ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 876

บางทีอาจเป็นเพราะว่าในสำนักมีเพียงลูกศิษย์สตรี สำนักซวนซวงอยู่นอกเขตเมืองเถาหยวน ได้สร้างตึกไว้เพื่อเป็นที่ตั้งหลัก ความตั้งใจเดิมคืออยากอยู่อย่างเงียบๆ เพื่อที่จะอยู่ห่างจากลูกศิษย์ที่หมกมุ่นอยู่กับตัณหาเหล่านั้น คิดไม่ถึงว่ากลับเป็นการทำให้คนใจกล้าอย่างจิ่วเจี้ยได้เปรียบล่ะ?

ภายใต้การนำของจิ่วเจี้ยกลุ่มคนสามคนที่ตัณหาจัดและใจกล้าได้มาถึงเมืองเถาหยวน ซึ่งป็นที่ตั้งหลักของสำนักซวนซวง

“สระอาบน้ำขนาดใหญ่ของศิษย์พี่หญิงกับศิษย์น้องหญิงก็อยู่ชั้นบนสุด ดังนั้นพวกนายต้องเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังด้วย!”

จิ่วเจี้ยทำท่าทางมือไปทางทั้งสองคน โดยใช้เท้าเตะพื้นแล้วบินขึ้นไปในอากาศ และปีนขึ้นไปอย่างเงียบๆ

ตอนนี้เย่เทียนมองเห็นได้ชัดเจน ความแข็งแกร่งของจิ่วเจี้ย นั้นไม่ได้ล้ำเลิศไปกว่าจินไห่เซวียนมากนัก เพียงแต่ว่าการเคลื่อนไหวของเขานั้นเร้นลับมาก บางทีนี่อาจเป็นการฝึกสอนของปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงของแต่ละสำนักที่แตกต่างกัน!

“เฮ้อ ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะได้พบกับเทพธิดาแห่งสำนักซวนซวง เทพธิดาเตี๋ยอู่หรือไม่ ถ้าได้พบเจอ แม้จะถูกทุบตีจนตายมันก็คุ้มค่า”

ก่อนที่เย่เทียนจะคิดลึกไปกว่านี้ ก็มีเสียงของจินไห่เซวียนที่เต็มไปด้วยความปรารถนาดีแว่วเข้ามาในหูอีกครั้ง

“เทพธิดาเตี๋ยอู่?”

เย่เทียนขมวดคิ้ว และพูดอย่างแปลกใจ “นายชอบโข่งจื่อโถงไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้ถ้าได้พบเจอเทพธิดาเตี๋ยอู่ก็รู้สึกว่าถึงตายไม่เสียชาติเกิดแล้วเหรอ?”

“พี่เย่ ผมแค่พูดให้มันดูเวอร์ไปเท่านั้น”

จินไห่เซวียนส่ายหัว และอธิบาย “นายไม่รู้หรอกว่า เทพธิดาเตี๋ยอู่ เทพธิดาแห่งสำนักซวนซวง เป็นที่รู้จักในนามความงามดั่งนางฟ้า แต่น่าเสียดายที่การปรากฏตัวทุกครั้งเธอจะปิดหน้าไว้ และไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ”

ในเวลานี้ จิ่วเจี้ยที่ปีนมาแล้วครึ่งทางหันหัวกลับมา และเห็นว่าทั้งสองคนยังอยู่ข้างล่างไม่เคลื่อนไหว จึงลดระดับเสียงลงแล้วตะโกนว่า “พวกนายทั้งสองคนอย่ามัวพูดพึมพำ ถ้าใครมาค้นพบ มันจะไม่ได้เจออะไรเลย”

ชั่วขณะเย่เทียนกับจินไห่เซวียนก็หยุดพูด รีบปีนขึ้นบนตึกเพื่อเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงาม

ชั่วขณะหนึ่ง จิ่วเจี้ยเดินนำอยู่ข้างหน้า จินไห่เซวียนอยู่ตรงกลาง เย่เทียนเป็นผู้รับผิดชอบด้านหลัง ทั้งสามคนเดินย่องเบาๆ เพราะกลัวว่าถ้ามีเสียงเล็กน้อยจะดึงดูดความสนใจจากลูกศิษย์สำนักซวนซวง

ใช้เวลาชั่วครู่ ทั้งสามคนปีนขึ้นไปบนยอดตึกแล้ว ยังไม่ทันได้มองดูทิวทัศน์ที่สวยงามนั้น ก็มีกลิ่นหอมโชยเข้ามาในจมูก

“เฮ้ยเฮ้ย!”

