ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 939

หลู่ซูหางเห็นคลื่นกระบี่ของโฉวฝันเฟยพุ่งมาจากทางหางตา ในใจก็รู้สึกโมโหขึ้นมา แต่ลำพังเขาแค่คนเดียวไม่สามารถต้านทานการโจมตีขอโฉวฝันเฟยได้ เมื่อไม่มีทางเลือก จึงต้องหลบไปด้านหลัง แต่มันก็เสียโอกาสที่จะช่วยเหลือเย่เทียนไป!

ความเร็วของบอลสายฟ้าสูงมาก ยังไม่ทันที่เย่เทียนจะชักมือกลับ ท่ามกลางความตกตะลึงหรือความกังวลหรือการยิ้มอย่างไม่สบอารมณ์ของทุกคน มันก็ได้ปะทะเข้ากับร่างกายของเย่เทียนอย่างจัง!

ตูม!

จากการที่บอลสายฟ้าสัมผัสกับร่างของเย่เทียน มันก็ก่อให้เกิดเสียงระเบิดที่ดังลั่นขึ้น ดังจนเจ็บหู

ตุบ!

เย่เทียนรู้สึกถึงพลังงานที่น่ากลัวกระแทกใส่ตัว เคืองคอ แล้วกระอักเลือดออกมา ในเวลาเดียวกัน ร่างกายก็ได้กระเด็นออกไปด้านหลังอย่างควบคุมไม่ได้

ปั้งปั้ง!

เย่เทียนกลิ้งไปหลายตลบถึงได้หยุดลง หน้าคว่ำลงพื้น ไม่ขยับเขยื้อน โดยมีสายฟ้าสีฟ้าวิ่งอยู่ทั่วตัว

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรู้อยู่แล้ว รู้อยู่แล้วว่าแกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน! ทีนี้รู้ถึงความร้ายกาจของฉันรึยัง!” จอห์นนี่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“ผมยังไม่ตายสักหน่อย! จะดีใจอะไรหนักหนา!” แต่ทันทีที่เสียงหัวเราะของจอห์นนี่หยุดลง ก็ได้มีเสียงที่ค่อนข้างของอ่อนแรงดังขึ้น

นิ้วของเย่เทียนได้ค่อยๆ ขยับขึ้นมาก่อน จากนั้นมือทั้งสองข้างก็ยันพื้น แล้วลุกขึ้นยืน มือขวาขยี้ไปที่หัว พูดพร้อมกับยิ้มเห็นฟันว่า “แต่ท่านี้ของคุณมันก็เจ็บมากๆ เลยล่ะ!” หลังจากที่เย่เทียนลุกขึ้นยืน สายฟ้าที่อยู่รอบตัวเขาก็ค่อยๆ หายไปเขาเป็นเหมือนกับหลุมดำที่ดูดสายฟ้าเข้าไปจนหมด!

ในใจของเย่เทียนก็กลัวมากเหมือนกัน โชคยังดีที่จอห์นนี่อยู่แดนเดียวกับเขา ถ้าอยู่เหนือกว่าเขาอีกสักนิด อย่างสามยอดรวมเกล้าละก็ เขาคงได้ตายด้วยท่านี้ไปแล้ว

“เป็นไปไม่ได้!” จอห์นนี่ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ ไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ต้องรู้ก่อนว่า เมื่อกี้เขาได้ใส่พลังแปดสิบเปอร์เซนเข้าไปในบอลสายฟ้าแล้ว พูดได้ว่าเป็นการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของเขา เขาถึงขั้นมั่นใจว่าต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งสามยอดรวมเกล้าถ้าโดนท่านี้เข้า ก็คงจะอยู่ไม่สุขเหมือนกัน!

เย่เทียนไม่ได้รีบโจมตี แต่กลับบิดคอ ยืดแขนยืดขา ถึงบอลสายฟ้าของจอห์นนี่จะฆ่าเขาไม่ได้ แต่มันก็ทำให้ร่างกายของเขาชาไม่น้อยเลย

“ตอนนี้ถึงตาผมละ!” หลังจากที่ยืดเส้นยืดสายเสร็จ อาการชาที่มีก็ดีขึ้นมาก มองไปยังจอห์นนี่ที่อยู่ตรงข้าม เย่เทียนก็ได้ยิ้มที่แปลกประหลาดออกมา

