ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 958

จากนั้น เย่เทียนหยิบไวน์แดง 2 แก้วจากมือของบริกรที่ผ่านไปมา เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

ก็เห็นร่างหนึ่ง "ไห่เซวียน ดูคนนั้นสิ"

จินไห่เซวียนจิบไวน์แดง เงยหน้าขึ้นมองตามสายตาของเย่เทียน และเห็นชายคนหนึ่งกำลังกอดสาวทั้งซ้ายและขวา เขาเป็นคนที่มีความขัดแย้งกับพวกเขาตอนขึ้นเรือในตอนเช้า เขาก็เยาะเย้ย "คนดีจอมปลอม!"

ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังมองมาที่เขา เขาจึงมองไปรอบๆ แต่ไม่พบอะไร และยังคงหยอกล้อผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขาต่อไป

“พอๆ อย่าไปมองเขาอีกเลย ทำตัวเองให้ดีเถอะ ดูภรรยาของคุณซิ ไห่เซวียน...” เย่เทียนไม่สนใจ เขาหันมามองและแตะข้อศอกของจินไห่เซวียน สายตามุ่งไปที่โข่งจื่อโถงซึ่งวิ่งไปที่ด้านข้างของอาหารตั้งนานแล้ว "ไห่เซวียน ระวังภรรยาของคุณจะหนีไปกับคนอื่นนะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จินไห่เซวียนก็หันไปมอง ก็เห็นว่ามีเพศตรงข้ามมากมายรายล้อมโข่งจื่อโถง ยื่นมือออกมาอย่างสุภาพและเป็นมิตร

จินไห่เซวียนยกคิ้วและแก้วในมือของเขากำลังจะถูกเขาบดขยี้ แน่นอนว่า ไม่ใช่เพราะโข่งจื่อโถง แต่เป็นกลุ่มคนที่เชิญโข่งจื่อโถงให้เต้นรำบนเวที

จินไห่เซวียนรีบเดินไปที่โข่งจื่อโถงและพูดด้วยใบหน้าเศร้า "โอ๊ยแม่นาง ทำไมแค่แปปเดียว คุณก็วิ่งมาที่นี่ล่ะ คุณทำอะไรอยู่?"

“เอ่อ ฉันเห็นที่นี่มีของอร่อยจึงมาน่ะ”โข่งจื่อโถงยักไหล่อย่างเฉยเมย “ใครจะรู้ว่าฉันกินอยู่ดีๆ พวกเขาก็มาชวนฉันไปเต้นรำ”

“เต้นรำ?ได้ ผมจะเต้นรำกับคุณเอง!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ คิ้วของจินไห่เซวียนก็ยกขึ้นอีกครั้ง และเขาก็ดึงโข่งจื่อโถงไปที่กึ่งกลางของเวทีเต้นรำ และใช้มือข้างหนึ่งโอบรอบเอวของเธอ

จินไห่เซวียนมองไปที่โข่งจื่อโถงด้วยดวงตาที่ลึกซึ้ง ริมฝีปากบางของเขาปิดไว้แน่น ร่างกายของเขาแนบชิดเธอ ไม่มีอะไรปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่สีชมพูที่ก้นหูของเขาทรยศต่ออารมณ์ตอนนี้ของเขา

เพราะว่า เขาไม่เคยใกล้ชิดกับโข่งจื่อโถงเท่านี้มาก่อน แต่ตอนนี้...

จู่ๆเขาก็รู้สึกชอบเจ้าภาพที่จัดงานนี้

รู้สึกได้ถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นของร่างกายส่วนล่างของจินไห่เซวียน โข่งจื่อโถงกลืนน้ำลายของเธอ เธอเหลือบมองไปที่ผู้คนที่เต้นรำอยู่ข้างๆเธอ และเห็นว่าร่างกายของพวกเขาไม่ได้อยู่ใกล้กันนัก

เขาตบจินไห่เซวียนและกระซิบ "ฉันว่า จินไห่เซวียน พวกเขาไม่ได้ชิดกันขนาดนั้น โอเคไหใ?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จินไห่เซวียนก็ปล่อยโข่งจื่อโถง ไปแตะจมูกของเขาแล้วพูดว่า "ขอโทษที ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมลืมอะ"

เขาจะไม่มีวันยอมรับว่าเขาประหม่า และไม่ยอมรับว่าเขาชอบความรู้สึกใกล้ชิดกับโข่งจื่อโถง

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่เทียนที่เฝ้าดูอยู่ข้างสนามก็อดยิ้มไม่ได้ จิบไวน์แดงแล้วยกแก้วให้สองคนที่กำลังเต้นรำ

จินไห่เซวียนก็หันหัวของเขาโดยบังเอิญ และเย่เทียนก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม มีท่าทีว่าคุณรู้

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ใบหน้าของจินไห่เซวียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

ในเวลานี้ ผู้หญิงที่มีรูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งในชุดคอวีเดินเข้ามาใกล้เย่เทียน และถ้วยก็สัมผัสเขาเบา ๆ "ทุกคนมีความสุขขนาดนี้ ทำไม หนุ่มหล่อทำไมยืนอยู่คนเดียวล่ะ?"

