ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 940

เสียง “ปั้ง!” ดังขึ้น ชายคนนั้นถูกซาซากิ โยชิฮิเดะชกไปหมัดหนึ่ง ปากกระอักเลือด กระเด็นออกไป ยังไม่ทันลงพื้น เขาก็สลบอยู่กลางอากาศไปแล้ว ยังไม่ทันเสร็จงานก็เดี้ยงไปก่อน จนเสียความสามารถในการต่อสู้ไปทันที

ถึงจะเาชนะคู่ต่อสู้ได้ในการโจมตีเดียว แต่ซาซากิ โยชิฮิเดะก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อกี้ที่ประมือกัน อีกฝ่ายนั้นอ่อนแอเกินไปเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าคนที่ส่งคนมาลอบทำร้ายพวกตนกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงส่งคนที่อ่อนแอแบบนี้มา มันไม่เท่ากับส่งมาตายรึไง?

ยังไม่ทันที่ซาซากิ โยชิฮิเดะจะทันได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ จากทางหางตา เขาก็เห็นชายหัวล้านกำลังพุ่งผ่านเขาไปแล้วตรงไปยังฟูจีโน ซาบูโระที่สลบอยู่ทางด้านหลัง…..

“บัดซบ! หยุดเดี๋ยวนี้!” พอเห็นชายหัวล้านพุ่งเข้าไปหาฟูจีโน ซาบูโระ ซาซากิ โยชิฮิเดะถึงกับตกใจ ฟูจีโน ซาบูโระเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของหัวหน้าแห่งกลุ่มพรรคคากะริว ถ้าต้องมาตายแบบนี้ เขาเองก็จะลำบากไม่น้อยเหมือนกัน

แต่ชายหัวล้านจะไปฟังที่ซาซากิ โยชิฮิเดะพูดได้ยังไง ดาบใหญ่ในมือฟันลงไปอย่างรุนแรงโดยไม่หยุดพัก

ปั้ง!

หลังจากที่ชายหัวล้านฟันดาบลงไป เลือดก็กระเด็นไปทั่ว หัวของใครบางคนได้ลอยขึ้นฟ้า ฟูจีโน ซาบูโระที่น่าสงสารก็ได้ตายอย่างอนาถด้วยน้ำมือของชายหัวล้าน

“อ้าอ้าอ้า! พวกแกไปตายให้หมด!” พอเห็นอย่างนั้น ซาซากิ โยชิฮิเดะก็เหมือนคนบ้า ถีบขาทันที แล้วมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าชายหัวล้าน จากนั้นก็ชกออกไปอย่างแรง

พอเห็นซาซากิ โยชิฮิเดะพุ่งเข้ามา สีหน้าของชายหัวล้านก็ไม่ได้เปลี่ยนไปรีบง้างดาบขึ้นมาเพื่อบีบให้ซาซากิ โยชิฮิเดะต้องถอยกลับไป

ปั้ง!

แต่เขาจะไปสู้ความเร็วของซาซากิ โยชิฮิเดะที่เกือบบรรลุถึงแดนสามยอดรวมเกล้าได้ยังไง ทันทีที่เขาง้างดาบในมือขึ้น ยังไม่ทันที่จะได้ฟันลงไปซาซากิ โยชิฮิเดะก็ได้ชกใส่ร่างของเขาเข้าไปอย่างจังแล้ว

เอื้อก!

ชายหัวล้านรับรู้ถึงพละกำลังอันมหาศาลที่ส่งมาจากหน้าอก ความเจ็บปวดเกิดขึ้นที่หน้าอก ซี่โครงน่าจะหักไปหลายซี่เคืองลำคอ ทนไม่ไหวจนกระอักเลือดออกมา ส่วนร่างกายก็กระเด็นออกไปอย่างควบคุมไม่ได้

ปั้ง!

ชายหัวล้านกระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างจัง จากนั้นก็ล้มลงพื้นอย่างแรง และได้กระอักเลือดออกมา

“เป้าหมายแข็งเกินไป พวกเราถอย!” ถึงจะเจ็บหนักถึงขนาดนั้น แต่ชายหัวล้านก็ไม่ได้รู้สึกโกรธแค้นอะไร เป้าหมายได้บรรลุไปแล้ว จึงไม่คิดจะอยู่ต่อ อดกลั้นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นตรงอก ลุกขึ้นจากพื้น หันหลังแล้ววิ่งหนีไป

หลังจากท่ีสิ้นเสียงของชายหัวล้าน ลูกน้องพวกนั้นก็หนีไปคนละทิศคนละทางจากตรงนั้นทันที

ซาซากิ โยชิฮิเดะที่กำลังเดือดดาล จึงไล่ตามชายหัวล้านไป เพราะเขาเป็นคนฆ่าฟูจีโน ซาบูโระตาย!

