ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 970

“หึ!” ช่ายเหมยเป่าส่งเสียงอย่างเย็นชา หันหลังกลับและนั่งลงบนชักโครก แล้วพูดช้าๆว่า “พูดจริงๆ นะ ฉันยังไม่เคยเห็นผู้นำอย่างละเอียด ทุกครั้งที่วีดีโอคอล ก็จะสวมหน้ากากราชาผี เสียงเขาดูแก่มาก แต่ฉันคิดว่าเขาคงใช้เครื่องเปลี่ยนเสียง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เทียนก็ยกคิ้วขึ้น คิดไม่ถึงว่าผู้นำจะระมัดระวังขนาดนี้ หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง เขาถามว่า "แล้วจอห์นนี่ล่ะ ตัวตนของเขาในองค์กรของพวกคุณคืออะไร?"

“จอห์นนี่เป็นหัวหน้าภายใต้ผู้นำ และมีคนอีกสามคนในองค์กรที่มีตำแหน่งเดียวกับจอห์นนี่” เมื่อพูดแล้ว ช่ายเหมยเป่าก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง

“แล้วคุณล่ะ? คุณดำรงตำแหน่งอะไร?” เย่เทียนถาม

“ฉันเหรอ เป็นแค่คนตัวเล็กๆ”ช่ายเหมยเป่ายักไหล่อย่างเฉยเมย

เย่เทียนพยักหน้า สำหรับสิ่งนี้เขาไม่แปลกใจ เพราะช่ายเหมยเป่าสามารถติดตามจอห์นนี่ได้และตัวตนของเธอก็ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน "แล้วองค์กรของคุณมีกี่คน?"

“ไม่ค่อยแน่ใจ เว้นแต่เราจะมีภารกิจ ไม่งั้นเราก็เหมือนคนทั่วไป”ช่ายเหมยเป่าส่ายหัวเล็กน้อย

“แล้วถ้ามีภารกิจ จอห์นนี่ติดต่อคุณอย่างไร?” เย่เทียนขมวดคิ้ว

“โทรไง”ช่ายเหมยเป่าเหลือบมองเย่เทียน ราวกับกำลังดูคนโง่ “ตอนนี้ยุคไหนแล้ว คุณคิดว่าเอานกพิราบส่งจดหมายเหมือนเมื่อก่อนหรือ?”

“พวกคุณไม่มีสำนักงานใหญ่หรืออะไรเหรอ?” เย่เทียนรู้สึกละอายใจและถามอย่างรวดเร็ว

“ใช่ แต่ฉันเคยไปแค่ครั้งเดียว และถูกพาเข้าไปโดยสวมหน้ากาก พอถอดหน้ากากฉันก็อยู่ในห้องแล้ว นอกจากจอห์นนี่แล้ว ยังมีอีกสามคนและโปรเจ็กเตอร์หนึ่งอัน ข้างในเป็นผู้นนำ” เมื่อเห็นว่าเย่เทียนจะไม่ฆ่าตัวเธอ ช่ายเหมยเป่าก็ผ่อนคลายเล็กน้อยและเล่นนิ้วด้วยความเบื่อหน่ายเล็กน้อย

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ ช่ายเหมยเป่ากล่าวต่อว่า “ตั้งแต่นั้นมา เราพบกันโดยผ่านวิดีโอออนไลน์มาตลอด และแม้ว่าเราจะอยู่ในภารกิจ ผู้คนที่ติดต่อกับเราก็ไม่เหมือนกันทุกครั้ง”

ยิ่งได้ยินคิ้วของเย่เทียนยิ่งขมวดคิ้ว เขาคิดไม่ถึงว่าองค์กรนั้นจะลึกลับขนาดนี้ มันลึกลับพอๆกับองค์กรนักฆ่า ไม่สิ ควรจะกล่าวว่าลึกลับยิ่งกว่าองค์กรนักฆ่าเสียอีก

“แล้วคุณรู้ไหมว่าทำไมจอห์นนี่ถึงไปที่ประเทศวาติกัน?” เย่เทียนครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะถามอีกครั้ง

“ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไปที่ประเทศวาติกัน อย่างไรก็ตาม ฉันเคยรู้จากจอห์นนี่ว่าดูเหมือนว่าจะมีหนังสืออยู่ในมือของพระสันตะปาปา ซึ่งเกี่ยวข้องกับโลกบู๊ในประเทศจีน ฉันเดาว่าครั้งนี้ที่เขาไป ส่วนใหญ่เพราะเรื่องนี้”ช่ายเหมยเป่าส่ายหัวเล็กน้อยอีกครั้ง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คำว่า "หนังสือ" และ "พระสันตะปาปา" ก็ถูกนำมารวมกัน เย่เทียนก็รู้ว่ามันอาจเป็นสิ่งที่เขากำลังมองหา แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจคือเหตุผลที่จนห์นนี่กำลังมองหาหนังสือเล่มนี้ด้วย? หรือเป็นเพราะผู้นำคนนั้นต้องการ?

