ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 724

“เย่เทียน นายกำลังทำอะไร?”

ระหว่างทางไปห้องทดลอง เฉินหวั่นชิงก็ถลึงตาใส่เย่เทียนและพูดอย่างอารมณ์เสียว่า “นายไม่เห็นหรือไง? กู้ยี่เจ๋อกำลังไล่จีบฉันอยู่”

“ภรรยา ถ้าฉันยังมองไม่เห็นตาสองข้างนี้ก็คงบอดไปเสียน่าจะดีกว่า”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเย่เทียนถูกเก็บขึ้นทันที เขาเอ่ยแค่นเสียง “ก็แค่ เจ้านั่นกล้ามาหยอดเธอต่อหน้าฉัน แล้วจะให้ฉันปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง!”

เฉินหวั่นชิงตะลึงไป จากนั้นก็รีบเอ่ยเตือนว่า: "นายอย่าได้ทำอะไรบุ่มบ่ามเชียว! กู้ยี่เจ๋อมีเบื้องหลังมากมาย!"

เย่เทียนถามด้วยความสงสัย “เบื้องหลังของเขาคืออะไร?”

“เขาเป็นคนของกู้ซื่อกรุ๊ป”

เฉินหวั่นชิงเปลี่ยนมาสีหน้าจริงจัง “ฉันบอกนายแบบนี้แล้วกัน กู้ซื่อกรุ๊ปอย่างน้อยๆก็สามารถอยู่ในห้าอันดับแรกของบริษัทแซ่เฉินเรา แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงรองประธาน แต่ว่ากันว่าหากเขาไม่ถูกขัดจากตระกูลล่ะก็ ป่านนี้เขาก็เป็นประธานของกู้ซื่อกรุ๊ปไปนานแล้ว!"

“กู้ซื่อกรุ๊ปอีกแล้วเหรอ?” เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะพึมพำ

“ทำไม? นายเองก็รู้จักกู้ซื่อกรุ๊ป?”

เฉินหวั่นชิงเพิ่งมาถึงเมืองจิน ไหนเลยจะรู้ว่าเย่เทียนแม้กระทั่งกู้หยุนประธานของกู้ซื่อกรุ๊ปก็ยังถูกเขาทำให้ขุ่นเคืองไปแล้ว

“ฉันเองก็อยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว เคยได้ยินมาบ้าง”

เย่เทียนพยักหน้า แต่ไม่สามารถเอ่ยปากบอกเฉินหวั่นชิงเองว่าตนไปทำอะไรให้กู้หยุนโมโห

"ยังไงเสียเราก็มาเพื่อยืมห้องทดลอง เสร็จงานก็ไป"

เฉินหวั่นชิงเอ่ยกำชับอย่างไม่ค่อยไว้ใจอีกครั้งว่า "อย่าไปยั่วโมโหกู้ยี่เจ๋อเลย หากทะเลาะกันขึ้นมากองทัพจะทำตัวไม่ถูก”

“ก็ได้ก็ได้ เรื่องที่ภรรยาบอกฉันจะระวัง”

เย่เทียนไหนเลยจะสนใจความกังวลของเฉินหวั่นชิง แม้กระทั่งกู้หยุนเขายังกล้าหาเรื่อง แล้วเขาจะไปสนใจกับแค่คนตัวเล็กๆอย่างกู้ยี่เจ๋อได้อย่างไร?

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ภายใต้การนำของพนักงานที่กู้ยี่เจ๋อส่งมาให้นำทาง หลังจากผ่านประตูสแกนลายนิ้วมือ รูม่านตา และประตูอื่นๆ ในที่สุดกลุ่มคนก็มาถึงห้องทดลอง

ในห้องทดลองมีเจ้าหน้าที่ห้องทดลองหลายคนในชุดขาวที่กำลังยุ่งอยู่ก่อนแล้ว และเมินเฉยต่อการมาถึงของพวกเขาโดยสิ้นเชิง

เย่เทียนเอื้อมมือออกไปและลูบจมูกของเขาโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็พูดอย่างงุนงงว่า "ภรรยา คนพวกนี้กำลังทำอะไรกันอยู่?"

เฉินหวั่นชิงเหลือบมองเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในทดลองและตอบว่า "พวกเขาทั้งหมดน่าจะเป็นบุคลากรในห้องทดลองที่กองทัพส่งมาให้ความร่วมมือกับเราในขั้นสุดท้ายของการสร้างสารพันธุกรรม"

"ภรรยา สารพันธุกรรมนี้มีประโยชน์ยังไง?"

