ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 171

เฉียวเหลียนเหลียนไม่แน่ใจในอาการ เธอถอยห่างจากอ๋องชิงผิงสองก้าว

“หากท่านอ๋องไม่อยากเสวยยา ไว้ครั้งหน้าข้ามาตรวจรักษาก็ได้เพคะ” เธอครุ่นคิด

จี้หยุนชูพูดเบา ๆ ว่า "เช่นนั้นสั่งยาเลย"

เฉียวเหลียนเหลียนแสร้งทำเป็นหยิบยาออกมาจากแขนเสื้อ นำยาใส่ขวดหยกแล้ววางไว้บนโต๊ะ

แต่ก่อนเธอต้องหยิบออกมาอย่างลับ ๆ

ตอนนี้เธอสามารถหยิบยาออกมาจากแขนเสื้อโดยไม่แสดงออกใด ๆ

เก่งจนคนนอกมองไม่เห็นเงื่อนงำเลย

แต่คนที่คุ้นเคยกับเธอจะรู้ว่าแขนเสื้อของเธอไม่ได้ใส่อะไรไว้เลย แม้แต่ผ้าเช็ดหน้ายังไม่มี

ยาเหล่านี้มาจากไหน ?

ดวงตาของจี้หยุนชูมืดลงเล็กน้อย มุมปากของเขาโค้งเหมือนมีรอยยิ้มอีกครั้ง

“สั่งยาที่เถ้าแก่เจียงได้เลย ในเรื่องนี้ข้าไม่เก่งเท่าเขา” เฉียวเหลียนเหลียนเสริมขึ้น

จี้หยุนชูอารมณ์เสีย

เขาระงับความรู้สึกเจ็บปวดในใจ และถามด้วยเสียงต่ำว่า "เจ้าและเถ้าแก่เจียงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันหรือ ?"

คำถามส่วนตัวที่เฉียวเหลียนเหลียนไม่จำเป็นต้องตอบ

แต่เมื่อตระหนักถึงอนาคตที่เธอยังต้องพึ่งพิงอ๋องชิงผิง เธอยังคงพูดอย่างจริงจังว่า "เขาเป็นเพื่อนและหุ้นส่วนของข้า ข้าช่วยเขาตรวจรักษาผู้ป่วย และเขาเป็นคนจ่ายค่าตรวจรักษา"

"แค่นั้นหรือ?" จี้หยุนม่อไม่เชื่อ

หากเป็นหุ้นส่วน เจียงไป๋หยินจะต้องให้เธอแยกอาศัย แต่นี่เขาไม่คิดค่าเช่าใด ๆ ?

จี้หยุนชูยิ้มมุมปาก

นอกจากนี้เขายังต้องการที่จะดูว่าเฉียวเหลียนเหลียนสามารถทนได้นานแค่ไหน ? แต่เขาไม่อาจทนห่างเธอได้แม้เพียงหนึ่งชั่วโมง

จี้หยุนชูไม่กล้าแกล้งภรรยาของเขาอีกต่อไป จากนั้นเขาก็พยักหน้าเล็กน้อย "ต้องใช้เวลาพอสมควรในการเขียนจดหมายนี้ หากคุณหมอกู้เบื่อก็สามารถพักได้ตามอัธยาศัย อาม่อตามข้ามา"

อ๋องชิงผิงและจี้หยุนม่อเดินออกจากห้องด้านใน และไปที่การศึกษากันด้านหน้า

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกเบื่อที่ต้องยืนอยู่คนเดียวในห้องด้านใน ดังนั้นเธอจึงไปเดินเล่นรอบ ๆ

บ้านเล็กชวนฝันเป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ แต่ไม่มีคนดูแลทั้งในและนอกซึ่งค่อนข้างแปลก

เฉียวเหลียนเหลียนเม้มริมฝีปาก และเดินไปใต้แถวต้นแอปเปิล จู่ ๆ เธอก็นึกถึงบางสิ่งที่น่าสงสัย

ถ้าเธอจำไม่ผิดจี้หยุนม่อมักจะเรียกเธอว่า "หมอเทวดา" แต่ไม่เคยเรียกเธอว่า "คุณนายกู้"

อ๋องชิงผิงรู้ได้อย่างไรว่านามสกุลของสามีของเธอคือกู้ และคนอื่น ๆ เรียกเธอว่า "คุณนายกู้"