ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 779

พวกเย่เทียนสามคนมาถึงสนามกีฬาแห่งเมืองจิน ไม่ทันจะขึ้นไปเรียกเซ่เจียที่ฝึกซ้อมอยู่บนเวที เสียงชายหนุ่มทุ้มต่ำดังขึ้นด้านข้างเสียก่อน

“เฮ่อจงเทียน? ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?”

ทั้งหมดมองตามสัญชาตญาณ และได้เห็นชายวัยกลางคนรูปร่างผอมบางคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาใส่หมวกแก๊ป แว่นตาไร้กรอบ ในมือถือสิ่งที่คล้ายบทละคร

เฮ่อจงเทียนมีรอยยิ้มเอาอกเอาใจประดับบนใบหน้า เขารีบวิ่งเข้าไป “ผู้กำกับโค่ว บังเอิญจังเลยนะครับ?!”

“ผู้กำกับโค่ว?”

เย่เทียนมองชายวัยกลางคนคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า หันไปถามเจี่ยซือหวี่ “เจ้านั่นเป็นใครกัน?”

“นายไม่รู้จักเขาเหรอ”

คิ้วเรียวของเจี่ยซือหวี่ขมวดเล็กน้อย เบ้ปากพลางเอ่ย “ได้ยินจากพี่เจียเจียว่าเขาเป็นผู้กำกับชื่อดังระดับโลก ชื่อโค่วเฉิงอะไรนี่แหละ”

เย่เทียนส่ายหัว “โค่วเฉิง? ไม่เคยได้ยิน”

“พี่เจียเจียบอกว่าเขาเก่งมาก เหมือนจะเป็นหนึ่งในผู้กำกับที่เก่งที่สุดในประเทศเราเลยล่ะ หากเป็นภาพยนตร์ที่เขากำกับ รายได้อย่างน้อยหลักพันล้าน!”

เจี่ยซือหวี่ลูบคางโดยไม่รู้ตัว หวนนึกถึงคำอธิบายของเซ่เจีย “แอปเปิ้ลอะไรนั่นนายรู้จักใช่ไหม ที่ฟ่านสุยสุ่ยเป็นนักแสดงนำ เขานี่แหละผู้กำกับ”

“แอปเปิ้ลเหรอ?!”

เย่เทียนพยักหน้าอย่างถึงบางอ้อ เขาไม่รู้จักโค่วเฉิงก็จริง แต่รู้จักแอปเปิ้ลดี เขาเคยโหลดจากเว็บบอร์ดด้วย และวิเคราะห์อย่างละเอียดถ้วนถี่ มีฝีมือการแสดงที่ไม่ธรรมดาจริงๆนั่นแหละ!

ทั้งเนื้อเรื่อง ท่าทาง เสียงร้อง คุณพระ ยากจะไม่เกิดกิเลสเสียจริง!

ตอนแรกเย่เทียนอยากไปลองกับเฉินหวั่นชิง แต่เสียดายที่ท่านั้นน่าอายเกินไป เฉินหวั่นชิงไม่กล้า เขาจึงได้แต่ยอมแพ้

คิดไม่ถึงว่าเวลานี้จะได้เจอผู้กำกับภาพยนตร์ระดับตำนานที่นี่ เย่เทียนจะไม่ประหลาดใจได้ยังไง?!

ขณะเดียวกัน เฮ่อจงเทียนก็มาอยู่ตรงหน้าโค่วเฉิง ทักทายอย่างสนิทสนม “ผู้กำกับโค่วไม่คิดเลยนะครับว่าจะบังเอิญขนาดนี้ ได้พบคุณที่นี่”

พระเอกในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของโค่วเฉิงก็คือเฮ่อจงเทียน ทั้งคู่ย่อมสนิทกันเป็นเรื่องธรรมดา

จึงเอ่ยขึ้นด้วยความเหนื่อยหน่าย “ก็เรื่องภาพยนตร์น่ะสิ ถ้าให้คนอื่นถ่ายภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีทางสร้างอิทธิพลได้เท่านี้ มีแต่ให้เซ่เจียถ่ายถึงจะเหมาะสมที่สุด”

โค่วเฉิงส่ายหัวถอนหายใจ ส่ายบทละครในมือ “ที่ฉันมาครั้งนี้ก็เพราะอยากโน้มน้าวเซ่เจียอีกรอบ”

“แบบนี้เองเหรอครับ”

