ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 795

ถึงฮาชิโมโตะ มินาโตะจะเป็นหัวหน้าสาขาของกิลด์แห่งความลับ แต่ยังไงที่นี่ก็อยู่ที่เมืองจิน เธอจึงไม่กล้าทำอะไรมากจนเกินไป คืนนี้เธอแค่พานักฆ่ามาด้วยสี่คนเท่านั้น สองคนคอยคุ้มกันฮาชิโมโตะ มินาโตะ ส่วนอีกสองก็นำทีมจู่โจมเข้าไป

ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่ในศึกตะลุมบอนของทั้งสามฝ่ายก็ยังถือว่าได้เปรียบอยู่ดี เป็นฝ่ายที่มีสิทธิ์บุกเข้าไปถึงสำนักงานใหญ่ของแก๊งหวงจี๋ได้ก่อนใคร

ตุบ!

ลำแสงที่เยือกเย็นวิ่งผ่าน นักฆ่าคนหนึ่งที่อยู่ข้างฮาชิโมโตะ มินาโตะได้ล้มลงพื้น ได้มีรอยแผลขนาดเล็กเหมือนเส้นด้ายปรากฏขึ้นที่ลำคอ เลือดอุ่นๆ ไหลออกมาอย่างช้าๆ

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้สีหน้าของฮาชิโมโตะ มินาโตะเคร่งขรึมขึ้นมา ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นจ้องมองไปยังลูกกระจ็อกตัวเตี้ยที่ปรากฏมาอยู่ตรงหน้าอย่างกะทันหัน

ลูกกระจ็อกตัวเตี้ยคนนี้ก็คือตี๋ต้าจื้อนั่นเอง!

หลังจากที่เฉินหวั่นชิงมาที่เมืองจิน เย่เทียนก็สั่งให้เขาตามมาที่เมืองจิน ด้วยควมที่เฉินหวั่นชิงมีคุณย่าเย่คอยปกป้อง เขาจึงให้ตี๋ต้าจื้อไปอยู่กับเหลยเหลาหู่ เผื่อจะเกิดอะไรขึ้นกับเหลยเหลาหู่

“เธอคือฮาชิโมโตะ มินาโตะใช่มั้ย?”

ตี๋ต้าจื้อยิ้มอย่างไม่สบอารมณ์ที่มุมปาก สายตาที่มองไปยังฮาชิโมโตะ มินาโตะก็แฝงด้วยความอาฆาต

เขาสามารถรับรู้ได้ว่า ฮาชิโมโตะ มินาโตะเป็นคู่ต่อสู้ที่ใช้ได้คนหนึ่ง ถึงจะสู้ตัวเองไม่ได้ แต่ถ้าเอามาฝึกฝีมือก็พอได้

ต้องรู้ก่อนว่า หลังจากที่เขารับคำสั่งจากเย่เทียน ให้คอยปกป้องเฉินหวั่นชิงอย่างเงียบๆ ก็ไม่ค่อยได้เจอกับยอดฝีมืออะไรเลย ตอนนี้มีโอกาสได้เจอเข้าคนหนึ่ง เขาจึงรู้สึกสนใจมาก

“แกเป็นใคร?”

คิ้วสวยๆ ของฮาชิโมโตะ มินาโตะขมวดเข้าหากัน แต่ก็นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ตี๋ต้าจื้อยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย เดิมทีเขาก็เติบโตมาจากการเป็นนักฆ่า จึงไม่มีทางใจอ่อนให้กับสาวสวยอยู่แล้ว

“ฉันคือคนที่จะมาเอาชีวิตของเธอ!”

ระหว่างที่พูด ตี๋ต้าจื้อก็ตั้งท่า และอยากที่จะพุ่งเข้าใส่ฮาชิโมโตะ มินาโตะทันที

“ไสหัวไป!”

ทันใดนั้น ชายหัวล้านที่คอยคุ้มกันฮาชิโมโตะ มินาโตะอีกคนก็ตั้งสติได้ จึงพุ่งใส่ตี๋ต้าจื้อด้วยร่างกายที่ใหญ่โต แล้วซัดกำปั้นที่ใหญ่เท่ากระทะใส่ตี๋ต้าจื้อ

แต่ว่า ตี๋ต้าจื้อจะไปสนใจเขาได้ยังไง ขยับขาเล็กน้อยแล้วเอี้ยวตัวหลบออกอย่างง่ายดาย มีดในมืออันแหลมคมเฉือนกลับไปที่คออย่างไร้ความปรานี

ฉึก!

ชายหัวล้านหลบออกไม่ทัน พอถูกเฉือนเข้าไป เลือดสดๆ ก็ได้พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

ภายใต้ความเจ็บปวดที่แสนสาหัส ชายหัวล้านจึงรีบถอยหลังไปหลายก้าว ในการโจมตีเพียงครั้งเดียวของตี๋ต้าจื้อก็ทำให้สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปกว่าครึ่ง

…..

