ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 871

เมื่อเห็นเย่เทียนขึ้นมาแล้วจัดการคู่ครองเหลียนหัวทั้งสองคนจนล้มลงกับพื้น ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหายใจเข้าลึกๆอย่างไม่มีข้อแม้

คนที่มีความสุขที่สุดคือหลู่ลี่หาว เดิมทีเขาก็อยากจะให้คู่ครองเหลียนหัวได้ชดใช้บ้าง แต่ถูกหลู่ซูหางขวางไว้ ณ ตอนนี้เย่เทียนได้โจมตีอย่างฮึกเหิม เขารู้สึกเหมือนได้ระบายความโกรธแค้น!

สำหรับจินไห่เซวียนกลับตบหน้าผากอย่างจนปัญญา และพูดอย่างเศร้าโศก “ไอ้หนุ่มคนนี้ช่างสร้างปัญหาได้เก่งกว่าปถุชนทั่วไป!”

“เสว่เอ๋อร์!”

ไม่ว่ายังไง เมื่อเห็นจีเสว่ถูกตบจนกระอักเลือด ชั่วขณะเหยียนเฟิงสีหน้าซีดด้วยความตกใจ รีบวิ่งไป และพูดด้วยความกังวล “คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

“พี่เฟิง ฉันไม่เป็นไร。”

จีเสว่ส่ายหัว อดไม่ไหวจนต้องไออีกสองครั้ง กระอักเลือดสีแดงออกมาที่เห็นแล้วไม่สบายตา

ชั๊วะ!

ภาพนี้ทำให้สีหน้าของเหยียนเฟิงยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น ลุกขึ้นยืนทันที ดึงคมกระบี่ออกมาแล้วชี้ไปที่เย่เทียน จ้องมองเย่เทียนราวกับดวงตาจะลุกเป็นไฟ และพูดอย่างเย็นชา “แกสมควรตาย!”

“นายไม่มีคุณสมบัติพอ!”

เย่เทียนเยาะเย้ย แทบไม่มอง เหยียนเฟิงแม้แต่น้อย หันหลังและเดินไปทางหลู่ซีซาน

“ไอ้สารเลว! ไปตายซะ!”

เหยียนเฟิงไม่เคยถูกใครเหยียดหยามแบบนี้มาก่อน ทันใดนั้นรู้สึกโกรธสุดขีด ขยับเท้าพุ่งไปหาเย่เทียนด้วยความเร็ว คมกระบี่ในมือแทงไปที่ด้านหลังของเย่เทียนอย่างไม่เกรงกลัว

เมื่อเห็นเหยียนเฟิงลอบโจมตีด้วยวิธีที่ไร้ยางอายแบบนี้ หลู่ซีซานอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา “เย่เทียน ระวังข้างหลัง!”

อันที่จริง หลู่ซีซานไม่จำเป็นต้องเตือน ได้ยินเสียงกระบี่ฟันกลางอากาศจากด้านหลังเย่เทียนก็พอจะรู้แล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ถึงเขาจะโง่แค่ไหน เขาก็ไม่อาจไว้วางใจมอบแผ่นหลังของตัวเองให้กับคนที่เต็มไปด้วยความโกรธหรอกนะ!

รอยยิ้มประชดประชันปรากฏขึ้นที่มุมปากของเย่เทียน ขยับเท้าไปด้านข้าง ดูเหมือนอันตรายมาก แต่ก็หลบพ้นกระบี่ของเหยียนเฟิงได้อย่างปลอดภัย

ชั๊วะ!

เหยียนเฟิงก็ไม่เคยคิดว่าจะจัดการเย่เทียนได้ง่ายดายเช่นนั้น หลังจากที่กระบวนท่านี้ล้มเหลวเขาก็เปลี่ยนกระบวนท่าอย่างรวดเร็ว ควบคุมคมกระบี่ที่แหลมคมแล้วแทงไปทางด้านข้างของเย่เทียนอีกครั้ง

เย่เทียนหลบหลีกโดยใช้ท่าสะพานโค้งอย่างสวยงาม คราวนี้ไม่รอให้เหยียนเฟิงเคลื่อนไหว เขารีบฉวยโอกาสเข้าไปใกล้ตัวก่อน และต่อยหมัดที่ดุดันไปที่ใบหน้าของเหยียนเฟิง

รูม่านตาของเหยียนเฟิงหดตัวเล็กน้อย คิดอยากจะถอยหลบไปข้างหลังอย่างรีบร้อน

เพียงแต่ว่า เย่เทียนรู้ทันปฏิกิริยาของเหยียนเฟิง ตั้งนานแล้ว แล้วจะยอมปล่อยให้เขาหลบหนีไปอย่างง่ายดายได้ไง?

บูม!