เฮ่อจงเทียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ นอกจากแผนเล็กแผนน้อยในใจแล้ว ที่เขาไปถึงแชงกรีล่าก็เพื่อโน้มน้าวเซ่เจียให้ตกลงถ่ายภาพยนตร์ของโค่วเฉิง

เซ่เจียเป็นดาราชั้นนำของระดับโลกเชียวนะ ถ้าได้ร่วมงานกับเซ่เจีย ขอเพียงแสดงได้ดี ค่าตัวของเขาก็จะพุ่งตาม ไม่แน่อาจได้เป็นดาราชั้นนำไปด้วย

“ผู้กำกับโค่ว บอกตรงๆนะครับ ผมก็มีจุดประสงค์เดียวกับคุณ เดี๋ยวเสี่ยวเจียซ้อมเสร็จแล้วเราช่วยกันโน้มน้าวดูนะครับ”

“โน้มนาวอะไรเหรอ”

แต่ไม่รอให้โค่วเฉิงตอบอะไร เย่เทียนที่เดินเข้ามาชิงตอบก่อน และมองทั้งสองด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

เขายิ้มเย็นๆ กำลังคิดจะเฉไฉไล่เย่เทียนออกไป แต่เซ่เจียบนเวทีซ้อมเสร็จแล้ว เดินลงจากเวที รอยยิ้มแช่มชื่นประดับอยู่บนใบหน้า “พวกคุณคุยอะไรกันอยู่เหรอ?”

“ไม่มีอะไรหรอก คุยเรื่องเกี่ยวกับภาพยนตร์น่ะ”

นัยน์ตาเย่เทียนฉายแววนึกสนุก เขายื่นมือไปโอบไหล่เซ่เจียอย่างไม่เกรงใจ และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เธอซ้อมเสร็จแล้วเหรอ? เหนื่อยไหม? ต้องลำบากแย่เลยนะ”

เฮ่อจงเทียนด้านข้างเห็นแล้วตาแทบลุกเป็นไฟ เขารู้จักเซ่เจียมาได้พักหนึ่งแล้ว มีใจให้เซ่เจียเช่นกัน แต่ไม่กล้าลงมือทำอะไรจริงๆจังๆ

ไม่มีเหตุผลอื่น เซ่เจียดูเป็นเทพธิดาเกินไป เมื่อเขาอยู่ต่อหน้าเซ่เจียไม่ต่างอะไรจากเด็กหนุ่มที่เพิ่งพ้นรั้วโรงเรียนมา ไม่ก้บาบุ่มบ่ามทำอะไรทั้งนั้น

ในใจเฮ่อจงเทียน เซ่เจียคือนางฟ้า บัดนี้เห็นนางฟ้าโดนผู้ชายคนอื่นโอบ ไม่ยากจะเดาว่าในใจโมโหแค่ไหน

ไม่รอให้เซ่เจียได้สติ เฮ่อจงเทียนคำรามขึ้นมาก่อน “นายทำอะไรวะ เอามือสกปรกๆของนายออกเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!”

กระทั่งโค่วเฉิงที่ผ่านอะไรมาเยอะด้านข้างยังรู้สึกว่าเย่เทียนทำเกินไป ถ้าทำให้เซ่เจียขุ่นเคืองเพราะเหตุนี้ การร่วมงานกับเขาหลังจากนี้จะคุยกันได้เหรอ?

เย่เทียนเลิกคิ้ว แกล้งโง่และเอ่ยขึ้นอย่างไร้เดียงสา “เดี๋ยวสิ ฉันไปทำอะไรให้นายอีกเหรอ?”

“ไอ้ชั่ว! นายอย่าหน้าด้านให้มันมากนัก รีบเอามือสั่วๆของนายออกจากตัวเสี่ยวเจียเดี๋ยวนี้นะ!”

เฮ่อจงเทียนถลกแขนเสื้อขึ้น ท่าทางพร้อมพุ่งเข้าไป

แม้เซ่เจียจะไม่ชินกับการกระทำของเย่เทียน แต่เห็นท่าทีอยากจะลงไม้ลงมือของเฮ่อจงเทียนแล้ว หน้าตาเธอไม่พอใจขึ้นมาทันใด แต่ไม่รอให้เธอส่งเสียง เย่เทียนกลับส่ายหัวใส่เธอ

ถึงเซ่เจียจะงุนงง แต่ก็หยุดสิ่งที่จะทำ อยากดูว่าเย่เทียนมาไม้ไหน!