ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 927

เสียง “ปั้ง!” ดังขึ้น หมัดของเย่เทียนซัดเข้าไปที่คางของจีเสว่อย่างจัง จีเสว่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แล่นมาจากคาง หัวก็โยกไปข้างหลังอย่างควบคุมไม่ได้ แต่มือของเธอกลับยังไม่ยอมหยุด มืออีกข้างได้คว้าไปที่ไหล่ของเย่เทียน

แคร็ก!

กรงเล็บในครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน แผลก็ลึกกว่าเดิม ข่วนจนแขนของเย่เทียนเกิดเป็นแผลลึกไปหลายเส้น!

เย่เทียนขมวดคิ้วอย่างแรง จึงรีบคลายมือออก แล้วถีบขาออกไป

จีเสว่เองก็เหมือนกัน ได้ถีบขาสวนไป

เสียง “ตุบตุบ!” ดังขึ้นสองครั้ง ทั้งสองต่างถีบไปที่หน้าอกของอีกฝ่าย ด้วยแรงต้านนี้ทำให้ทั้งคู่ต่างถอยหลังไปหลายก้าว

“ฟู่ฟู่….” จีเสว่โยกหัวไปมา พ่นลมออกมาอย่างแรงสองที การถีบของเย่เทียนเมื่อกี้ไม่ได้เบาเลย ทำให้เธอหายใจติดขัด รู้สึกทรมานมาก พร้อมกับมองเย่เทียนด้วยแววตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

เย่เทียนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน แขนทั้งสองข้างถูกข่วนจนเลือดอาบ เลือดก็ไหลออกมาไม่ยอมหยุด ในเวลาเพียงไม่นานเสื้อของเย่เทียนก็ถูกย้อมจนแดงแล้ว

เย่เทียนขมวดคิ้วแล้วมองไปที่แผลของตัวเอง เหมือนจะไม่ได้พักหายใจ ขยับขาแล้วพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง

ในครั้งนี้ เย่เทียนรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ราวกับเสือที่ดุร้าย ดวงตาสีดำคู่นั้นได้ปลดปล่อยแววตาอันเยือกเย็นออกมาราวกับว่าถ้าไม่ได้ฉีกเหยื่อให้เป็นชิ้นๆ ก็จะไม่ยอมเลิก

ซิ่ว!

พอเห็นเย่เทียนพุ่งเข้ามา จีเสว่ก็ขำออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ สับขาอย่างต่อเนื่อง ไม่รุกแต่ถอย และได้พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ฟู่ฟู่!

พอเห็นอย่างนั้น เย่เทียนก็หรี่ตาลง กำปั้นดั่งเหล็กของเขาก็ไม่ได้หยุด และได้ชกไปพร้อมกับเสียงแหวกอากาศที่ดังลั่น

ตุบ!

จีเสว่ดูไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด ยื่นมือขวาออกไปทันที แล้วขวางเย่เทียนเอาไว้ ในเวลาเดียวกัน มือซ้ายก็ได้โจมตีไปข่วนไปที่หน้าของเย่เทียนอีกครั้ง

ป๊าบ!

เย่เทียนแววตาเคร่งขรึม ยื่นมือซ้ายออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนกัน คว้าไปที่ข้อมือของจีเสว่อย่างจัง แต่ไม่รอให้เย่เทียนได้ทำอะไรต่อ การโจมตีของจีเสว่ก็มาเยือนอีกครั้ง เธอได้ใช้ขาเตะมา เล็งไปยังก้อนเนื้อสองก้อนที่อยู่ตรงหว่างขาของผู้ชาย

เย่เทียนรู้สึกใจหาย นี่ถ้าโดนเตะเข้าไป จะให้มีทายาทต่อยังไง? เขาจึงรีบหุบขา หนีบขาของจีเสว่ไว้แน่นๆ

จีเสว่ขมวดคิ้ว ออกแรงบิดอย่างหนัก แต่ยังไงก็ดิ้นไม่หลุด

ท่าทางของทั้งคู่ตอนนี้ดูหวานซึ้งกันมาก มือซ้ายของเย่เทียนจับมือซ้ายของจีเสว่เอาไว้ แต่มือขวากลับถูกจีเสว่จับไว้มือทั้งสองข้างไขว้กันอยู่ตรงหน้าอก ส่วนด้านล่างจีเสว่ก็ยืนขาดเดียว ส่วนขาอีกข้างก็ถูกเย่เทียนหนีบไว้แน่นๆ