ทันทีที่พูดจบ เย่เทียนก็ได้เคลื่อนไหวแล้ว ถีบขาเบาๆ ตัวเขาก็พุ่งเข้าใส่จอห์นนี่ราวกับเสือร้ายที่ลงจากเขา ซัดกำปั้นอันรุนแรงและรวดเร็วที่มาพร้อมกับเสียงแหวกอากาศ

จอห์นนี่ก็ไม่ใช่พวกอ่อนหัด โบกมือซ้ายอย่างต่อเนื่อง สายฟ้าหลายลูกได้พุ่งเข้าใส่เย่เทียน ตอนที่ปล่อยสายฟ้าออกจากมือ ร่างกายก็ถอยหลังอย่างบ้าคลั่ง

ตูม!

เย่เทียนถูกสายฟ้าหลายลูกกระแทกใส่ ร่างกายก็กระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ แต่เย่เทียนก็กลับเป็นปกติได้ในพริบตาเดียว และพุ่งเข้าหาจอห์นนี่ไม่ยอมหยุด

สถานการณ์ที่ไม่ปกติแบบนี้ มันก็ทำให้จอห์นนี่รู้สึกหงุดหงิดมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอคนที่ไม่กลัวสายฟ้าเลย!

“พวกแกคิดจะทำอะไร?” พอเห็นชายหัวล้านพาคนมาล้อมพวกตนไว้ ซาซากิ โยชิฮิเดะก็ขมวดคิ้ว สีหน้าที่เคยสิ้นหวังก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมาอีกครั้ง

“จะทำอะไรอย่างนั้นเหรอ? หึ!” ชายหัวล้านทำเสียงฮึดฮัด แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “นี่แกยังจะมาถามอีกว่าเราจะทำอะไร น่าขันสิ้นดี ในเมื่อคนจากประเทศหยิงอย่างพวกแกกล้ามาก่อความวุ่นวายที่การแข่งชิงสิทธิ์ของเรา ก็ต้องเตรียมใจมาก่อนสิ!”

ซิ่ว!

หลังจากที่ชายหัวล้านพูดจบ เหล่าลูกน้องของเขาก็ทำสายตาเคร่งขรึม และได้ชักกระบี่ที่อยู่ตรงเอวหรือตรงหลังออกพร้อมกับจ้องมองซาซากิ โยชิฮิเดะด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

“นี่พวกแกคิดจะทำอะไร! ไม่กลัวมันจะทำให้ประเทศหยิงของเรามาทำสงครามกับประเทศจีนรึไง!” ซาซากิ โยชิฮิเดะตวาดด้วยความเดือดดาล

“ไม่ต้องพูดมาก ลูกพี่เย่เทียนประกาศแล้ว ในเมื่อพวกแกกล้ามาก่อความวุ่นวาย งั้นก็ต้องเตรียมใจที่จะอยู่ในประเทศจีนตลอดไป! อีกอย่าง ตรงนี้ก็อยู่ในป่าในเขาลึก ต่อให้ฉันฆ่าพวกแกไป เกรงว่าคนของพวกแกก็คงไม่รู้!” ชายหัวล้านขำออกมาอย่างเยือกเย็น

“บุก!” ไม่ทันที่ซาซากิ โยชิฮิเดะจะได้พูด ชายหัวล้านก็ได้ตะโกนออกมา แล้วพุ่งเข้าไปเป็นคนแรก ง้างดาบขึ้นมาแล้วฟันลงไป

จากการเคลื่อนไหวของชายหัวล้าน พวกที่ล้อมพวกซาซากิ โยชิฮิเดะไว้ก็ขยับตาม พุ่งเข้าใส่ซาซากิ โยชิฮิเดะทันที

“บัดซบ!” ซาซากิ โยชิฮิเดะตะโกนเสียงดัง ถึงตอนนี้เขาจะไม่มีอาวุธในมือ แต่เขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งที่ใกล้บรรลุถึงแดนสามยอดรวมเกล้าแล้ว จึงไม่ได้เกรงกลัวพวกชายหัวล้านแต่อย่างใด

ระหว่างที่ตวาด ซาซากิ โยชิฮิเดะก็ไม่ได้ถอยแต่กลับรุก สับขาอย่างต่อเนื่อง พุ่งเข้าใส่คนที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน โดยซัดกำปั้นที่ทั้งดุร้ายทั้งรุนแรงไป……