ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 119

ป้าหลิวพูดถูก สถานการณ์ทางการเงินของครอบครัวตอนนี้ไม่ได้ถึงขนาดสิ้นหวัง และไม่ถึงขนาดที่ต้องยืมเงิน

แต่จะให้เฉียวเหลียนเหลียนนิ่งดูดาย เฉียวเหลียนเหลียนก็ทำไมได้

"อย่างนี้ละกันค่ะ อีกสองวันหนูจะมอบชีวิตใหม่ให้กับพี่รอง ถึงเวลานั้นพี่รองจะได้หาเงิน และนำเงินสามสิบตำลึงคืนมา" เฉียวเหลียนเหลียนพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก

ป้าหลิวแตะมือเธอเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้ม "เสี่ยวเฉียว หากเป็นความช่วยเหลือนี้ ป้ายินดีรับ ขอบใจมาก"

“ไม่ต้องเกรงใจนะคะ” เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม “หนูเห็นตาป้าบวมแดงขนาดนี้ ตอนเที่ยงคงทำอาหารไม่ได้ ไปกินข้าวบ้านหนูกัน "

"ไอ้หยา ก็ได้ นานแล้วที่ป้าไม่ได้กินอาหารฝีมือเสี่ยวเฉียว" ป้าหลิวยิ้ม

พี่สะไภ้รองที่ได้ยินป้าหลิวพูดถึงเรื่องฝีมือการทำอาหารที่อร่อยมากของเพื่อนบ้านข้าง ๆ ชื่อเสี่ยวเฉียวมาโดยตลอด ก็อยากรู้อยากเห็น จากนั้นเธอก็พูดว่า "งั้นให้ฉันช่วยนะ"

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าและเดินกลับไปที่บ้านใหม่

กู้เชวี่ยจุดไฟ พี่สะไภ้รองหั่นผัก และเฉียวเหลียนเหลียนทำอาหาร

หลังจากนั้นไม่นาน ป้าหลิวก็เอาหัวหมูมา และบอกว่าจะให้ทำอาหารเพิ่ม แต่ในความจริงแล้วเธอเกรงใจที่มากินข้าวที่บ้านของเฉียวเหลียนเหลียน

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉียวเหลียนเหลียนก็นำหัวหมูมาต้มสุก จากนั้นใส่เครื่องพะโล้ ทำหัวหมูพะโล้

หูหมูสามารถนำมาต้มจนสุกและทำอาหารเรียกน้ำย่อย

นอกจากอาหารที่แม่ลูกได้ซื้อมาจากซีหยางแล้ว วันนี้อาหารบนโต๊ะมีมากถึงสิบอย่าง

กู้เส้ากลับมาพร้อมปี้ซง ยังไม่ทันได้เข้าประตู เขาได้กลิ่นเผ็ดหอมของอาหาร

จากนั้นดวงตาของเขาเป็นประกายทันที "ดูเหมือนว่าแม่ของเธอกำลังทำอาหารอร่อยอีกแล้ว"

"ลาภปากอีกแล้ว" พูดแล้วปี้ซงก็น้ำลายไหล

แม้ว่ากู้เฉิงจะไม่ได้พูด แต่หางตาและคิ้วเขาก็เลิกขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งตารออาหารที่แม่เขาทำ

ไม่ต้องพูดถึงหานมู่ที่ตามมาด้วย "โชคดีที่ฉันตามมา อากู้ อาเรียกเก็บเงินค่าเล่าเรียนสิบตำลึง ดังนั้นอาต้องดูแลอาหารการกินให้ผม"

ชายสี่คนเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นพี่สะไภ้รองตระกูลหลิว พวกเขาก็อุทาน

“คุณคือ...” ปี้ซงถามด้วยความประหลาดใจ

พี่สะไภ้รองตอบกลับ "ฉันเป็นลูกสะใภ้คนที่สองบ้านข้าง ๆ ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยทำอาหาร"

"พี่สะใภ้รอง" กู้เส้าพยักหน้า และไปที่ห้องครัว

คนอื่น ๆ รีบกลับห้องของตน

แม้ว่าคนในชนบทจะไม่มีคำพูดว่าระยะห่างระหว่างชายหญิง แต่เมื่อเจอคนที่ไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ก็หลบไปก่อนดีกว่า

อาหารทั้งหมดวางอยู่บนโต๊ะ เฉียวเหลียนเหลียนตะโกนเรียกอีกครั้ง "อาหารเย็นพร้อมแล้ว" ทุกคนเดินออกมาจากห้อง

