ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 134

ในขณะที่เขาพูด เขาก็ย้ายเก้าอี้มานั่งหน้าสภาการสอบ

ผู้เข้าสอบคนอื่นที่ต่อหลังกู้เฉิงสามารถเข้าไปได้ แต่กู้เฉิงไม่สามารถเข้าได้

เฉียวเหลียนเหลียนโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เธอแทบอยากจะห่าเด็กสารเลวนี่ให้ตาย

แต่เมื่อนึกถึงกู้เฉิง เธอจึงหยุดความคิดนี้ไว้

แผนแรก เธอวางแผนเคลื่อนจากทางตะวันออกและตะวันตก

เธอแสร้งทำเป็นโจมตีทางทิศตะวันออก​ และปล่อยให้กู้เฉิงใช้โอกาสนี้เข้าไปสภาการสอบจากทางทิศตะวันตก ตราบเท่าที่เขาเข้าไปในสภาการสอบได้ เขาจะไม่กลัวสิ่งใด ด้านในน่าเกรงขามจนแม้แต่นายอำเภออันหยางก็ยังไม่กล้ามีเรื่อง

แต่จ้าวชือพากำลังคนมาหลายคน ส่วนหนึ่งอยู่ทางฝั่งตะวันออกและอีกส่วนหนึ่งอยู่ทางฝั่งตะวันตก พวกเขาปิดกั้นประตูอย่างแน่นหนา และแม้แต่ผู้เข้าสอบคนอื่นยังเคลื่อนตัวเข้าไปได้ช้า

คนเหล่านี้ไม่กล้าที่จะตำหนิลูกชายของนายอำเภอ แต่เขากับหันมาจ้องกู้เฉิง

แผนแรก​ ล้มเหลว

เฉียวเหลียนเหลียนขมวดคิ้ว และพยายามต่อไป

แผนที่สอง ข้ามผ่าน

เฉียวเหลียนเหลียนขอให้ผู้คุ้มกันตัวเตี้ยสวมเสื้อผ้าของกู้เฉิง ขอให้กู้เฉิงเปลี่ยนเป็นชุดที่มิดชิด และเดินเข้าไปข้างในด้วยกัน

ผู้คุ้มกันระมัดระวัง แค่ในขณะที่กู้เฉิงประมาท

ความแตกต่างช่วยดึงดูดความสนใจของจ้าวชือ และเขาก็พาคนของเขาไปยืนต่อหน้ากู้เฉิงตัวปลอม

กู้เฉิงตัวจีนใช้โอกาสนี้เข้าไป แต่ถูกจับจ้องโดยใครบางคน "เฮ้ คนสอบได้ที่หนึ่ง"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา จ้าวชือก็หยุดเดิน​ และวิ่งไปทางกู้เฉิงเพื่อขวางทางไว้

“ฉันเกือบหลงกลอุบายของแกแล้ว แกมันเจ้าเล่ห์มาก” จ้าวชือเย้ยหยัน “น่าเสียดาย เดินหมากพลาดไป”

เฉียวเหลียนเหลียนไม่พูดอะไร และมองไปที่คนที่ทักทายกู้เฉิง

ชายคนนั้นเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าพูด และรีบเข้าไปในสภาการสอบ

ณ ตอนนี้แม้แต่เวลาดื่มชาในห้องสอบยังไม่มีเลย

เฉียวเหลียนเหลียนเหงื่อหยด

เธอหยิบปืนสั้นมาจากในห้องปฏิบัติการ ในปืนมีกระสุนหกนัด

จ้าวชือเป็นคนแรก คนของเขาอีกสองสามคน

เฉียวเหลียนเหลียนนับในใจ

กู้เส้าซึ่งซ่อนตัวอยู่ในระยะไกลเหงื่อเริ่มตก

หลังจากรู้จักกันมานานเขาคงเข้าใจอารมณ์ของภรรยาของเขา

สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้ถึงขนาดเอาเป็นเอาตาย

หากเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นได้รับผลกระทบแน่นอน

กู้เส้าไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว​ จี้หยุนม่อไปไหน ทำไมเขายังไม่ปรากฏตัว?