แม้ว่าหมัดของเย่เทียนจะไม่ได้ชกโดนใบหน้าของเหยียนเฟิง แต่ก็ชกโดนหน้าอกของเหยียนเฟิงอย่างแรง

อย่ามองว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้รวดเร็ว แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะเย่เทียนวางแผนไว้แล้ว

จากปากของหลู่ลี่หาวรู้ว่าวิชารวมพลังของคู่ครองเหลียนหัวนั้นทรงพลังมาก เย่เทียนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้วไม่กล้าที่จะประมาทแม้แต่น้อย ลงมือโดยที่คนอื่นคาดไม่ถึงเพื่อทำให้จีเสว่ได้รับบาดเจ็บ และก็จงใจปลุกเร้าเหยียนเฟิง เพื่อให้เขาเปิดเผยข้อบกพร่องเพิ่มมากขึ้น ทำให้พวกเขาไม่สามารถร่วมมือได้ทัน!

“เมื่อกี้ผมก็บอกแล้วไง ว่านายไม่มีคุณสมบัติพอ ทำไมนายถึงไม่ยอมฟังคำตักเตือนล่ะ?”

เย่เทียนทำเสียงเยาะเย้ย แสดงท่าทางไม่เห็นเหยียนเฟิงอยู่ในสายตาเลย

“ไอ้สารเลว!”

การเยาะเย้ยต่อเนื่องทำให้เหยียนเฟิงโกรธสุดขีด ตะโกนออกมาเสียงดัง ถือคมกระบี่ที่แหลมคมพุ่งเข้าหาเย่เทียนอีกครั้ง

เย่เทียนไม่เคยคิดที่จะปล่อยเหยียนเฟิงไปง่ายๆแบบนี้อยู่แล้ว เขาต้องการทิ้งความหวาดกลัวไว้ในหัวใจของเหยียนเฟิง ทำให้ เหยียนเฟิงมีความคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเขาได้ ขอเพียงความคิดนี้ฝังลึกเข้าไปในหัวใจของเหยียนเฟิง ถ้าเป็นเช่นนั้นต่อจากนี้ไปจะถือว่าเหยียนเฟิงจะกลายเป็นคนที่ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง!

แน่นอน นี่เป็นดาบสองคมอย่างไม่ต้องสงสัย หากเหยียนเฟิงใจแข็งพอที่จะเดินออกมา ความแข็งแกร่งของเขาก็จะเพิ่มขึ้นหลายเท่า แต่ถ้าเขาไม่สามารถข้ามพ้นอุปสรรคนี้ไปได้ ชีวิตนี้ของเขาจะไม่มีทางที่จะก้าวหน้าเลยแม้แต่น้อย กระทั่งต้องถึงขั้นล้มเหลวและตกอับไปเรื่อยๆ!

“ต่อให้ต้องกลับไปฝึกฝนอีกร้อยปี ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน!”

เมื่อเห็นว่าข้อบกพร่องของเหยียนเฟิงเผยออกมาเรื่อยๆ เย่เทียนคิดว่าพลังนั้นใกล้เคียงกันก็เลยไม่รอช้า จากที่หลบหลีกมาตลอดในที่สุดก็ตัดสินใจลงมือ ทันใดนั้นก็จับมือขวาของเหยียนเฟิงที่ถือมีดไว้ ในขณะที่ดึงเข้ามาใกล้ตัวอย่างแรง หมัดที่หนักหน่วงก็ชกไปที่หน้าอกของเหยียนเฟิงทันที

บูม!

เหยียนเฟิงที่กำลังโกรธจัดไหนเลยจะคิดว่าจู่ๆเย่เทียนจู่จะโต้กลับ ถูกชกเข้าโดยตรง ต้านไม่ไหวจนต้องถอยหลังไปหลายก้าว เหมือนมีอะไรมากระตุ้นในลำคอทำให้มีเลือดพุ่งออกมาอีกครั้ง

“พี่เฟิง!”

หลังจากที่จีเสว่ตั้งสติกลับมาได้ ก็รีบวิ่งไปเหยียนเฟิงอย่างรวดเร็ว

เธอดูออกว่า เหยียนเฟิงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เทียนเลย ดังนั้นเธอจะปล่อยให้เขาไปตายได้ไง?

เป็นเพราะเหตุนี้ จีเสว่จึงมองไปทางหลู่ซูหาง และพูดอย่างเย็นชา ลุงหลู่ ละครฉากนี้คุณยังดูไม่พอเหรอ? หรือควรจะออกหน้าพูดอะไรหน่อยไหม?”

“เขาไม่ใช่คนในตระกูลหลู่ของฉัน และฉันก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปสั่งเขา ฉันจะพูดอะไรได้?”

หลู่ซูหางยักไหล่ ทำท่าทางราวกับว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน

“ลุงหลู่ คำพูดนี้ของคุณทุกอย่างฉันจะรายงานอาจารย์ของฉัน!”

จีเสว่มีสีหน้าเคร่งขรึม หันกลับมามองเย่เทียนอีกครั้ง และพูดอย่างเย็นชา “ถ้าแน่จริง ก็บอกชื่อมา!

“เย่เทียนเม้นปาก และพูดอย่างพูดตรงไปตรงมาโดยไม่อ้อมค้อม “จำไว้ให้ดี ผมเป็นปู่ของคุณชื่อเย่เทียน!”