ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 778

ในโรงแรมที่เหลยเหลาหู่พักอยู่

อูชิงเจ๋อมองเหลยเหลาหู่ที่นั่งตรงข้ามและคลี่ยิ้ม ยิงตรงเข้าประเด็น “พี่ใหญ่เหลย ขอเพียงนายช่วยให้ฉันขึ้นนั่งตำแหน่งหัวหน้าใหญ่ ฉันรับรองว่าจะตกรางวัลให้นายอย่างงามแน่นอน!”

เหลยเหลาหู่ชะงักอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะรีบตั้งสติ มองอูชิงเจ๋อด้วยสีหน้าประหลาดและถามอย่างฉงน “พี่ใหญ่อู ไม่ทราบว่าที่นายพูดมันหมายความว่ายังไง”

“นายยังไม่รู้อีกเหรอ”

อูชิงเจ๋อผงะ ก่อนจะรู้ตัวในบัดดล และอธิบายด้วยรอยยิ้มกว้าง “เมื่อคืนในแก๊งหวงจี๋ได้หารือกันเรียบร้อยแล้ว จะมีการถอนพื้นที่ใต้อาณัติของฉันกับกู่เจิ้นเจียง ทำการแย่งชิงกันได้ตามใจชอบภายในหนึ่งสัปดาห์ หลังจากหนึ่งสัปดห์นี้ ใครมีพื้นที่ใต้อาณัติเยอะกว่ากัน ใครก็คือหัวหน้าใหญ่คนใหม่ของแก๊งหวงจี๋!”

พี่ใหญ่เหลย ฉันหวังว่าคนของนายจะออกโรงทั้งหมด ต่อหน้าเหมือนจะช่วยกู่เจิ้นเจียง แต่ความจริงแล้วเพื่อครอบงำอาณัติของเขา”

เหลยเหลาหู่ถึงบางอ้อในบัดดล แม้หน้าตาจะดูไม่เต็มใจ แต่ในใจยิ้มแก้มปริ

เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง กระทั่งได้รับคำสั่งจากเย่เทียนมานานแล้วว่าไม่ว่าใครมาหา ให้เออออไปก่อน พยายามได้พื้นที่มาให้ได้มากที่สุด ถึงเวลาจะได้มีกำไรจากทั้งสองฝ่าย!

“พี่ใหญ่อู อย่าหาว่าฉันหน้าเงินเลยนะ ไม่ทราบว่าฉันจะได้ประโยชน์อะไรเหรอ?”

อูชิงเจ๋อพูดด้วยท่าทีจริงจัง “พี่ใหญ่เหลย เรื่องนี้นายวางใจได้ ขอแค่นายช่วยฉันครั้งนี้ หลังจากนี้นายมีปัญหาอะไรฉันจะช่วยสุดความสามารถ”

เหลยเหลาหู่จะเชื่อคำพูดตลบตะแลงของเขาได้ยังไง จึงส่ายหัวและตอบ “พี่ใหญ่อู นั่นเป็นเรื่องในอนาคต ถ้าถึงเวลานายไม่ทำตามคำพูด แต่นายก็อยู่บนตำแหน่งหัวหน้าใหญ่แล้วไม่ใช่หรือ?”

“พี่ใหญ่เหลย ฉันเข้าใจสิ่งที่นายจะสื่อ นี่คือความจริงใจของฉัน!”

เห็นได้ชัดว่าอูชิงเจ๋อคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว เขาโบกมือให้ลูกน้องด้านหลังทันที ลูกน้องรีบยกหีบขึ้นมาสองใบและกางออกบนโต๊ะ

ต้องยอมรับว่า ของในหีบโลกีย์มาก แต่ก็มีพลังพอให้สะท้าน

เงินดอลลาร์สองลังวางเรียงรายอยู่ตรงหน้าเหลยเหลาหู่อย่างเป็นระเบียบ หากแลกเป็นเงินประเทศจีน ก็เกือบถึงหลักสิบล้าน!

“พี่ใหญ่เหลย นี่คือค่ามัดจำ ขอเพียงฉันได้ขึ้นนั่งตำแหน่งหัวหน้าใหญ่ จะมีให้อีกส่วน”

เหลยเหลาหู่ใจกระตุกวูบ รำพึงในใจว่าเมืองจินสมเป็นเมืองหลวงของประเทศจีนจริงๆ อูชิงเจ๋อควักยี่สิบล้านออกมาได้ง่ายดาย โดยไม่กะพริบตาด้วยซ้ำ!

แน่นอน เขาไม่เกรงใจอูชิงเจ๋อหรอก เขาสั่งลูกน้องให้เก็บเงินไว้ และเอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้าง “ในเมื่อพี่ใหญ่อูมีความจริงใจขนาดนี้ ธุรกิจนี้ฉันจะร่วมด้วย!”

