ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 909

ซี้ด!

ในขณะที่เย่เทียนกำลังฟุ้งซ่าน แผ่นหลังก็รู้สึกปวดอย่างรุนแรง เขาถูกช่ายเหมยเป่าแทงจริงๆ เขาชกออกไปโดยไม่ต้องยั้งคิดเลย

แต่ทว่าหมัดของเย่เทียนยังคงช้าไปเล็กน้อย ต่อยวืดกลางอากาศ เขารีบหันกลับมา ช่ายเหมยเป่าได้ถอยออกไปจากระยะโจมตีแล้ว เธอเผยรอยยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก ก่อนจะหายตัวไปอีกครั้งโดยไม่บอกไม่กล่าวต่อหน้าต่อตาเย่เทียน

“เย็ดแม่งเอ๊ย!”

ความรู้สึกมีแรงแต่ไร้ประโยชน์นี้ทำให้เย่เทียนด่าพ่อล้อแม่ด้วยความโกรธ

แต่ช่ายเหมยเป่าไม่สนใจว่าเย่เทียนจะโกรธหรือไม่ ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็ปรากฏตัวขึ้นทางด้านหลังเย่เทียนอีกครั้ง แต่คราวนี้เย่เทียนมีการระวังตัว การลอบโจมตีของช่ายเหมยเป่าไม่สำเร็จ ในทำนองเดียวกัน หมัดของเย่เทียนก็ทำให้เธอหลบได้

อีกหลายกี่นาทีต่อมา ทั้งสองเข้าประมือกันอย่างน้อยหลายสิบครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็ชัดเจนว่าเย่เทียนพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์!

ในเวลานี้บนร่างกายของเย่เทียนเต็มไปด้วยบาดแผลเล็กใหญ่อย่างน้อยหลายสิบแผล แม้ว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง แต่ก็ยังทำให้เขากัดฟันด้วยความเจ็บปวด ตรงกันข้ามช่ายเหมยเป่ากลับไม่มีอาการบาดเจ็บอะไรเลย!

ใช่แล้ว เย่เทียนถูกทุบตีมาโดยตลอด ทุกครั้งที่ช่ายเหมยเป่าปรากฏตัวมักจะทำให้บาดแผลของเขาเพิ่มขึ้นอีก แต่เขาไม่เคยตอบโต้ได้เลยสักครั้ง!

“ช่ายเหมยเป่า ถ้าคุณเก่งจริงก็ออกมาสู้กับผม เป็นลูกผู้ชายประเภทไหนกันมัวแต่หลบๆ ซ่อนๆ!”

เย่เทียนทนไม่ไหวแล้ว ระเบิดคำด่าออกมาทันที

เย่เทียนแค่ลองใจ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าช่ายเหมยเป่าจะโผล่ออกมาต่อสู้กับเขาอย่างตรงไปตรงมา แต่ช่ายเหมยเป่าก็ปรากฏตัวขึ้นมา!

“ฉันก็ไม่ใช่ผู้ชายอยู่แล้ว”

ช่ายเหมยเป่าปรากฏตัวห่างจากเย่เทียนสามเมตร ยักไหล่ให้อย่างเฉยเมย “แต่ในเมื่อคุณพูดอย่างนั้นแล้ว ฉันก็จะทำให้คุณสมหวัง ปล่อยให้คุณตายอย่างสบายใจ”

พอพูดจบ ช่ายเหมยเป่าก็เคลื่อนไหว ถีบเท้ากับพื้นและเอากริชในมือแทงเข้าไปที่เย่เทียนอย่างโหดเหี้ยม

แต่แทนที่เย่เทียนจะโกรธ กลับมีความสุขเหลือเกิน เขารีบลุกขึ้น ทั้งสองเกิดการต่อสู้กันในทันที

กริ๊ง!

ปัง!

ชั่วขณะหนึ่ง เสียงการประมือกันจนก่อตัวเป็นเสียงปะทะกันของคนทั้งสองดังขึ้นเรื่อยๆ แต่เย่เทียนยิ่งสู้ก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากประมือกันไม่นานเขาก็พบว่า ความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดของช่ายเหมยเป่านั้นสูสีพอกันกับเขา เขาไม่มีโอกาสขึ้นได้เปรียบเลย!

ครืนๆ!

ฟ้าร้องดังขึ้นเรื่อยๆ

ติ๊ก! ติ๊ก!

ในที่สุดฝนก็เริ่มตกหนัก การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเริ่มดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ

สภาพของทั้งสองจนตรอก เสื้อผ้าของเย่เทียนเปียกโชก น้ำฝนเคล้าเลือดยังคงไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนคนกระหายเลือด!

