ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 926

“เย่เทียน…..” แต่ทันทีที่เย่เทียนลุกขึ้น ยังไม่ทันที่เขาจะได้ก้าวเท้า หลู่ซีซานที่อยู่ข้างหลังก็ดึงชายเสื้อของเขาเอาไว้พร้อมกับสีหน้าที่เป็นกังวล

“ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นไรหรอก” เย่เทียนหันกลับมา ยิ้มอย่างอ่อนโยน พร้อมกับตบไปที่มือของหลู่ซีซานเบาๆ เป็นการบอกให้เธอว่าไม่ต้องเป็นห่วง

“เย่เทียน จีเสว่บรรลุถึงแดนระดับฟ้าแล้ว เธอมั่นใจเหรอว่าจะสู้ได้?” หลู่ซูหางก็ทำหน้าเคร่งเครียดเหมือนกัน “เธอทำให้เหยียนเฟิงพิการ ทำให้เขาต้องกลายเป็นคนพิการไปตลอดชีวิต จีเสว่คงไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่”

“ยังมีลุงหลู่อยู่ทั้งคนนี่ไงครับ” เย่เทียนยิ้มออกมาเล็กน้อย ดึงมือของหลู่ซีซานลง จากนั้นก็หมุนตัว ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วสองก้าว ถีบขา แล้วกระโดดไปอยู่บนสังเวียน

“เย่เทียน ไม่ทำตัวเป็นเต่าหดหัวแล้วเหรอ?” พอเห็นเย่เทียนขึ้นมาบนสังเวีน จีเสว่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดเยาะเย้ยออกมา

“ว่ามา จะเอายังไงก็ว่ามา?” กับการเยาะเย้ยของจีเสว่เย่เทียนก็เลือกที่จะเมินเฉย

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” พอได้ยินที่เย่เทียนพูด จีเสว่ก็หัวเราะออกมา จากนั้นก็ก้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว จ้องมองเย่เทียนด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมอย่างถึงที่สุด “จะเอายังไงอย่างนั้นเหรอ? แกยังจะมาถามฉันอีกเหรอว่าจะเอายังไง? แกทำให้สามีของฉันพิการ ฉันก็ต้องทำให้แกพิการอยู่แล้ว ทำให้แกได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดแบบเดียวกับที่เขาเป็น!”

“คุณคิดว่าคุณจะทำแบบนั้นกับผมได้เหรอ?” เย่เทียนยักคิ้ว พร้อมกับสีหน้าที่ค่อนข้างประหลาด

ถึงตอนนี้จีเสว่จะแสดงฝีมือออกมาแล้วว่าอยู่แดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าแล้ว แต่ก็อย่าลืมไปว่า เย่เทียนในตอนนี้ไม่ใช่เย่เทียนคนเมื่อวานแล้ว เขาในตอนนี้ ก็บรรลุถึงแดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าแล้วเหมือนกัน!

“ฉันไม่เพียงสามารถทำให้แกพิการได้ ต่อให้ฆ่าแกฉันก็สามารถทำได้อย่างง่ายดาย” จีเสว่ขำออกมาอย่างดุร้าย แต่ใบหน้าที่ดุร้ายนั่นยิ้มออกมาแล้วทำให้ยิ่งดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่ ถ้ามีเด็กสักคนอยู่ตรงนี้ เกรงว่าคงตกใจจนร้องไห้ไปแล้ว

ในความคิดของจีเสว่ เย่เทียนก็อยู่แค่ระดับเดียวกับกัวหมิงเลี่ยง อยู่แดนระดับดินขั้นสูงสุด เมื่อเทียบกับเธอที่เป็นแดนระดับฟ้านั้นไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย! ในเมื่อเธอสามารถจัดการกับกัวหมิงเลี่ยงได้ งั้นเธอก็สามารถจัดการกับเย่เทียนได้เหมือนกัน แน่นอนว่า เธอไม่มีทางปล่อยให้เย่เทียนแพ้ไปง่ายๆ อย่างนั้นแน่นอน รวมๆ แล้ว เธอยังมีเวลาเหลืออีกสิบเอ็ดชั่วโมง เธอจะทรมานเขา!

เหมือนแมวที่ไล่จับหนู พอเล่นพอแล้ว เล่นเบื่อแล้ว เธอถึงจะฆ่าเขาจริงๆ!