“หาที่ตายเหรอ!” ในขณะนั้น เสียงตะโกนอันดังของเสวียนเฉิงดังมาจากห้องพร้อมกับเสียงทื่อๆ... “แย่แล้ว!” สีหน้าของช่ายเหมยเป่าเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเสียงนี้ “จบแล้ว ฉันลืมบอกคุณว่าสิงเจ๋อเป็นยอดมนุษย์ธาตุไม้แม้ว่าการโจมตีของเขาจะต่ำเล็กน้อย แต่ความสามารถในการฟื้นฟูของเขานั้นแข็งแกร่งมาก!”

เย่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและรีบเปิดประตู ในขณะนั้น ก็มีเสียงตุ้มดังขึ้นมาอีกครั้งเบาๆ

ใบหน้าของเย่เทียนจมลง และเมื่อเขามองไปข้างบน เสวียนเฉิงและจิ่วเจี้ยต่างก็นั่งอยู่บนพื้นอย่างหมดแรง และประตูก็เปิดออก ไม่ต้องคิดก็รู้ เมื่อกี้เสียงที่ดังขึ้นคือสิงเจ๋อกระโดดลงไปในทะเลและวิ่งหนีไปแล้ว

“ไปนอนไง!”ช่ายเหมยเป่ามองเย่เทียนอย่างหมดคำพูด “เวลานี้แล้ว ทำอะไรได้อีกนอกจากนอน? หรือคุณต้องการให้ผู้หญิงอย่างฉันคนเดียวนอนกับผู้ชายสามคน?”

“ดูเหมือนว่าคุณยังไม่ทราบสถานการณ์ในตอนนี้?” เย่เทียนยกคิ้ว

“แน่นอน ฉันเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน”ช่ายเหมยเป่ายักไหล่อย่างเฉยเมยและอธิบายอย่างช้าๆ “แม้ว่าตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันตกอยู่ในมือของพวกคุณแล้ว แต่มันไม่ใช่”

ก่อนที่เย่เทียนจะพูด ช่ายเหมยเป่าเหยียดนิ้วบนมือขวาของเธอออกและพูดต่อ“ก่อนอื่น จากการสอบถามของคุณเมื่อกี้ ฉันรู้ว่าคุณไม่รู้จักองค์กร ดังนั้นคุณยังต้องการฉัน และมันเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะฆ่าฉัน "

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เทียนก็ตกใจ ช่ายเหมยเป่าพูดถูก เขาไม่เคยคิดที่จะฆ่าช่ายเหมยเป่าเลย องค์กรนั้นลึกลับเกินไป เขายังต้องการช่ายเหมยเป่า!

หลังจากหยุดชั่วคราว ช่ายเหมยเป่าเหยียดนิ้วอีกข้างหนึ่งออก "ประการที่สอง เนื่องจากจนห์นนี่ส่งสิงเจ๋อเพื่อฆ่าฉัน หมายความว่าเขาทิ้งฉันไปแล้ว และมีเพียงชะตากรรมเดียวสำหรับผู้ที่ถูกทอดทิ้งโดยองค์กร ไม่ก็ตายในมือของศัตรู ไม่ก็ตายในมือของคนของตนเอง แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีกำลังคนในองค์กร พวกเขาจะยังคงส่งคนมาฆ่าฉันในอนาคต เพราะความลับขององค์กรไม่สามารถเปิดเผยได้"

“องค์กรไม่ถูกทำลายล้าง และเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะมีชีวิตที่สงบสุข ไม่ว่าจะเพื่อประเทศจีนหรือเพื่อตัวเอง องค์กรก็ต้องพินาศ! ดังนั้น จะดีกว่าที่จะบอกว่าเป็นการร่วมมือมากกว่าบอกว่าฉันถูกพวกคุณจับตัว”ช่ายเหมยเป่ายักไหล่ ราวกับว่าเธอกำลังพูดถึงบางสิ่งที่ไม่สำคัญ

“คุณชนะ” เย่เทียนยิ้มอย่างขมขื่น ขยับร่างกาย และหลีกทางให้ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าประการที่สองของช่ายเหมยเป่าจริงหรือไม่ แต่ประเด็นแรกก็เป็นความจริง

“โอเค ห้องของฉันอยู่ในห้อง 503 ถ้ามีธุระอะไร อย่าลืมมาหาฉันด้วย”ช่ายเหมยเป่าโบกมือแล้วเดินออกจากห้องไปแบบบิดไปมา เมื่อจากไป เธอก็ปิดประตูด้วย...