ส่วนช่ายเหมยเป่านั้นดีกว่าเย่เทียนมาก อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เสื้อผ้านั้นเปียกชุ่ม ถึงขนาดที่เย่เทียนสามารถมองเห็นสีชุดชั้นในของเธอได้

“ไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันแพ้แน่...”

ทันใดนั้น เย่เทียนจ้องเขม็ง เขาสังเกตเห็นเส้นผมของช่ายเหมยเป่าดูเหมือนจะไม่เปียกน้ำฝนเลย!

ไม่มองก็ไม่เป็นไร แต่ยิ่งมองก็ยิ่งพบปัญหามากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าเมื่อครู่เขาจะไม่ได้ทำให้ช่ายเหมยเป่าบาดเจ็บมากนัก แต่ก็ถูกใบหน้าของเธอหลายครั้ง แต่ในเวลานี้กลับไม่มีรอยแผลบนใบหน้าของเธอเลย

ยิ่งกว่านั้น การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเมื่อครู่ก็ดุเดือดมาก บนพื้นมีรอยเท้าของทั้งสองเป็นจำนวนมาก แต่ตอนนี้เมื่อมองออกไป บนพื้นไม่มีรอยเท้าอยู่เลย!

แต่ไม่นานเย่เทียนก็รู้สึกเย็นวาบในหัวใจ จากการวิเคราะห์ในปัจจุบัน เขากลัวว่าช่ายเหมยเป่าจะไม่เพียงแค่ต้องการเอาชนะการแข่งขันเท่านั้น ถ้าไม่อย่างนั้น เธออาจจะเตะเขาออกจากสังเวียนต่อสู้ได้ ตอนนี้ยังลังเลไม่ลงมือ เกรงว่าอาจจะคิดฆ่าเขาอยู่!

ขณะที่เย่เทียนหลับตาลง โลกทั้งใบก็ดูเหมือนจะพังทลายลง เสียงน้ำฝนที่ตกกระทบพื้นหายไปในทันที ถูกแทนที่ด้วยเสียงเชียร์จากผู้ชมที่อยู่ด้านล่างเวที

เย่เทียนรีบลืมตาขึ้นตรวจสอบร่างกายตัวเอง อย่างที่เขาคาดไว้ แม้ว่าร่างกายจะได้รับบาดเจ็บ แต่มันก็ยังห่างไกลจากความร้ายแรงในภาพลวงตาอยู่มาก

“อืม...”

ในเวลานี้ จู่ๆ ช่ายเหมยเป่าก็พ่นลมหายใจแรง มีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก สายตาที่มองไปยังเย่เทียนแฝงความหวาดกลัวเอาไว้

“คุณเสร็จแน่!”

เห็นดังนั้นเย่เทียนก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง พลางกล่าวอย่างรุนแรง บีบมือทั้งสอง ส่งเสียงดังกร๊อบๆ ออกมา

ได้ยินดังนั้นสีหน้าของช่ายเหมยเป่าก็เปลี่ยนไป ค่อนข้างน่าเกลียด ระดับการฝึกฝนนักบู๊ที่แท้จริงของเธออยู่ที่ฟ้ากำหนดระดับกลางเท่านั้น ในขณะที่เย่เทียนอยู่ในระดับกึ่งฟ้าคนเป็นหนึ่งเดียว ซึ่งแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

“ผมยอมรับความพ่ายแพ้!”

ก่อนที่เย่เทียนจะทำอะไร ช่ายเหมยเป่าได้เอ่ยปากยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว พูดจบ เธอก็เดินโซซัดโซเซออกจากสมรภูมิโดยไม่รอการประกาศของผู้ตัดสิน

“พ่อหนุ่มนี่ น่าเป็นห่วงจัง”

เห็นดังนั้น หลู่ซูหางที่อยู่ในระดับสูงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเคล้าเสียงด่า เขาเดิมพันไว้กับกัวซิ้วเจี๋ย ต้องชนะเป็นอันดับหนึ่งในการแข่งขันถึงจะนับ

“แม้แต่ช่ายเหมยเป่าก็ยังเอาชนะได้ ไม่ได้ ต้องกลับไปบอกหัวหน้าสักหน่อย!”ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเอาชนะ ช่ายเหมยเป่า ได้ ไม่ ฉันต้องกลับไปบอกกัปตันของเราก่อน!”

ท่ามกลางผู้คน ชายหัวโล้นกำยำพึมพำกับตัวเอง จากนั้นจึงหันกลับมาและหายตัวไปกับคลื่นมนุษย์ในทันที