้การ์ดตัวใหญ่ยังกล้าลงมือได้ ก็เลยอึ้งนิ่งไปดึงสติกลับมาไม่ได้

ฮาชิโมโตะ มินาโตะไม่มีทางสนใจอะไรมาก สายตาก็กวาดมองรปภ.ทั้งหลาย แล้วก็ถามอีกครั้ง “ใครเป็นหัวหน้าของพวกนาย?”

ถึงแม้จะรับกำปั้นหนึ่งไปแล้ว แต่รปภ.ก็ไม่ยอมให้เสียภาพลักษณ์ ยังคงพูดอย่างโอหังอวดดีว่า “หัวหน้าพวกกูคือ พี่เฮย เว้ย！ถ้ามึงยังกล้าทำอะไรกูอีกล่ะก็ พี่เฮยของกูไม่มีทางปล่อยพวกมึงไปแน่！”

“พี่เฮยงั้นหรือ？”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะครุ่นคิด ในหัวของตนเองไม่มีคนชื่อนี้เลย ก็เลยถือว่าฝั่งตรงข้ามเป็นพวกกระจอกๆ เธอก็ไม่อยากจะเสียเวลา แล้วก็สั่งการไปอย่างนิ่งๆ ว่า “สั่งสอนพวกมันให้จดจำ อย่าให้ตายก็พอ”

“รับทราบ！”

บอดี้การ์ดสองคนก็รีบพยักหน้า โดยไม่สนใจว่าฝั่งตรงข้ามจะมีคนมาก และกล้าที่จะบุกเข้าไปเลย

บอดี้การ์ดคนที่โยนกู้เฉียงออกไปก่อนหน้านี้ ก็เล็งไปที่ตัวกู้เฉียงอีกครั้ง แล้วก็เหวี่ยงกำปั้นมุ่งเข้าไปอย่างไม่พูดไม่จา

ตุบ！

น่าสงสารที่กู้เฉียงถูกต่อยอีกแล้ว ขอบตาขวาบวมขึ้นมาจนคล้ำช้ำเลือด น่าอนาถอย่างมาก.......