ถ้าเขาไม่มา​ กู้เส้าจะไปเอง​ อาจเป็นเพราะกู้เส้าอดไม่ได้จริง ๆ

เขาสวมชุดคลุมสีเขียวเข้ม ตามมาด้วยเสี่ยวม่านสาวรับใช้ที่ตามมาอย่างไม่เต็มใจ

"องค์ชาย เหตุใดฝ่าบาทจึงเชื่อข้อความในจดหมายนั่น อาจจะเป็นเรื่องโกหกที่ทำให้ฝ่าบาทรีบมาที่นี่ ถ้าถูกหลอกจะทำเช่นไร" เสี่ยวม่านพึมพำไม่หยุด

จี้หยุนม่อไม่สนใจสาวรับใช้ เขายังคงเดินทางไปข้างหน้า

ทันเวลาพอดี เฉียวเหลียนเหลียนมีใบหน้าเย็นชา ปกป้องกู้เฉิงอยู่ข้างหลัง​และต้องการต่อสู้กับจ้าวชือให้ตายไปข้างหนึ่ง

ดวงตาของเขาจะเป็นประกาย รีบไปหาเฉียวเหลียนเหลียนอย่างกระวนกระวาย "คุณผู้หญิงหมอเทวดาอยู่ที่นี่เอง"

เฉียวเหลียนเหลียนกำลังเหนี่ยวไกปืนหยุดนิ่งและเก็บปืนทันที

จ้าวชือหันไปมอง

"ตั้งใจทำข้อสอบ"

เธอมีเวลาให้คำพูดเตือนสติเพียงสี่คำเท่านั้น

กู้เฉิงหันศีรษะไปมองเธอด้วยดวงตาที่สดใสราวกับน้ำหมึก

แต่เขารู้ว่าจี้หยุนม่ออยู่ที่นี่ และพ่อของเขาก็อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นแม่จะไม่เป็นไร

เสียงดัง "ปั้ง"

ประตูของสภาการสอบปิดสนิท และผู้เข้าสอบทุกคนเข้าไปในห้องสอบ

จ้าวชือรู้ทันทีว่ากู้เฉิงจากไปแล้ว เขาหมดความอดทนและรำคาญเซียวม่านมากขึ้น​ เขาพูดอย่างเฉียบขาดว่า "จับตัวเธอมา"

สุนัขรับใช้ห้าหกคนพุ่งเข้าหาเซียวม่าน

เซียวม่านตกใจ​ และ​รีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังจี้หยุนม่อ "องค์ชาย​ ช่วยด้วย"

จี้หยุนม่อสีหน้าเย็นชา เตะขาสุนัขรับใช้ห้าหกตัวเข้ากำแพงทีละตัว

ในตอนท้าย เขาสะบัดแขนเสื้อและพูดอย่างใจเย็นว่า "ก็แค่สุนัขรับใช้"

จ้าวชือโกรธมาก

นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่มีคนที่กล้าทุบตีเขาอย่างไร้ความปรานี

“พวกแก พวกแกมันไอพวกหลอกลวง ฉันจะเรียกพ่อของฉันมาจับพวกแกทั้งหมด ให้พวกแกกินอยู่ในคุกตลอดชีวิต” เขาตะโกนด้วยความโกรธ

ในเวลานี้เกี้ยวของนายอำเภออันหยางก็มาถึง

เมื่อนายอำเภอเมืองอันหยางลงจากรถม้า จ้าวชือรีบวิ่งไป ชี้ไปที่จี้หยุนม่อแล้วพูดว่า "พ่อ มีคนทุบตีผม สาวใช้นั่นด่าว่าผมเสียๆหายๆ พ่อจับพวกเขาทั้งหมดเข้าคุก​ เฆี่ยนและสาดน้ำเกลือ​ น้ำพริกไทยทุกวัน"

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกเสียวหลัง

นายน้อยคนนี้อายุเพียงสิบสี่สิบห้าปี แต่เขามีจิตใจชั่วร้าย แสดงให้เห็นว่าปกติแล้วเขานิสัยเสียเพียงใด

คนแบบนี้โตไปคงมีแต่เรื่องเสื่อมเสีย