ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 264

เฉียวเหลียนเหลียนกอดลูกชายตัวอ้วนของตน ภายในใจเขานับได้ว่ามีความสุขแล้ว

รถม้ามาถึงหน้าจวนของอ๋อง

หญิงสองคนจับมือกันลงรถม้า

หน้าประตูนั้นมีฉินจือและหยรจือรออยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงรถม้าพวกเขาต่างก็รีบวิ่งมา

"ฮูหยิน ท่านอ๋อง พวกท่านกลับมาสักที"

เมื่อพบว่าเฉียวเหลียนเหลียนอุ้มเด็กมาเพียงคนเดียว หยาจื่อก็ตกใจ

"คุณชายใหญ่ คุณหนูรอง คุณชายสี่และคุณหนูห้าล่ะคะ?"

ฉินจื่อที่รู้เรื่องภายในตีที่แขนเธอหนึ่งทีเพื่อให้เธอหยุดพูด

หยนจือปิดปากเธอแน่น

แต่ทว่าน้ำตาของเฉียวเหลียนเหลียนก็ตีตื้นมาอีกครั้ง

เธอรู้ดีว่าวันนี้เธอร้องไห้หลายครั้งเกินไปแล้ว ไม่สามารถร้องไห้ได้อีก

อีกทั้งยังอยู่ในที่ที่มีคนยืนอยู่หลายคน

เธอต้องเข้มแข็งเอาไว้ เธอกลืนก้อนสะอื้นลงลำคอหลายครั้ง

"ท่านแม่"ลูกชายตัวจ้ำม่ำเขย่าแขนเธอด้วยความเป็นห่วง

เฉียวเหลียนเหลียนกระพริบตาซ้ำๆเพื่อไล่น้ำตา

"ไม่มีอะไรหรอกแค่จะไปอยู่ที่ตำหนักตะวันออก"

ตำหนักตะวันออกน่ะ เป็นที่อยู่ขององค์รัชทายาท

หยาจือตกใจ

ฉินจือใบหน้าเต็มไปด้วยความทนไม่ไหว

"ฮูหยิน นี่ก็ดึกแล้ว ท่านไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ"

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงลูบหัวลูกชายตัวอ้วนของเขา "โหลวเอ๋อ พักผ่อนก็ควรพักผ่อนได้แล้วเช่นกัน"

กู้โหลวเบ้ปากของเขา

อันที่จริงวันนี้เขาก็รู้สึกไม่สบายใจมากเช่นกัน เขาอยากจะร้องไห้

ผลสุดท้ายเธอจึงได้เก้าอี้ที่ไม่ทำให้ร้อนในช่วงฤดูร้อนและไม่ทำให้ผิวหนังหนาวเย็นในฤดูหนาว

เด็ก ๆ ต่างชอบที่นี่มากและแม่ ๆ ก็ชอบมาดื่มชาและกินของว่างหลายครั้ง

ตอนนี้มันกลับว่างเปล่า

แม้ว่าจะบอกตัวเองว่าจะไม่ร้องอีก แต่ดวงตาของเฉียวเหลียนเหลียนก็ตีตื้นขึ้นมาอีกครั้ง

จี้อวิ๋นวางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของเธออย่างหมดหนทางและเจ็บปวดพลางพูดเบา ๆ ว่า "เหลียนเหลียน อย่าร้องไห้อีกเลย หากเจ้า ร้องไห้จนตาบอด ในอนาคตจะเห็นลูกๆเติบโตขึ้นได้อย่างไร"

เฉียวเหลียนเหลียนพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "แต่พวกเขาไม่ได้เติบโตเคียงข้างข้า ข้าจะไม่ได้เห็นพวกเขาอีกต่อไป พวกเขาจะไม่ได้กินอาหารฝีมือข้าอีกแล้ว"

แม่นางเฉียวกำลังจะหลั่งน้ำตาอีกครั้ง บัดนี้เธอเป็นเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนแอและร้องไห้แทบจะทั้งวัน

ในที่สุดจี้อวิ๋นชูไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป และพูดด้วยเสียงต่ำว่า "ใครบอกล่ะ นั่นมันก็ไม่แน่"

เฉียวเหลียนเหลียนเงยศีรษะขึ้นทันควันดวงตาเปี่ยมไปด้วยหลากหลายความรู้สึก

และความรู้สึกที่เด่นชัดที่สุดก็คือความตื่นใจ

เธอยังมีโอกาสเจอลูกๆอีกครั้งใช่มั้ย