ป้าหลิวและพี่สะไภ้รองไปพยุงลุงหลิวที่เป็นลมมากินข้าว

หากเฉียวเหลียนเหลียนไม่ซื้อโต๊ะใหญ่มา คงนั่นไม่พอจริง ๆ

ระหว่างกินอาหาร เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องพี่รองตระกูลหลิว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ปี้ซงก็รู้สึกขุ่นเคืองมาก "เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการคนนี้ยักยอกเงิน ทำไมพี่รองต้องจ่ายเงินด้วย"

“ถูกต้อง คนแบบนี้ควรถูกจับและเฆี่ยนตี ถ้าต้องจ่ายเงินสามสิบตำลึงคืนขาดทุนแย่?” หานมู่ตะโกนเช่นกัน

คนพวกนั้นไม่มีศีลธรรม และพวกเขาต่างทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น

หานมู่ยืนขึ้นทันที "ผมจะบอกให้พ่อทำอาหารที่ใช้ปลาปรุงอาหารเพิ่มขึ้น และเมื่อคุณนำปลามา ภัตตาคารซื่อสี่จะซื้อปลาคุณ"

หลังจากพูดจบ เขามองไปที่เฉียวเหลียนเหลียน ราวกับว่ากำลังรอคำชม

เฉียวเหลียนเหลียนอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วย

"แต่เช่นนี้ก็ไม่ต้องใช้ปลาเยอะขนาดนั้น..." หลิวปินยังคงลังเล

เฉียวเหลียนเหลียนมองพี่รองอย่างจริงจัง "พี่รอง ไม่ต้องกังวล ภัตตาคารซื่อสี่มีสี่ห้าสาขา เขาจะไม่กินปลาของคุณเหรอ"

ใช่ ภัตตาคารซื่อสี่เป็นภัตตาคารใหญ่ ที่เซี่ยหยางมีถึงห้าสาขา ใหญ่พอๆกับภัตตาคารหยุนซี

แม้ว่าหลิวปินจะคิดว่า แม้จะขนปลาไปกี่ถัง แต่ก็อาจจะขายหมดได้ ในเมื่อน้องเฉียวแนะนำ ก็ยังดีกว่าไม่มี

ทันใดนั้น เขาก็ตั้งสติไปที่ภัตตาคารหยุนซีเพื่อพบคู่กับคู่ปรับเก่าตามคำแนะนำของเฉียวเหลียนเหลียน และเสนอเงินสามสิบตำลึง

หลังจากที่เขาออกมาจากภัตตาคารหยุนซี เขาก็ไปหาชาวประมง และซื้อปลาสองเกวียน

“คุณเชื่อเสี่ยวเฉียวนั่นเหรอ? ” สะไภ้รองพึมพำในใจ “ปลาราคาไม่ถูกเลย ถ้าไม่มีใครเอา และถ้าปลาตาย เราขาดทุนแน่ๆ”

“แม่ของฉันพูดขนาดนั้นแล้ว ไม่เชื่อคนที่สงสัย หากเชื่อก็อย่าได้สงสัย เสี่ยวเฉียวดูมีความสามารถทีเดียว ถ้าเสียเงินก็ถือว่าเราโดนหรอก ถ้าไม่เสียเงินก็ถือว่าเป็นธุรกิจใหม่" "หลิวปินถอนหายใจ "ทำไมต้องกังวล ในเมื่อเธอเป็นคนยื่นมือเข้าช่วยเรา และจำให้เงินเราสามสิบตำลึง เธอจะแกล้งเราหรือ?"

สะไภ้รองพูดไม่ออก เธอพาสามีไปหาชาวประมง ต่อรองกับพวกเขา และพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือระยะยาว

วันต่อมาเฉียวเหลียนเหลียนไปท่ภัตตาคารซื่อสี่

ห่างจากตรุษจีนเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว และอาหารที่เสนอให้ภัตตาคารซื่อสี่ก็ขายดีมาก

ทันทีที่เขาเห็นเธอในวันนี้ คุณหูก็ยิ้มแย้มและกล่าวว่า "คุณเฉียว วันนี้มีอาหารจานใหม่อะไรมาเสนอเหรอ"

“ให้พ่อครัวไปซื้อปลามาสองสามตัว” เฉียวเหลียนเหลียนนำโถวางข้าง ๆ “และปอกกระเทียมเยอะ ๆ เลือกกระเทียมสด ๆ นะ”