ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 785

เรื่องที่เกิดขึ้นในบาร์ไลเทคยังคงดำเนินต่อไปในพื้นที่ทั่วเมืองจินของแก๊งหวงจี๋

คนของกู่เจิ้นเจียงและอูชิงเจ๋อกำลังจะสู้กัน แต่ฝ่ายตำรวจกลับส่งกองกำลังมาเต็มหน่วย บางพื้นที่โดนจับตัวไปทั้งที่ยังไม่เริ่มต่อสู้ บางทีสู้กันไปได้ครึ่งหนึ่งก็โดนพาตัวไป

ที่น่าสงสารที่สุดเห็นจะเป็นพวกที่สู้เสร็จแล้ว ยังไม่ทันดื่มด่ำกับความปีติแห่งชัยชนะ เหล่าตำรวจก็มาถึงกันอย่างทำลายบรรยากาศ และจับทุกคนกลับไปที่สถานีตำรวจ

คืนนี้ ถูกกำหนดไว้แล้วว่าเป็นคืนที่อลเวง!

แต่ในฐานะตัวการของเหตุการณ์ครั้งนี้ เขากลับไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเลย แต่นั่งอยู่ในภัตตาคารที่มีระดับที่สุดของเมืองจิน ทานอาหารค่ำใต้แสงเทียนสุดโรแมนติคกับหนึ่งในผู้หญิงที่สวยที่สุดของประเทศจีน

อาหารมื้อนี้ เย่เทียนกินอย่างมีความสุข นอกจากข้างกายมีดาราดังอย่างเซ่เจียอยู่เป็นเพื่อนแล้ว แม้แต่อาหารที่นี่ก็อร่อยเป็นพิเศษ!

เย่เทียนผู้อิ่มหนำเปรมปรีดิ์พิงเก้าอี้อย่างหมดสภาพ ท่าทางอยากหาไม้จิ้มฟันมาแทะฟัน

ส่งผลให้แขกเหรื่อรอบข้างไม่น้อยเห็นแล้วพากันส่ายหัว แต่ด้วยฐานะจึงไม่เข้าไปพูดอะไร

เซ่เจียไม่ว่าอะไรกับเรื่องนี้ หน้าตางดงามของเธอฉายรอยยิ้มอ่อนโยน เอ่ยเสียงอ่อน “เป็นยังไงบ้าง กินอิ่มหรือยัง?”

เย่เทียนพยักหน้าแรงๆ “อิ่มแล้ว! นี่เป็นมื้อที่ฉันกินอิ่มที่สุดตั้งแต่มาเมืองจิน”

“เว่อร์ขนาดนั้นเชียว?”

เซ่เจียมองเย่เทียนด้วยสีหน้าประหลาด พูดอย่างสงสัย “ด้วยฐานะของนาย ไม่น่าจะกินไม่อิ่มสิ”

“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันแค่อยากสื่อว่าถึงแม้อาหารเลิศรสข้างนอกนั้นไม่เลว แต่ไม่มีสาวงามอย่างเธออยู่เคียงข้างนี่นา!”

เย่เทียนเอาใจเซ่เจียหน้าด้านๆ “บางที นี่คือที่เขาว่า สุราไม่ทำให้มึนเมา มนุษย์เลือกความเมานั้นเอง”

แม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเย่เทียนประจบ แต่เซ่เจียก็ยังเชื่อ รู้สึกหวานซึ้งในใจราวกับกินน้ำผึ้งเข้าไป หวานสุดๆ

หลังจากกินอิ่มแล้ว เซ่เจียไม่มีความคิดว่าจะอยู่ที่นี่นาน เธอเสนอ “ตอนนี้ยังพอมีเวลา เราออกไปเดินเล่นกันหน่อยไหม”

เย่เทียนย่อมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว เขาคลี่ยิ้มฟันขาว “ไม่มีปัญหา!”

เซ่เจียพยักหน้าเล็กน้อย ยื่นมือเรียกพนักงานมาคิดเงิน

เนื่องจากเซ่เจียแต่งตัวเต็มสูบ ทั้งใส่หมวก ทั้งแว่นตาดำ พนักงานจึงจำไม่ได้ว่าเธอเป็นดาราดัง “ทั้งสองท่านใช้จ่ายไปสองหมื่นเก้าพันเจ็ดร้อยหยวนครับ”

“ได้!”