จิ่วเจี้ยแสดงรอยยิ้มชั่วร้ายให้ทั้งสองคนเห็น ค่อยๆหมอบตัวลง ค่อยๆดึงแผ่นกระเบื้องออกอย่างระมัดระวัง เผยให้เห็นช่องว่างเล็กๆที่คนอื่นมองไม่เห็น

เมื่อมาถึงจุดนี้ เย่เทียนจะไม่รู้ได้ยังไงว่าต้องทำอย่างไร ก็หมอบตัวลงและเดินย่องเบาๆเหมือนกัน และสังเกตทิวทัศน์ภายในอย่างเงียบๆ

เห็นว่าข้างในมีสาวงามอายุน้อยประมาณสิบกว่าคน ทั้งหมดพากันนอนเล่นและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานในสระน้ำเล็กๆ แต่น่าเสียดายที่เต็มไปด้วยไอหมอก เลยมองไม่เห็นทุกส่วน เห็นแต่ฉากและทิวทัศน์ลางๆเท่านั้น

แต่ว่า ยิ่งเป็นของสวยงามที่อยู่ในไอหมอกนี้ ก็ยิ่งทำให้พวกเขาสามคนตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น!

อย่างไรก็ตาม ความสวยงามที่ถูกซ่อนเร้นเอาไว้มันทำให้รู้สึกคันยิกๆในหัวใจ เป็นสิ่งที่เย้ายวนที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย!

แกร๊ก!

ทันใดนั้น มีเสียงเบาๆแว่วมาจากด้านข้างจินไห่เซวียน

“หมดกัน!”

เย่เทียนแอบพูดว่าแย่แล้ว แม้ว่าเสียงของจินไห่เซวียนจะเบามาก แต่คนที่อาบน้ำด้านล่างเป็นนักบู๊ทั้งหมด!

แน่นอน ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นในสมอง ลูกศิษย์สำนักซวนซวงที่กำลังเล่นอย่างสนุกสนานอยู่ก็รีบมุดลงไปในสระน้ำ และตะโกนพร้อมกันว่า “จับคนลามก! รีบมาจับคนลามกเร็ว!”

ในเวลาไม่ถึงสองวินาที ในสระน้ำด้านล่างมีหญิงชุดขาวกระโดดเข้าไป แล้วมองขึ้นไปที่หลังคา และพุ่งกระบี่ไปทางจินไห่เซวียน

เย่เทียนตกใจ หญิงชุดขาวใช้ดาบโจมตีอย่างโหดเหี้ยม กระบี่นั้นถ้าแทงถูก จินไห่เซวียนจริงๆ ไม่ตายก็คงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส!

หญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเย่เทียนนิ่งอึ้งไปสักครู่ สิ่งที่เย่เทียนต้องการคือเวลาชั่วขณะหนึ่ง ยกขาขึ้นแล้ววิ่งหนี

“สมควรตาย! ไอ้ลามกอย่าหนีนะ!”

ใบหน้าของหญิงสาวดูโกรธขึ้นมาก และก็รีบก้าวตามให้ทัน คมกระบี่ในมือแทงเข้าที่แผ่นหลังของเย่เทียน ช่างลงมืออย่างโหดเหี้ยมไร้ความปรานี

รู้สึกว่าด้านหลังมีเสียงกระบี่ฟันมาจากกลางอากาศ เย่เทียนรู้สึกหมดหนทาง และรีบใช้คัมภีร์หวง พลังทิพย์อันแข็งแกร่งรวมตัวกันที่ขา และความเร็วในการวิ่งก็เร็วขึ้นเล็กน้อย

“นายหนีไปได้เหรอ?”

หญิงสาวยิ้มเยาะเย้ย และคมกระบี่ที่แทงออกไปก็มีชี่กระบี่พุ่งออกมาทันที

“แม่งเอ้ย!”

เย่เทียนเหลือบมองสถานการณ์ที่อยู่ข้างหลัง และไม่สนใจเกี่ยวกับความอับอาย รีบกลิ้งลงพื้นเพื่อหลบซ่อนทันที

บูม!

ความคมของชี่กระบี่ฟาดลงบนพื้นดินอย่างแรง ทำให้เกิดฝุ่นตลบขึ้นมา

“เงากระบี่เตี๋ยอู่!”

แม้ว่าเย่เทียนจะสามารถหลบการจู่โจมของชี่กระบี่แต่ความล่าช้านี้ ทำให้หญิงสาวตามทัน และในขณะเดียวกันก็ส่งเสียงตะโกนด้วยความโกรธ ก็ปรากฏร่างเงาของเธอในทุกทิศทาง ทุกทิศทางสามร้อยหกสิบองศาได้ล้อมรอบเย่เทียนไว้ คมกระบี่ในมือก็ทิ่มแทงไปที่เย่เทียน ทำให้แยกแยะไม่ออกว่าเรื่องจริงหรือเท็จ

“ก็แค่มองไปสองครั้ง? ถึงกับต้องลงมืออย่างโหดร้ายขนาดนี้เลยหรือ?”

เย่เทียนยิ้มอย่างขมขื่นใจ ไหนเลยจะมีเวลาซ่อนใบหน้าที่หล่อเหลา รีบรวบรวมพลังทิพย์อันแข็งแกร่งของเขาไว้บนมือ และทันใดนั้นก็กระแทกมันออกไปทางซ้ายและขวา……