ถึงซาซากิ โยชิฮิเดะจะเป็นผู้แข็งแกร่งหนึ่งขอบฟ้า ส่วนชายหัวล้านก็กำลังบาดเจ็บ แต่เนื่องด้วยที่นี่อยู่ในป่าลึกเหมือนชายหัวล้านจะชำนาญพื้นที่มาก ในเวลาเพียงไม่นาน ก็ได้สลัดซาซากิ โยชิฮิเดะจนไปไกลแล้ว

ทำเอาซาซากิ โยชิฮิเดะโมโหจนคำรามออกมา เมื่อไม่มีทางเลือก จึงต้องกลับมาตรงจุดที่ฟูจีโน ซาบูโระตาย อยากดูว่าคนที่ถูกซัดจนสลบจะมีเบาะอะไรบ้าง

แต่พอซาซากิ โยชิฮิเดะกลับมาถึง ชายที่ถูกซัดจนสลบตั้งแต่แรกก็ได้หายไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหญ้าที่อยู่โดยรอบถูกเลือดย้อมจนแดง กับศพที่แยกออกจากกันของฟูจีโน ซาบูโระ มันก็เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลย

“มองอะไรหนักหนา! ไม่พอใจก็เข้ามาสิ!” แน่นอนว่าเย่เทียนต้องรับรู้ถึงสายตาของโฉวฝันเฟยอยู่แล้ว จึงได้พุูดไปอย่างอวดดี

“เยี่ยม ฉันจำแกได้แล้ว!” โฉวฝันเฟยพยักหน้าอย่างเรียบเฉย แต่จิตสังหารที่เอ่อล้นออกมาก็เพียงพอที่จะบ่งบอกถึงความโกรธของเขาได้

“ผมต่างหากที่ต้องจำคุณไว้!” เย่เทียนเถียงกลับอย่างไม่ลังเล พูดจาโหดเหี้ยมใครทำไม่เป็น? ในเมื่อโฉวฝันเฟยแสดงออกชัดเจนแล้วว่าอยากให้ตัวเองต้องตาย เย่เทียนจึงไม่กลัวที่จะพูดหาเรื่องไปอีกสักหน่อย

ในตอนนี้ เจ้าสำนักทั้งแปดก็ได้มาถึงแล้ว โดยแยกกันไปยืนอยู่สองข้างของเย่เทียน พร้อมกับจ้องมองโฉวฝันเฟยกับจอห์นนี่ด้วยสายตาที่หวาดระแวง

“ฉันจำพวกแกไว้หมดแล้ว สักวัน คนแซ่โฉวคนนี้จะไปทวงคืนถึงหน้าบ้าน!” โฉวฝันเฟยกวาดตามองทุกคน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

หลังจากที่สิ้นเสียงของโฉวฝันเฟย นอกจากหลู่ซูหาง กัวซิ้วเจี๋ย ปรมาจารย์เจตสิกและนักพรตเต๋าชิงเฟิงแล้ว เจ้าสำนักอีกสี่คนที่เหลือสีหน้าต่างก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลู่ซูหางกับกัวซิ้วเจี๋ยนั้นไม่ต้องพูดถึง เดิมทีพวกเขาก็ไม่ถูกกับโฉวฝันเฟยอยู่แล้ว จึงไม่ได้ใส่ใจกับคำขู่นั้นปรมาจารย์เจตสิกกับนักพรตเต๋าชิงเฟิงเองก็เหมือนกัน เบื้องหลังของอู่ตังกับเส้าหลินไม่จำเป็นต้องกลัวคำขู่ของโฉวฝันเฟยเลย

ส่วนเจ้าสำนักอีกสี่คนที่เหลือ จะว่าไปพวกเขาก็ถูกบีบจนไม่มีทางเลือก ถ้าเปลี่ยนเป็นที่อื่น พวกเขาก็ไม่มีทางมีเรื่องกับโฉวฝันเฟยเด็ดขาด แต่ว่า ตอนนี้อยู่ระหว่างการแข่งชิงสิทธิ์ เพื่อหน้าตาของสำนัก พวกเขาก็จำเป็นต้องออกโรง

ไม่รอให้พวกเจ้าสำนักได้พูด โฉวฝันเฟยก็ได้หันหน้าไปพูดกับจอห์นนี่ว่า “ยังเดินไหวรึเปล่า?”

โฉวฝันเฟยก็ไม่ใช่คนที่ใจดำอะไร ไม่อย่างนั้น กับเรื่องที่เกิดขึ้นกับลูกศิษย์ทั้งสอง เขาก็ไม่มีทางแหกกฎของการแข่งชิงสิทธิ์ จนจะลงมือกับเย่เทียนให้ได้โดยไม่สนอะไรหรอก…..