“ดูท่า คุณคงจะสู้ให้ได้สินะ?” เย่เทียนขมวดคิ้ว ความจริงเขายังไม่ได้ตั้งใจที่จะเปิดเผยว่าตนได้บรรลุถึงแดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าเร็วขนาดนี้ เพราะเขายังไม่ค่อยเข้าใจสภาพการณ์ของโลกบู๊ในตอนนี้สักเท่าไหร่ บางที การที่เก็บซ่อนพลังเอาไว้ถึงเป็นการปกป้องตัวเองที่ดีที่สุด

“ต้องสู้เท่านั้น!” จีเสว่ขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ ยังไงก็ยังมีเวลา เธอจึงไม่ได้รีบร้อน

พอได้ยินอย่างนั้น เย่เทียนก็ยักไหล่ แล้วค่อยๆ ถอดเสื้อคลุมที่สวมใส่ออก เผยให้เห็นเสื้อแขนยาวสีขาวมีระดับที่อยู่ภายใน แล้วบ่นออกมาว่า “เสื้อตัวนี้ภรรยาของผมเป็นคนให้มา จะทำให้เสียหายไม่ได้” ถึงเย่เทียนจะพูดเบามาก แต่จีเสว่ยืนอยู่ใกล้เขาขนาดนี้ ก็ต้องได้ยินเหมือนกัน ความรักที่เย่เทียนมีต่อภรรยามากขนาดนี้ มันกลับยิ่งกระตุ้นเธอได้อย่างรุนแรง

ความอาฆาตในแววตาของจีเสว่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เทียน เหยียนเฟงก็ไม่ต้องกลายเป็นคนพิการ และเธอก็ไม่มีทางกลายเป็นแบบนี้ พวกเธอก็ยังเป็นคู่ที่คนอื่นต้องอิจฉาอีกด้วย!

ซิ่ว!

พอคิดถึงตรงนี้ จีเสว่ก็ไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป ถีบขา พุ่งไปข้างหน้าราวกับภูตผี พริบตาเดียวก็มาอยู่ตรงหน้าเย่เทียนแล้ว

เสียง “ซู่ว์!” ดังขึ้น กรงเล็บที่เปรียบดั่งเหล็กกล้าได้แหวกอากาศจนเกิดเสียงดังขึ้น และได้ข่วนตรงไปที่เย่เทียน

ป๊าบ!

เย่เทียนต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน การที่เขายังสามารถยืนอยู่ตรงนี้ได้ ก็มากพอที่จะพิสูจน์ฝีมือของเขาได้แล้ว ถึงตอนแรกเขาจะจงใจเผยให้เห็นช่องโหว่ เพื่อทดสอบความเร็วของจีเสว่ว่าสูงขนาดไหนก็ตาม แต่สุดท้ายมันก็ทำให้เขาแอบตกใจอยู่บ้างเหมือนกัน

ถูกต้อง เย่เทียนได้ทำการทดสอบจีเสว่ตั้งแต่แรกแล้ว แถมยังแอบใช้จิตวิทยากับเธอด้วย แต่ว่า ความเร็วราวภูตผีที่จีเสว่แสดงออกมา มันก็ทำให้เย่เทียนตกใจอยู่เหมือนกัน

จะว่าไป หลังจากที่เย่เทียนบรรลุถึงแดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าจีเสว่ถือเป็นคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันคนแรกที่เจอเลย เย่เทียนก็ต้องสุขุมเป็นพิเศษอู่แล้ว เพราะดูจากท่าทีของจีเสว่แล้ว ถ้าแพ้ขึ้นมา ก็มีแต่ต้องตายสถานเดียว!

เพียงแต่ มันไม่ได้แปลว่าเย่เทียนกลัวแล้ว ถึงจีเสว่จะมีความเร็วที่สูงมาก แต่เย่เทียนก็ไม่ได้ช้า!

“หึ!” ความเป็นไปได้ทุกอย่างแล่นเข้ามาในหัว เย่เทียนทำเสียงฮึดฮัด และเป็นฝ่ายที่ขยับเท้าก่อน ถีบขาอย่างแรงกระโจนเข้าใส่จีเสว่ กำปั้นขวาที่ใหญ่เท่าถุงทรายได้ซัดออกไปพร้อมกับออร่าที่ราวกับสายฟ้าฟาด

แต่จีเสว่กลับไม่ได้เผชิญหน้ากับเย่เทียนแบบตรงๆ เอี้ยวตัวหลบออกราวกับงู ระหว่างที่ขยับขา เธอก็ได้เคลื่อนมาอยู่ข้างๆ เย่เทียนแล้ว และได้ข่วนไปที่หน้าอกของเย่เทียนอีกครั้ง

แต่ที่น่าเสียดายคือ เย่เทียนได้ทำการป้องกันไว้ก่อนแล้ว ในตอนที่จีเสว่หลบออก หมัดที่ได้ซัดออกไปก็ถูกชักกลับมาอย่างรวดเร็ว ส่วนมืออีกข้างก็ไม่ได้หยุด เขาได้ยื่นมือออกไปคว้าตรงข้อมือของจีเสว่ไว้อย่างจัง

ป๊าบ!

เย่เทียนคว้าไปที่ข้อมือของจีเสว่ได้อย่างแม่นยำอีกครั้ง มือขวาที่เพิ่งชักกลับก็ได้ชกออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสปริง เขาได้สวนหมัดอัพเปอร์คัตไปที่ใต้คางของจีเสว่…..