ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 192

เฉียวเหลียนเหลียนได้รับบาดเจ็บ

เมื่อพบกับเหตุการณ์นี้ จี้หยุนชูก็ไม่สามารถยืนอยู่นอกตรอกด้วยความสบายใจได้อีกต่อไป

เขากระทืบเท้า หมดเรี่ยวแรงที่เร็วที่สุดในชีวิต และพุ่งไปราวกับสายฟ้า

ชายชุดสีเทายกมือขึ้น และหัวเราะพร้อมเงยหน้าขึ้น

จี้หยุนชูตบหน้าอกของเขาด้วยหลังมือ และชายชุดสีเทาก็หยุดหัวเราะ และล้มลงกับพื้น

เขาและเฉียวเหลียนเหลียนเกือบจะล้มกันไปข้างหนึ่ง

แต่เฉียวเหลียนเหลียนมีปี้ซงรองรับ และจี้หยุนชูก็โอบเธอไว้

ชายชุดสีเทาล้มลงกับพื้นดัง "ปัง" ชายอีกคนในชุดสีเทาหดคอไม่กล้าขยับ

"เหลียนเหลียน"

เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนล้มลง เธอยังมีสติอยู่ และเธอยังได้ยินเสียงใครบางคนเรียกชื่อเธอ

มันเป็นเสียงที่คุ้นเคย เธอตื่นตระหนกเล็กน้อ และเพียงคำเดียวก็ทำให้ใจเธอจมดิ่งลงไปในทะเลแห่งความรัก

ในอดีตเธอได้ยินเพียงเสียงของกู้เส้าเท่านั้น

ในเวลานั้น เธอเกลียดเขาที่ต้องการหย่าขาดเพราะคนตระกูลกู้ จำได้ว่าเขายอมทำตามคนตระกูลกู้จนทำให้เธอมีความฝังอยู่ในใจอยู่เสมอ และเธอก็ระบายอารมณ์ด้วยความเฉยเมย

ไม่ใช่ว่าเฉียวเหลียนเหลียนไม่รู้ว่ากู้เส้ารู้สึกดีกับเธอ แต่เธอมักจะเพิกเฉย และไม่เคยยอมรับ

หลังจากที่กู้เส้าหายตัวไป เธอก็รู้ว่าเธอห่วงใยเขาอยู่ไม่น้อย

เธอสนใจความแข็งแกร่งแต่เงอะงะนั้น

น่าเสียดายที่ไม่มีทางบอกเขาได้อีก

เฉียวเหลียนเหลียนเสียใจเป็นเวลานาน และในที่สุดก็ได้ยินคนเรียก "เหลียนเหลียน" อีกครั้ง

เธอไม่สามารถบอกได้ว่าเธอดีใจหรือเสียใจ ตื่นเต้นหรือผิดหวัง

หลังจากนั้น เขาและปี้ซงก็ตามจี้หยุนชูไปที่โรงหมอ

ความเจ็บปวดของจี้หยุนชูทำให้เฉียวเหลียนเหลียนค่อย ๆ ฟื้นคืนสติที่หายไป

เธอรู้สึกขอบคุณ เธอขยับร่างกายเมื่อรู้ตัวว่ามีดไม่ได้แทงเข้าไปในตำแหน่งสำคัญ

เธอคิดว่าการที่เธอเสี่ยงชีวิตเพื่อลองใจผู้ชายนั้นไร้ค่ามาก

แต่เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว และก็สายเกินไปที่จะเสียใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวลของจี้หยุนชู เฉียวเหลียนเหลียนแน่ใจว่าเธอเดาได้ถูก

เธอเอนศีรษะเข้ามาในวงแขนของเขา ยื่นมือออกสุดแรงของเธอ จับชายกระโปรงของเขา แล้วถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า "คุณ คืออาเส้าใช่ไหม? "

ตอบฉัน

เป็นคุณใช่มั้ย?