เย่เทียนยังมีความสนใจอย่างมากในเรื่องสารพันธุกรรม แม้ว่าเขาจะเคยอยู่ในตระกูลเฉินมาก่อน แต่เขาก็ไม่ลงรอยกับตระกูลเฉินและยังไม่เคยไปที่ห้องทดลองมาก่อน

เขารู้เพียงว่าสิ่งนี้มีความสำคัญต่ออนาคตของตระกูลเฉินมาก แต่ไม่รู้ว่ามันจะส่งผลอย่างไร คราวนี้เขาจึงใช้โอกาสนี้สอบถาม เฉินหวั่นชิง

เฉินหวั่นชิงที่ยอมรับเย่เทียนอย่างหมดใจแล้วก็ไม่ได้ปิดบังเขาและเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา "คุณสามารถเดาได้จากชื่อมันแล้ว สารพันธุกรรมจะถูกนำมาใช้เป็นพิเศษเพื่อกระตุ้นศักยภาพที่ซ่อนอยู่ของร่างกายมนุษย์เพื่อให้ร่างกายมนุษย์บรรลุผลลัพธ์ที่ทรงพลังยิ่งขึ้น!”

“พูดแบบนี้นายอาจไม่เข้าใจ ฉันขอยกตัวอย่างง่ายๆ สารพันธุกรรมก็เหมือนกับวัคซีน มันสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของคนเราให้มากขึ้นได้ ความแตกต่างคือวัคซีนนั้นเป็นการเพิ่มขึ้นในด้านเดียว แต่สารพันธุกรรมนั้นกลับทำได้รอบด้าน!”

เย่เทียนได้ยินแล้วไหนเลยจะไม่รู้ถึงความสำคัญของสารพันธุกรรม ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงเรื่องที่ตนเข้าใจผิดไปเรื่องถูกจับตามองในขณะออกมาจากบาร์ปืนใหญ่ ในเวลานั้นเขาคิดว่าตนเองหวาดระแวงมากเกินไป มาตอนนี้พอลองคิดดู บางทีอาจมียอดฝีมือซุ่มอยู่ในเมืองจินก่อนแล้ว

“ภรรยา ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอกำลังพยายามจะฆ่าสามีของเธออยู่ล่ะหือ?”

เย่เทียนลูบจมูกของเขาสีหน้าดูประหลาดและเอ่ยว่า "เรื่องอันตรายแบบนี้ เธอยังตัดใจให้ฉันไปทำลง?”

“ฉันก็กำลังขอความเห็นจากนายไม่ใช่หรือไง? ถ้านายไม่ยินดี ฉันก็ไม่บังคับ ยังไงก็ตามทางเขตทหารก็น่าจะส่งคนไปคุ้มกันด้วย!”

เฉินหวั่นชิงกลอกตาใส่เขาจากนั้นก็ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “นอกจากนี้ หากถึงตอนนั้นเกิดเรื่องไม่คาดคิดจริงๆ แล้วนายไม่สามารถชนะอีกฝ่ายได้ถ้าสมควรวิ่งหนีก็รีบวิ่งหนีไปซะไม่ต้องกังวลเรื่องสารพันธุกรรมอะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากเป็นม่ายตั้งแต่อายุยังน้อยหรอกนะ!"

“ภรรยา สมควรวิ่งหนีก็รีบวิ่งหนีไปนี่หมายความว่ายังไงกัน? ฉันไม่ชอบฟังเอาซะเลย!”

เย่เทียนเลิกคิ้วและเงยหน้าขึ้นอย่างจงใจ ก่อนจะพูดอย่างเปิดเผย “จะพูดยังไงฉันก็เป็นชายหนุ่มร่างกำยำ จะมาดูบอกว่าสู้ไม่ไหวได้ยังไง? นี่เธอดูถูกฉันขนาดนี้เชียว!”

“ฉันแค่อยากรู้ว่า หลังจากทำภารกิจสำเร็จแล้ว ฉันจะได้รางวัลอะไร?”

ก่อนที่เฉินหวั่นชิงจะเอ่ยพูด เย่เทียนก็ยิ้มร่าอีกครั้ง ดวงตาสีเข้มของเขากวาดมองไปยังร่างกายที่สง่างามของเฉินหวั่นชิงขึ้นลง มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มชั่วร้าย

ใบหน้างดงามบอบบางของเฉินหวั่นชิงปรากฏรอยสีแดงเข้มขึ้น ไหนเลยเธอจะไม่รู้ว่าเย่เทียนกำลังคิดอะไรอยู่ เธอถลึงตาใส่เย่เทียนและเอ่ยอย่างไม่พอใจ “นายอยากจะได้รางวัลเป็นแผ่นคุกเข่าหรือไง? หรือว่าคุกเข่าบนทุเรียน? หรือว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป?"

“ไม่ ไม่ ไม่! ฉันรับปากก็ได้”

เย่เทียนยอมรับคำของเธอในทันทีและจะรับภารกิจนี้มาอย่างเด็ดขาด ส่วนใครจะถูกส่งมา เขาไม่สนใจเลยสักนิด...