ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 112

สีหน้าเฉียวเหลียนเหลียนเปลี่ยนไปทันที "ทำไมถึงสอบไม่ได้?"

สายตาของเธอแข็งกร้าว

ชายคนนั้นตกใจหันหน้าหนี “สอบไม่ได้ก็คือสอบไม่ได้”

“การทดสอบระดับต้นมีการแบ่งตามอายุ ไม่มีกฎอื่น ลูกชายของฉันทำไมถึงสอบระดับต้นไม่ได้” เฉียวเหลียนเหลียนโกรธมาก

ก่อนเดินทาง หานจ้าวได้เตือนเธอถึงความยากลำบากที่ต้องเผชิญ

เฉียวเหลียนเหลียนคิดว่าเป็นการลักพาตัวหรือลอบสังหาร แต่ใครจะรู้ว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง

ถ้ากู้เฉิงไม่สามารถเข้าสอบระดับต้นได้ ก็ไม่สามารถสอบซิ่วไฉและจิ้นชื่อได้ เส้นทางข้าราชการก็หมดหนทาง

ฝ่ายตรงข้ามช่างหาปัญหาให้จริง ๆ

ในเวลานี้ คนรอบข้างล้วนแต่มาสมัครสอบระดับต้นทั้งนั้น และการที่เฉียวเหลียนเหลียนแสดงออกไปเช่นนั้นต่างทำให้ทุกคนสนใจ

“คุณพูดอะไรเหลวไหลหน่ะ” ชายคนนั้นกระวนกระวายเล็กน้อย “ไม่อนุญาตให้สอบ นั่นคือไม่มีคุณสมบัติเข้าสอบ”

“ไม่มีคุณสมบัติ ไหนบอกมาสิว่าไม่มีคุณสมบัติตรงไหน” เฉียวเหลียนเหลียนไม่ยอม “แต่ช่วยบอกว่าคุณสมบัติไหนที่มีปัญหา ถ้าบอกได้ เราก็ยอมรับและไม่เข้าสอบ แต่ถ้าบอกไม่ได้ งั้นก็บอกความจริงมา!"

เธอหลังแข็ง มีอารมณ์โกรธเคือง แม้จะเป็นผู้หญิง แต่เธอก็ไม่อาจยอมรับในสิ่งที่ไม่ชอบธรรมนี้ได้

เมื่อคนรอบข้างได้ยินก็ส่งเสียงให้กำลังใจ

เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ ชายคนนั้นก็เกิดความวิตก

เฉียวเหลียนเหลียนตามหาความจริง "เรามาถึงอันหยางเพื่อสอบระดับต้น นั่งรถม้าเป็นเวลานาน แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไม่มีเหตุผล แสดงว่าเรากำลังถูกรังแก ? ไม่มีใครอยู่เบื้องหลัง? หรือว่าเมืองอันหยางไม่มีกฎหมายบ้านเมือง”

กฎหมายของจักรพรรดิ ใครกล้าขัดขืน

เฉียวเหลียนเหลียนพูดเน้นย้ำจนชายคนนั้นตกใจ และโบกมืออย่างรวดเร็ว "ไม่ ไม่แน่นอน ไม่มีใครรังแก"

“ถ้าอย่างนั้นก็ให้เราสมัครสิ” เธอวางเงินลงบนโต๊ะ

ชายคนนั้นจ้องมองมาที่เธออย่างแน่วแน่

เฉียวเหลียนเหลียนมองกลับไปอย่างปราศจากความกลัว

“ได้ งั้นให้สมัครได้” ชายคนนั้นอึดอัดใจ และยอมแพ้ในที่สุด และเขียนชื่อกู้เฉิงพร้อมมอบป้ายชื่อให้

เฉียวเหลียนเหลียนรับป้ายชื่อและพาเด็กๆเดินออกไป

เมื่อหานมู่มาถึงที่อันหยางเขาพูดจ้อ แต่พอเห็นเหตุการณ์นี้เขาก็เงียบไปครู่หนึ่ง

กู้เฉิงเดิมทีเงียบอยู่แล้ว พอเจอเหตุการณ์นี้ก็ยิ่งเงียบไปกว่าเดิม

เมื่อรู้ว่าเด็กสองคนนี้ฉลาดเฉียว เหลียนเหลียนก็ถอนหายใจ "แค่ได้ป้ายเข้าสอบระดับต้นยังยากขนาดนี้ การสอบอาจจะมีอุปสรรคกว่านี้"

