ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 219

เมื่อลองคิดดู เกือบสี่เดือนแล้วที่มาอยู่เมืองหลวง

อากาศเปลี่ยนจากร้อนเป็นหนาว

เฉียวเหลียนเหลียนไม่แปลกใจเลยที่พ่อลูกตระกูลหานมาที่นี่ในเวลานี้

เธอรีบส่งคนไปเชิญพ่อลูกเข้ามาในห้องโถงใหญ่

เป็นเวลานานแล้วที่ไม่เห็นหานมู่ เขาสูงขึ้น ตอนนี้เขาสูงกว่าเฉียวเหลียนเหลียนแล้ว

หานจ้าวยังคงกระฉับกระเฉงเช่นเคย และเมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็ยิ้มและทักทายว่า "เห็นแวบแรกฉันก็รู้ว่าเธอเป็นคนพิเศษ ไม่คิดว่าเธอจะกลายเป็นพระชายาของท่านอ๋องแห่งมณฑล”

หลังจากได้ยินเฉียวเหลียนเหลียนก็รู้สึกหงุดหงิด "พระชายาอะไรกัน ฉันแค่อาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราว"

หานจ้าวไม่ได้โต้แย้งเธอ เพียงแค่หัวเราะโดยไม่พูดอะไรสักคำ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อคำพูดของเธอ

เฉียวเหลียนเหลียนไม่ต้องการคุยกับเขาเรื่องนี้อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนเรื่อง "ใกล้จะสิ้นปีแล้ว พวกคุณมาที่นี่เพื่อซื้อของปีใหม่ ?"

แม้ว่าวัตถุดิบของอันหยางจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ไม่ขาดแคลนสิ่งที่ควรมี

พ่อลูกตระกูลหานคลั่งไคล้ที่จะเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อซื้อของในช่วงนี้

"คุณเฉียวล้อเล่นสินะ" หานมู่พูดด้วยรอยยิ้ม "พ่อกลัวว่าผมจะสอบตก เขาเลยส่งผมไปเรียนกับพี่กู้ เอ๋ พี่กู้อยู่ไหน ?”

เขามองซ้ายและขวา แต่เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่พบกู้เฉิง

เฉียวเหลียนเหลียนเตือนเขาอย่างใจดีว่า "เขาไปที่สำนักศึกษา ตอนนี้ยังเรียนไม่เสร็จ"

ลูกชายคนโตไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรในช่วงสองสามวันมานี้ และดูเหมือนเขาจะเข้าใจยาก ราวกับว่าเขาได้เพื่อนมากมาย

เด็กชายอายุสิบสามปีชอบการมีเพื่อน

เฉียวเหลียนเหลียนไม่ได้ห้ามกุ้เฉิงแต่ปล่อยให้เขาพัฒนาอย่างอิสระ เพราะจี้ว่างชู บอกว่าเขาจะดูแลลูกชายคนโต และจะไม่ปล่อยให้ลูกชายคนโตต้องทนทุกข์ทรมาน

"ฉันเคยคิดเรื่องนี้เหมือนกัน และฉันคิดว่าการกินเสียบไม้ย่างในฤดูร้อนจะดีกว่า ดังนั้นฤดูใบไม้ผลิจึงเป็นเวลาที่เหมาะสมในการเปิดร้าน" หานจ้าวพูดช้า ๆ "แต่หลังจากปีนี้ไป มู่เอ๋อร์อยากเปิดร้านที่นี่

ฤดูหนาวเศรษฐกิจซบเซา ค่าเช่าอาจถูกลง

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด ช่างเป็นเรื่องใหญ่ เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ถ้าเป็นเช่นนั้น ไปกันเถอะ"

แม้ว่าศัตรูที่อาจเป็นที่รู้จักจนถึงตอนนี้รวมถึงองค์หญิงองค์โต และองค์รัชทายาท แต่เฉียวเหลียนเหลียนก็ไม่เกรงกลัว

เธอทำธุรกิจอย่างจริงจัง ไม่เคยลักเล็กขโมยน้อย หรือติดสินบน คนเหล่านี้สร้างปัญหาให้เธอได้อย่างไร?

ไม่สำคัญหรอกว่าจะสร้างปัญหาหรือใม่ ?

วันนี้เธอไม่ใช่เฉียวเหลียนเหลียนผู้โดดเดี่ยว และไร้หนทางอีกต่อไป

เฉียวเหลียนเหลียนยิ้มเล็กน้อยด้วยความภาคภูมิใจ