เย่เทียนเห็นว่ามีคนสวยเข้ามาหาเขาก่อน ดังนั้น โดยธรรมชาติแล้วเขาจะไม่ปฏิเสธที่จะคุยกับเธอ เขาขมวดคิ้วและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณก็อยู่คนเดียวเหรอ?”

“อื้ม? ใช่ มันเหงานะตัวคนเดียวอะ!” หลังจากพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็เอนตัวเข้าไปใกล้เย่เทียนมากขึ้น สายตาของเธอดูเย้ายวน และเธอก็ยื่นมือออกไป ปลายนิ้วของเธอแตะที่บนหน้าอกของเย่เทียน หมุนเป็นวงกลม “ยังไงก็ตัวคนเดียว คนหล่อ ไม่ทราบว่าฉันสามารถชวนคุณมาเต้นกันหน่อยไหม?”

เย่เทียนไม่ได้ลังเล เขาเดินตามไป จากนั้นบอดี้การ์ดที่เหลือก็ออกเดินทาง ตามหลังเย่เทียน ราวกับว่ากลัวว่าเย่เทียนจะหนีไป พวกเขาพาเขาไปที่ห้องส่วนตัวราวกับว่าพวกเขากำลังคุ้มกันนักโทษ

ไม่นานก็มีคนกลุ่มหนึ่งมาที่ข้างๆห้อง และบอดี้การ์ดก็หยุดก่อน "เจ้านาย"

“ให้เขาเข้ามา” เสียงที่คุ้นเคยเล็กน้อยดังมาจากข้างใน

“ครับ” บอดี้การ์ดตอบกลับแล้วเดินออกไป “เจ้านายของเราให้คุณเข้าไป”

เมื่อมองดูชายผู้นี้ที่อยู่ข้างในที่ทำแบบนี้ เย่เทียนก็เยาะเย้ยในใจ เป็นแค่ผ้าม่านประตูยังจะอวดดี และชายที่นั่งอยู่ข้างใน ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากชายที่เขาตีเมื่อเช้ายังจะเป็นใครได้อีก! ในเวลานี้ ผู้ชายกำลังนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับผู้หญิงที่แต่งหน้าหนาๆสองคนอยู่ในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับซิการ์แท่นใหญ่อยู่ในปากของเขา

เย่เทียนหัวเราะเยาะ เดินเข้าไป นั่งบนโซฟาตรงข้ามกับชายคนนั้น ไขว้ขาและเหลือบมองที่ชายคนนั้น "บอกมา คุณเรียกผมมาทำไม?หรือว่าตอนเช้ายังไม่สะใจพอ? ให้ผมทุบตีเพิ่มเหรอ?"

ชายคนนั้นไม่โกรธเลย เขาปล่อยแขนซ้ายที่โอบกอดผู้หญิงคนนั้น สูดซิการ์เข้าลึก จากนั้นพ่นควันออกมาใส่เย่เทียนทันที สายตาของเขาจับจ้องไปที่เย่เทียน ไม่พูดอะไรสักคำ บรรยากาศดูเปลี่ยนไปและแข็งตัวทันที...

ภายในดาดฟ้าเรือสำราญสุดหรู

เย่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อยกับการกระทำของชายผู้นั้น แล้วผ่อนคลายอีกครั้ง รินไวน์สักแก้วให้ตัวเอง หยิบแก้วขึ้นมาจิบ กล่าวอย่างชิวๆ "เชิญผมมา ไม่ใช่จะเลี้ยงเหล้าผมหรอกมั้ง?"

“ฮ่าฮ่า” ชายผู้นั้นหัวเราะอย่างเย็นชา แต่ไม่กล้าทำอะไร “นามสกุลของผมคือหวู่ ผมมีชื่อเดียวคือฉือ ไม่ทราบว่านามสกุลน้องชายคืออะไรหรือ?”

“หวู่ฉือ? ไร้ยางอาย? ชื่อนี้ดีจริงๆ” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เทียนก็ตลก...