ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 971

"ปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างนี้เลยหรือ?"

ด้วยการจากไปของช่ายเหมยเป่า เสวียนเฉิงขมวดคิ้วและอดสงสัยไม่ได้

"ฉันไม่อยากฆ่าเธอจริงๆนะ แก๊งนั้นลึกลับเกินไป ตอนนี้นอกจากจอห์นนี่และโฉวฝันเฟยสองคนนี้ไม่มีใครรู้เลยว่ายังมีใครอีกในแก๊งนั้น จะจัดการพวกมัน เราต้องการความช่วยเหลือจากช่ายเหมยเป่าจริงๆ"

เย่เทียนส่ายหัวเล็กน้อย "ไม่ น้องเย่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าพวกคุณสองเหมือนจะมีอะไรกัน?"

จิ่วเจี้ยที่อยู่ข้างๆก็พูดแทรกด้วย

"ไปๆ ๆ ไอ้นักบวชจอมปลอมนี่หาเรื่องโดนตีจริงๆเลย!"เย่เทียนพูดด้วยเสียงหัวเราะและทำท่าเหมือนจะตี

เมื่อเห็นแบบนี้ เสวียนเฉิงส่ายหัวไม่พูดอะไร และไม่สนใจสองคนที่กำลังทะเลาะกันอยู่ จากนั้นเขากลับไปที่เตียงและนั่งสมาธิอีกครั้ง

ผ่านไปสักพักก็เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น......

ทั้งคืนเงียบสงัด วันรุ่งขึ้น เย่เทียนตื่นขึ้นมาด้วยเสียงที่ดังมาก ที่แท้จินไห่เซวียนมาตั้งแต่เช้าแล้ว กำลังเล่นกับจิ่วเจี้ยอยู่

เย่เทียนอดยิ้มไม่ได้ เดิมที่การเดินทางด้วยเรือนั้นมันน่าเบื่อมาก แต่ตอนนี้มีจินไห่เซวียนที่นิสัยติดตลกและจิ่วเจี้ยชายหนุ่มที่เปิดออกมาเปิดโลกใหม่ครั้งแรก ก็ยังมีความสนุกอยู่บ้าง

นกนางนวลที่บินบนท้องฟ้าส่งเสียงร้องเจี๊ยกๆ และลมทะเลที่มาพร้อมกับกลิ่นหอมพิเศษเฉพาะตัว เวลานี้เย่เทียนและเพื่อนๆยืนอยู่บนหัวเรือรอแสงอาทิตย์เฉิดฉายขึ้น

แต่เย่เทียนหน้าเหมือนยังไม่ตื่น หลังจากหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เย่เทียนก็ง่วงแล้ว แต่จิ่วเจี้ยเมื่อวานหลับทั้งวัน เมื่อคืนไม่ยอมให้เย่เทียนนอนเล่นกันจนถึงตีสามกว่าๆ

เพิ่งจะได้นอนก็ถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตูที่ดังมาก ปรากฏว่าเป็นเสียงที่โข่งจื่อโถงกำลังโต้เถียงกับจินไห่เซวียนรอดูพระอาทิตย์ขึ้น จินไห่เซวียนรู้สึกว่าสองคนมันน่าเบื่อเกินไปอยากลากเย่เทียนมาเล่นด้วยกัน

เย่เทียนที่หลับไปแค่สองชั่วโมงกว่าๆ อยากลุกที่ไหนล่ะ แต่จิ่วเจี้ยและจินไห่เซวียนก็ตามตื๊อไม่หยุด สุดท้ายทั้งสองคนก็ลากเย่เทียนออกมาจากเตียงที่อุ่นๆจนได้

บนดาดฟ้าเรือนอกจากคนห้าคนแล้ว ยังมีจำนวนคนอีกไม่น้อยกระจัดกระจายกันถ่ายรูปกันอยู่หรือพูดถึงข่าวใหญ่เมื่อคืนนี้ที่หวู่ฉือจับได้

"ย๊ะ พวกคุณก็มาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยเหรอ?" ทันใดนั้นเสียงของช่ายเหมยเป่าก็ดังขึ้น

ช่ายเหมยเป่าแต่งกายสวยมาก เธอสวมเสื้อยืดคอต่ำรัดรูปธรรมดา และกางเกงยีนทรงสกินนี่ ทำให้เห็นรูปร่างอันสวยงามของเธอ ขณะที่เธอเดินผ่านชายทุกคนเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายตาม

"ช่ายเหมยเป่าเหรอ? คุณมาอยู่นี่ได้ยังไง?" โข่งจื่อโถงรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อเห็นเธอ แม้ว่าเธอจะแพ้คู่ต่อสู้ในการแข่งขันรอบคัดเลือกในวันนั้น แต่ความรู้สึกของการได้พบกับเพื่อนเก่าในต่างประเทศนั้นเธอมีความสุขมาก

"เที่ยวไงคะ" ช่ายเหมยเป่ายิ้มหวานทำให้เห็นลักยิ้มเล็กๆของเธอ

หากเย่เทียนไม่เคยสัมผัสวิธีการของเธอมาก่อน เขาก็อาจจะหลงเธอเช่นกัน

ด้วยการปรากฏตัวของช่ายเหมยเป่า ทำให้เสวียนเฉิงทรุดตัวลงทันทีเพราะกลัวช่ายเหมยเป่าอย่างมาก

เมื่อเย่เทียนเห็นเช่นนี้ ก็ตบไหล่ของเสวียนเฉิงและส่ายหัวเล็กน้อย เป็นการส่งสัญญาณว่าไม่ต้องกลัวหรอก เย่เทียนมั่นใจว่าถ้าช่ายเหมยเป่ามีการเคลื่นไหวจริงๆ เขาสามารถปกป้องทุกคนได้อยู่แล้ว เพราะความแข็งแกร่งของสามยอดรวมเกล้าก็ใช่ว่าจะห่วย!

เมื่อโข่งจื่อโถงอยู่ในโลกบู๊เธอก็เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งเช่นกัน พอมาอยู่ในโลกฆราวาสก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย

ควบคู่ไปกับช่ายเหมยเป่าที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นศัตรูหรือเพื่อน เย่เทียนไม่มีอารมณ์บ่นฉีกหน้าเพื่อนในแก๊ง ได้แต่ภาวนาในใจให้เรือแล่นเร็วขึ้น ถึงฝั่งเร็วๆ และทำภารกิจให้เสร็จไวๆ

ด้วยเหตุนี้ ทั้งหกคนแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งเป็นชายสี่คนพูดคุยและหัวเราะกัน อีกด้านหนึ่งเป็นผู้หญิงสองคน หลบอยู่ในมุมเล็กๆ คุยเกี่ยวกับเรื่องของผู้หญิง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดดวงตะวันก็ลอยขึ้นมาให้เห็นครึ่งหนึ่ง เหมือนเด็กที่กลัวคนแปลกหน้า ซ่อนตัวอยู่ในอ้อมกอดของท้องทะเล

พระอาทิตย์ค่อยๆลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าทีละเล็กทีละน้อย และเมื่อเวลาผ่านไป ก็โดดออกจากอ้อมกอดทะเลในที่สุด

ว้าว!ภาพนี้มันช่างงดงามเหลือเกิน มีแสงแดดส่องไปทั่วทั้งท้องฟ้าสว่างสง่าผ่าเผย เมฆหลากสีรอบดวงอาทิตย์ราวกับบอดี้การ์ด......

ทั้งทะเลก็ดูเหมือนถูกคลุมด้วยเสื้อผ้าหลายชั้น ภายใต้แสงแดด น้ำทะเลเปลี่ยนเป็นสีทองทันที เมื่อมองออกไปที่ไกลๆ เหมือนพรมสีทองแผ่กระจาย ทันทีผู้คนดาดฟ้าเรือทั้งหมดดื่มด่ำอยู่ในนั้น

"จิ่วเจี้ยนายว่าเราฝึกฝนเพื่ออะไร? เพื่อไล่ตามแดนที่สูงขึ้นเหรอ? แล้วไงต่อ?" เมื่อมองไปที่ทิวทัศน์ที่งดงามจู่ๆเย่เทียนก็ถามขึ้นมา

"จำเป็นต้องถามอีกเหรอ? ก็เพื่อ......" จิ่วเจี้ยรีบหันไปมองผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างๆ เขาหยุดพูดทันทีหันกลับมาแล้วแสดงสีหน้าที่อนาถแล้วสื่อความหมายใหม่

เย่เทียนเข้าใจดีว่าจิ่วเจี้ยต้องการจะสื่ออะไร เขาส่ายหัวและยิ้มเล็กน้อย