“นี่สาวน้อย ถ้าเป็นเมื่อก่อน การที่คุณทำแบบนี้ผมอาจจะฝืนใจทำอะไรคุณบ้างก็ได้ แต่สภาพของคุณตอนนี้เนี่ย จี๊ดจี๊ดจี๊ด” เย่เทียนแอบรู้สึกตลก ทั้งๆ ที่ตอนนี้กำลังสู้กันอย่างเป็นตาย แต่กลับยังไม่สามารถอดกลั้นอารมณ์ขันที่อยู่ในใจได้

“บัดซบ ใครมันจะไปทำกับแก!” จีเสว่ตวาดออกมา และไม่ได้กั๊กอีก หมุนตัวสุดแรง จนเกิดออร่าที่รุนแรงระเบิดออกจากร่าง

แดว็ก!

เสื้อตรงหน้าอกของเย่เทียนถูกข่วนจนขาดไปสามรอย เลือดสดๆ ไหลทะลักออกมาทันที ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเอี้ยวตัวไปข้างหลังเล็กน้อย เกรงว่าการโจมตีของจีเสว่ในครั้งนี้ ตัวเองน่าจะถูกผ่าท้องไปแล้ว

“ว้าย!” บนเวทีสูง พอเห็นบาดแผลของเย่เทียน หลู่ซีซานก็ตื่นเต้นอย่างหนัก สองมือกำแขนของหลู่ซูหางไว้แน่น “พ่อคะพ่อออกโรงเลยมั้ยคะ!”

“โอ๊ย” หลู่ซูหางเจ็บจนอุทานออกมา พอได้ยินคำพูดที่ดังตามมาของหลู่ซีซาน กลับเลือกที่จะส่ายหน้า ยื่นมือออกไปตบๆ มือของหลู่ซีซาน “ซีซาน แกอย่าเพิ่งใจร้อน ต้องเชื่อในตัวเย่เทียนสิ!”

“แต่ว่าพ่อคะ…..” หลู่ซีซานอ้าปากจะพูด

ไม่ทันที่หลู่ซีซานจะพูดจบ หลู่ซูหางก็ได้พูดขัดไปว่า “ซีซาน แกใจเย็นก่อน ถึงตอนนี้จีเสว่จะบรรลุถึงแดนระดับฟ้าแล้วแต่แกดูสายตาที่ไร้ความเกรงกลัวของเย่เทียนสิ ดังนั้น แกไม่ต้องเป็นห่วง พ่อว่าเย่เทียนน่าจะมีแผนอยู่ในหัว ถ้าไม่ไหวจริงๆ ต่อให้พ่อต้องแหกกฎองการชุมนุม ก็ไม่มีทางปล่อยให้เย่เทียนเป็นอะไรแน่นอน!”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่สีหน้าที่เป็นกังวลของหลู่ซีซานก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย ถึงเธอจะเกิดในโลกบู๊ แต่ด้วยขีดจำกัดทางร่างกาย เธอก็ไม่กล้าแบบที่ไม่คิดชีวิต เธอไม่อยากให้เย่เทียนบาดเจ็บ!

แน่นอนว่า ถ้าเป็นคนอื่น หลู่ซีซานจะไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้เย่เทียนอยู่บนสังเวียน ผู้ชายที่ในชาตินี้เธอได้เลือกแล้ว จะให้เธอสงบจิตสงบใจอยู่ได้ยังไง? จะให้เธอไม่เป็นห่วงได้ยังไง?

“ถึงตาผมแล้ว!” เย่เทียนแย้มปากยิ้ม ดูค่อนข้างโหดเหี้ยม ยกมือขวาขึ้นอย่างรวดเร็ว กำจนเป็นหมัด แล้วชกออกไปอย่างแรง

ปั้ง!หมัดนี้ชกเข้าไปที่หัวของจีเสว่อย่างจัง จีเสว่สึกเจ็บขึ้นมาที่หัว จากนั้นก็รู้สึกหน้ามืดตามัว ขาทั้งสองข้างก็เสียศูนย์และเริ่มโซเซขึ้นมา

ไม่รอให้จีเสว่ได้ทันตั้งตัว เย่เทียนก็ได้ชกไปอีกครั้ง…..