"แม่ไม่ต้องกังวล แค่ได้เข้าสอบ อะไรๆก็ไม่อาจะเป็นอุปสรรคต่อเราได้ " กู้เฉิงสงบมาก

ไม่ใช่เพราะเขามั่นใจในความยุติธรรมของการสอบ แต่เพราะเขารู้ว่าต้องมีคนสร้างปัญหาแน่นอน

“ดีมาก” เฉียวเหลียนเหลียนโล่งอก “งั้นจองโรงเตี๊ยมกันเถอะ”

พวกเขาเดินทางมาเป็นเวลานานกว่าจะมาถึงอันหยาง และใช้เวลาอย่างน้อย 1 วันในการไปกลับ การสอบนี้ต้องสอบถึง 5 ครั้ง หรือวันเว้นวัน ใช้เวลามากกว่า 10 วัน และที่อันหยางก็มีที่พักและอาหารการกินพร้อม

โดยปกติแล้วการสอบระดับต้นควนจะสอบที่เมืองเซี่ยหยาง

แต่เซี่ยหยางล้าหลังเกินไป จำนวนผู้สอบไม่เพียงพอ จึงย้ายมาสอบที่อันหยาง

ลำบากก็แต่คนไกลที่ต้องหาโรงเตี๊ยมพัก

แน่นอนว่าการสอบข้าราชการในราชสำนักมีอนาคตที่ดีกว่า แต่ก็ไม่จำเป็นที่ต้องบังคับเด็ก ๆ

ไม่ว่าอย่างไร สิ่งที่ได้กระทำนั้นคือทั้งหมดของชีวิตตัวเอง

กู้เฉิงพยักหน้าเล็กน้อย เขามองแม่ของเขาอย่างลึกซึ้ง และเข้าไปใปสอบพร้อมหานมู่

เฉียวเหลียนเหลียนยืนอยู่ข้างนอก มองดูแผ่นหลังของเด็ก ๆ ทั้งสอง แล้วถอนหายใจเล็กน้อย

เธอเคยชินกับการดูแลเด็ก ๆ สองสามคนทุกวัน และจู่ ๆ เธอก็มีเวลาว่างเป็นของตัวเอง และเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไร

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เธอก็ไปเดินเล่นที่เมืองอันหยาง

ผู้คุ้มกันของตระกูลหานต้องการติดตามเธอ แต่เธอปฏิเสธ "พี่ชายหาโรงน้ำชาใกล้กับสถานที่สอบพักผ่อนกันก่อน รอหานมู่และกู้เฉิงออกมา ฉันอยากไปเดินเล่นคนเดียว"

“แต่คุณผู้หญิง นี่เป็นความปลอดภัยของคุณ...” ผู้คุ้มกันลังเลเล็กน้อย

“ไม่ต้องกังวลไป แถวนี้คนเดินไปมาพลุกพล่าน จะมีใครฆ่าฉันได้” เฉียวเหลียนเหลียนยิ้มและโบกมือ

ผู้คุ้มกันปล่อยให้เธอเดินเล่นคนเดียว

หลังจากเฉียวเหลียนเหลียนเดินออกไป เธอสัมผัสได้ว่ามีคนสองคนชี้ไปที่ด้านหลังของเธอ

“หญิงคนนี้โหดร้ายมาก ครั้งก่อนเจ้าหน้าที่ไม่ให้เด็กที่ชื่อกู้เฉิงสอบ แต่เธอบังคับฉัน” ผู้พูดรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

“อย่ากลัวไป ได้สอบแล้วไงกัน มีการสอบตั้งห้าครั้ง บางครั้งเป็นเพียงโอกาส” อีกคนหัวเราะเบา ๆ “ไม่ต้องห่วง นายน้อยบอกว่าจะจัดการเอง"

ผู้หญิงที่ผิดต่อใต้ท้าว ความโชคร้ายจะมาเยือนในไม่ช้า

สักพักทั้งคู่ก็หัวเราะ