เสชื่อไม่เปิดโอกาสให้เย่เทียนได้มีเวลาคิด ขยับขาเบาๆ แล้วพุ่งใส่เย่เทียนอย่างรวดเร็ว คมกระบี่ในมือวาดเป็นครึ่งวงกลม โจมตีใส่เย่เทียนอย่างรุนแรง

ในตอนที่คมกระบี่กำลังจะถึงตัวเย่เทียนนั้นเอง เย่เทียนก็ได้ถอยหลังไปครึ่งก้าว เหมือนจะอันตราย แต่ความจริงแล้วก็สามารถหลบออกได้อย่างสมบูรณ์แบบ

กับภาพที่เกิดขึ้น ทำให้รู้ม่านตาของเสชื่อหดลงเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะใช้ท่าที่อันตรายขนาดนี้ มันเท่ากับว่ามั่นใจในตัวของตนมาก!

พอคิดอีกมุม เขาก็สังเกตเห็นรอยยิ้มที่ประหลาดบนใบหน้าของเย่เทียน ในใจก็เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้น จึงอยากที่จะถอยออกมาทันที แต่สุดท้ายมันก็ช้าเกินไปนิดหนึ่ง

ไม่รู้หมัดของเย่เทียนมาอยู่ตรงหน้าของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ กำปั้นอันเท่ากระทะมาพร้อมกับเสียงแหวกอากาศที่ดังสนั่น และกระแทกใส่เขาแทบจะทันที

ตุบ!

เสชื่อรู้สึกราวกับถูกรถบรรทุกที่วิ่งมาด้วยความเร็วชนเข้าอย่างจัง และกระเด็นออกไปอย่างควบคุมไม่ได้

ตุบ!

เสชื่อทำเสียงฮึดฮัด ขับเคลื่อนกำลังภายในอย่างรวดเร็ว ขยับขาอย่างต่อเนื่องจนเกิดการเคลื่อนที่อันน่าเหลือเชื่อ

ชั่วขณะหนึ่ง ขาของเขาก็เคลื่อนไหวราวกับสายลม ขยับไปมาอยู่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาเดียว เขาก็ได้แยกออกไปสามร่างแล้ว!

“เชี่ย! หรือนี่จะเป็นวิชาแยกร่างในตำนานอย่างนั้นเหรอ?”

เย่เทียนอ้าปากค้างในทันที นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าท่าที่เคยเห็นในการ์ตูนจะเอามาใช้ได้จริงๆ

“การที่สามารถบีบให้ฉันมาจนถึงจุดนี้ได้ แกก็ถือว่าได้ตายอย่างมีค่าแล้ว!”

เสชื่อพูดออกมาเหมือนกัน ราวกับทั้งสามคนต่างก็เป็นตัวจริงเหมือนกัน

“คุณคิดว่าเทคนิดแค่นี้ก็สามารถจัดการผมได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?”

เย่เทียนส่ายหน้าอย่างไม่ชอบใจ ในเมื่อพูดยังไงเสชื่อก็ไม่ยอมล้มเลิก งั้นเขาก็ขี้เกียจพูดให้เปลืองน้ำลายแล้ว

พอคิดได้อย่างนั้น เขาขยับขา แล้วตัดสินใจจู่โจมเข้าไป

พอเสชื่อทั้งสามเห็นเย่เทียนพุ่งเข้ามา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมาที่มุมปาก เขานั้นรู้สึกมั่นใจในท่านี้มาก ขอแค่จัดการกับเย่เทียนได้ ทุกอย่างมันก็คุ้มค่า!

พอคิดได้อย่างนั้น เสชื่อทั้งสามก็เริ่มเคลื่อนไหว ทุกคนต่างกวักแกว่งคมกระบี่ในมือ พุ่งใส่เย่เทียนตามลำดับ

เย่เทียนแอบขำอย่างไม่สบอารมณ์ในใจสำหรับเขาแล้ววิชาแยกร่างบ้าบออะไรนี่มันก็แค่ลูกเล่นที่ไร้ประโยชน์เท่านั้น เพราะว่าร่างแยกที่สร้างออกมาด้วยความเร็วสูงสองร่าง ต่อให้มันจะสมจริงแค่ไหน สุดท้ายมันก็เป็นแค่ของปลอมอยู่ดี!

เย่เทียนไม่ได้สนใจเสชื่อที่โจมตีมาจากด้านหน้าและด้านขวาแม้แต่นิดเดียว กำปั้นอันเท่ากระทะชกเข้าไปเสชื่อที่อยู่ทางด้านซ้ายอย่างลังเล

เสชื่อรู้สึกตกใจ นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะหาตัวจริงของเขาได้เร็วขนาดนี้ อยากที่จะป้องกัน แต่ร่างกายกลับตอบสนองตามความคิดไม่ทัน

เสียงตุ้บดังขึ้น หมัดนี้ชกใส่ร่างกายของเสชื่อไปตามคาด จนทำให้เขากระเด็นออกไปอีกครั้ง…..