เซ่เจียพยักหน้า ไม่รอให้เย่เทียนทำท่าควักเงิน เธอเป็นฝ่ายยื่นบัตรเครดิตไปให้

พนักงานเห็นดังนั้น จึงมองเย่เทียนอย่างดูถูก และรำพึงในใจว่าพวกเกาะผู้หญิงกินอีกแล้ว

เย่เทียนสัมผัสสายตาของพนักงานได้อย่างมีปฏิภาณ นึกโกรธในใจ “นายมองฉันแบบนี้หมายความว่ายังไง เห็นฉันเป็นพวกแมงดาหรือไง?”

“ไม่ๆๆ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นครับ คุณเข้าใจผิดแล้ว”

แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น แต่พนักงานกล้ายอมรับที่ไหน จึงรีบส่ายหัวปฏิเสธ

“เข้าใจผิด? สายตาที่นายมองฉันคิดแบบนั้นชัดๆ”

เย่เทียนโกรธมาก ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ “แต่ฉันขอบอกนายแบบไม่กลัวเลย ฉันเกาะผู้หญิงกินแล้วยังไง อิจฉามากล่ะสิ นายก็อยากได้แต่ดันไม่มีล่ะสิ!”

พนักงานได้ยินดังนั้นขาอ่อนจนแทบล้ม เคยเห็นคนหน้าด้าน แต่ไม่เคยเห็นคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน!

ลูกค้าโต๊ะข้างๆก็มีหน้าอึกอัก เพิ่งเคยเห็นคนเกาะผู้หญิงอย่างสง่าผ่าเผยขนาดนี้

เซ่เจียมองเย่เทียนอย่างระมัดระวัง “ไม่ทราบว่าคนที่รักที่นายหมายถึง เป็นใครกันเหรอ”

เย่เทียนได้สติในบัดดล หันมองเซ่เจียด้วยสายตาซับซ้อน อ้าปากแต่ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

เขารู้ดีว่าเซ่เจียต้องการสื่อว่าอะไร แต่เขาไม่รู้จริงๆว่าควรทำยังไงดี แม้เขาจะไม่รู้จักอิทธิพลเบื้องหลังเซ่เจีย แต่ต้องเป็นอะไรที่มหึมาแน่นอน ถ้าอีกฝ่ายเอาเรื่อง เกรงว่าเขามีเพียงสองทางเลือก

ไม่ตาย ก็ตัดขาดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น แล้วอยู่กับเซ่เจียเพียงคนเดียว

ไม่ว่าจะผลลัพธ์แบบไหน ก็เป็นสิ่งที่เย่เทียนยากจะยอมรับได้ เขาไม่ใช้พวกผู้ชายจัญไรที่น้ำแตกแล้วแยกทาง!

“บอกตรงๆ ช่วงนี้ฉันคิดอะไรเยอะมาก”

นัยน์ตาคู่สวยของเซ่เจียจ้องเขม็งไปที่เย่เทียน “ฉันไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นของนายก็ได้ ฉันอยากถามนายแค่คำเดียว นายชอบฉันจริงๆ และจะดีกับฉันตลอดไปจริงๆใช่ไหม?”

เย่เทียนผงะ คิดไม่ถึงว่าเซ่เจียจะใจกว้างขนาดนี้ เขาดึงเซ่เจียเข้ามากอดไว้หมับ และพูดอย่างแน่วแน่ “เรื่องอื่นฉันไม่กล้ารับประกัน แต่ถ้าเธอไม่จากฉันไป ฉันย่อมไม่ทิ้งเธอ!”

ไม่ว่ายังไงเซ่เจียก็เป็นดาราดังระดับโลก ไม่ว่าจะรูปโฉมหรือหุ่นก็สุดยอดทั้งนั้น ถ้าจะบอกว่าเขาไม่หวั่นไหวเลยคงจะเป็นการโกหก ผู้หญิงเช่นนี้กลับรักมั่นในตัวเอง เขาซาบซึ้งใจสุดๆ!

“หวังว่านายจะทำได้ตามที่พูด!”

เซ่เจียคลี่ยิ้ม นัยน์ตาคู่สวยโค้งเป็นรูปพระจันทร์

“แหม ไม่คิดว่าที่นี่จะมีคู่รักมาพลอดรักกันนะเนี่ย!”

แต่ในตอนนั้นเอง เสียงผู้ชายที่ไม่เข้ากับบรรยากาศดังขึ้นจากที่ไม่ไกล ทำลายบรรยากาศของทั้งสองเสียแหลกลาญ

เย่เทียนขมวดคิ้วเป็นปมขึ้นมาทันที เขาเงยหน้ามองที่มาของเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ นึกในใจว่าไม่เห็นเหรอว่าฉันทำธุระอยู่ ใครมันไม่รู้ที่ต่ำที่สูงกล้ามารบกวน?