“ดี! พี่ใหญ่เหลย หวังว่าเราจะร่วมงานกันอย่างมีความสุข”

เมื่อได้รับคำตอบยืนยัน อูชิงเจ๋อหัวเราะเสียงใส แต่ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก อ้างว่ามีธุระต้องไปจัดการ แล้วรีบพาลูกน้องกลับไป

ทว่าไม่ถึงสิบนาที กู่เจิ้นเจียงพาลูกน้องมาหาอีกแล้ว ส่วนคนที่ติดตามอยู่ข้างกายเขาก็คือกู่หงเลี่ยงที่โดนเหลยเหลาหู่ลักพาตัวก่อนหน้านี้ ที่สำคัญที่สุดคือในมือเขาถือหีบมาสองใบเช่นกัน!

“แหม พี่ใหญ่กู่ ลมอะไรหอบนายมาล่ะ? เชิญด้านในเร็ว!”

เหลยเหลาหู่ชำเลืองหีบใหญ่สองใบนั้น และผายมือทำท่าเชิญใส่กู่เจิ้นเจียงอย่างสนิทสนม

“พี่ใหญ่เหลย เกรงใจเกินไปแล้ว”

กู่เจิ้นเจียงไม่กล้าเต๊ะท่าต่อหน้าเหลยเหลาหู่ อย่างแรก ไม่ว่ายังไงเหลยเหลาหู่ก็เป็นคนของเย่เทียน ของตระกูลเย่ เขาไม่กล้าหาญขนาดนั้น อย่างสอง จนบัดนี้ยังหาตัวชุยเต๋อไฉไม่เจอ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาคุมครอบครัวของชุยเต๋อไฉอยู่ ไม่แน่ป่านนี้กบฏกันแล้วก็ได้

“พี่ใหญ่เหลย ที่ฉันมาในครั้งนี้มีอยู่สองเรื่อง”

กู่เจิ้นเจียงไม่คิดจะพูดมากกับเหลยเหลาหู่ นั่งลงปุ๊บก็ตรงเข้าประเด็นเลย

“เรื่องอะไรนายถึงต้องมาด้วยตัวเองล่ะ?”

“พี่ใหญ่กู่ อย่าเข้าใจผิด นี่ไม่ใช่ปัญหาของเงิน ในเมื่อพี่ใหญ่ของฉันอยู่ข้างนาย ฉันย่อมต้องอยู่ข้างนาย”

เหลยเหลาหู่ยิ้มน้อยๆ “ฉันแค่สารภาพกับนาย นายจะได้ไม่คิดมาก”

กู่เจิ้นเจียงได้ฟังดังนั้น ใจที่หล่นไปอยู่ตาตุ่มกลับไปอยู่ที่เดิม หลังจากหารือกันง่ายๆอีกเล็กน้อยถึงแยกกันอย่างมีความสุข

เหลยเหลาหู่มองหีบใหญ่สี่ใบตรงหน้าตัวเองแล้วอดสะท้อนใจไม่ได้ “เงินนี่จะหาง่ายไปหน่อยมั้ง”

ขณะที่พูด เขาหยิบมือถือออกจากกระเป๋า โทรหาเบอร์ของเย่เทียน และเล่าที่มาที่ไปของเรื่องราวทั้งหมดคร่าวๆ

เย่เทียนในตอนนี้มาถึงสนามกีฬาเมืองจินแล้ว “ดูท่าตอนนี้ทั้งสองฝ่ายติดเบ็ดหมดแล้วนะ ถ้าอย่างนั้นก็ดำเนินการตามแผนเดิม!”

เหลยเหลาหู่ถามหยั่งเชิง “คุณชายเย่ แล้วเงินที่จะเอายังไงดีครับ”

“นายเอาไปแบ่งกับเพื่อนพี่น้องเถอะ แค่ยี่สิบกว่าล้านเอง ยังไงก็คนอื่นเอามาให้อยู่แล้ว!”

เย่เทียนบอกอย่างใจกว้าง แล้วจึงวางสาย

เฮ่อจงเทียนกับเจี่ยซือหวี่อยู่ข้างๆเย่เทียนนะ บัดนี้ได้ยินคำพูดสบายๆของเย่เทียนแล้ว เฮ่อจงเทียนอดแดกดันไม่ได้ “คนที่ไม่มีแม้กระทั่งรถ ยังจะบอกว่าแค่ยี่สิบล้านอีกเหรอ? จะโม้ก็โม้ให้สมจริงหน่อยสิ”

เย่เทียนขมวดคิ้วชำเลืองเขา ขี้เกียจพูดมากกับคนสมองนิ่มแบบนี้

สนามกีฬาที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้ คือสถานที่จัดคอนเสิร์ตประกาศการคืนวงการของเซ่เจีย

มาถึงข้างในปุ๊บ เสียงดนตรีก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งพื้นที่ เซ่เจียซ้อมอยู่บนเวทีด้วยชุดลำลอง

เห็นท่าทางตอนร้องเต้นของเซ่เจียแล้ว สวยประหนึ่งเทพธิดาจุติ กระทั่งเย่เทียนที่เห็นสาวงามมานักต่อนักยังตาค้าง…..