ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 75

ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในครั้งนั้น เธอก็ไม่ได้เจอกับปี้ซงอีกเลย และไม่ได้ตอบแทนในสิ่งที่เขาช่วยเหลือ

เฉียวเหลียนเหลียนเขินอายเล็กน้อย "พี่ปี้ซงนี่เอง ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก ไม่มีเวลาได้ตามหาพี่"

“ไม่เป็นไร ผมพอจะรู้” ปี้ซงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณเฉียวยุ่งเพราะสามีกลับมาแล้วใช่ไหม?”

เฉียวเหลียนเหลียนก้มหน้าอย่างเขินอาย เธอเอือมระอาต่อคำซุบซิบนินทา

โดยเฉพาะระหว่างคู่รักหนุ่มสาว

“ผมเข้าใจ” ปี้ซงกระพริบตาและถอนหายใจ “ไม่รู้ว่านายท่านของผมไปอยู่ที่ไหน ให้ผมรอเขาอยู่นี่ตั้งนาน”

สายตาที่อ่อนล้าของเขาทำให้เฉียวเหลียนเหลียนเห็นใจ

โชคดีที่ปี้ซงยิ้มและหันกลับมาพูดว่า “คุณเฉียว คนพาลสองคนนั้นถูกลงโทษอย่างรุนแรง และพวกเขายังอยู่ในคุก”

เฉียวเหลียนเหลียนถอนหายใจเบา ๆ "ขอบคุณพี่ปี้ซงมาก ต่อไปฉันจะต้องทำอาหารอยู่ที่ภัตตาคารซื่อสี่ ถ้ามีการทดลองอาหาร พี่ไปชิมได้นะ ? ”

อาหารหนึ่งจานดูธรรมดา แต่หากเป็นจานแรกที่เพิ่งวิจัยใหม่ มันมีความหมายมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนักชิมตัวยงอย่างปี้ซง

“ดีจัง” แววตาของปี้ซงเป็นประกายขึ้นมาทันที

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้าอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม เธอคว้าแขนกู้เส้าและเดินออกไป

ตั้งแต่ต้นจนจบ กู้เส้าก้มหน้าและไม่พูดอะไร

แต่ถึงกระนั้น ปี้ซงก็จ้องไปด้านหลังของเขาอย่างสงสัย

ทำไมคนนี้...ดูคุ้นๆ

เขาพยายามตามไป แต่ถูกดึงดูดโดยขาแกะพะโล้อันหอมหวล

วันนี้ยังไม่ได้กินพะโล้

เอาซักชิ้นละกัน!

เฉียวเหลียนเหลียนไม่สังเกตถึงการเปลี่ยนไปของกู้เส้า จนกระทั่งเขาเดินออกจากภัตตาคารซื่อสี่

แต่ใครๆต่างก็มีเรื่องแปลกๆทั้งนั้น

เฉียวเหลียนเหลียนคิดเรื่องโจรสองคนนั้นก็ไม่คิดอะไร

ทั้งสองกลับไปที่หมู่บ้านตระกูลกู้ด้วยเกวียนลาของลุงหนิว

เป็นอย่างที่คาดคิดไว้ กู้เกอนอนอยู่ที่หน้าบ้าน เขากระตือรือร้นที่จะมองทะลุผ่าน และเมื่อเห็นพ่อแม่ของเธอ เธอก็วิ่งเหมือนกระต่ายตัวน้อย

กู้เส้าเหยียดมือออก และมองดูอย่างช่วยไม่ได้ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ รีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของแม่ของเธอ

พอกันที หมาป่าตาขาวตัวน้อย

กู้เส้าเป็นคนช่วยชีวิตเด็กๆ แต่เด็กๆกลับสนใจเพียงเฉียวเหลียนเหลียน

กู้เส้าหัวใจเดือดพล่าน

เฉียวเหลียนเหลียนต่างหากที่ไม่รู้เรื่องนี้ เธอเดินเข้าไปพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยของเธออย่างมีความสุข และเริ่มคิดถึงอาหารจานใหม่ในเดือนนี้

ใกล้ปีใหม่แล้ว อาหารจานเล็กๆนั้นไม่เหมาะ ดังนั้นต้องมีอหารจานใหญ่ที่ใคร ๆ ก็สามารถใช้ในงานเลี้ยงปีใหม่ได้

แล้วอะไรถึงจะเหมาะหล่ะ

เธอเดินเล่นในบ้านของป้าหลิวพร้อมกับเสี่ยวเกอเอ๋อร์ที่อยู่ในอ้อมแขน และสายตาของเธอก็ตกลงไปที่เบคอนสองสามชิ้นที่เธอทิ้งไว้ และดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น

หมูนึ่งแป้ง

หมูนึ่งแป้งนี้เป็นอาหารค่อนข้างเรียบง่าย กล่าวคือ นำหมูมาหั่นบางๆ และหมักด้วยส่วนผสมที่ใช้กันทั่วไป

เฉียวเหลียนเหลียนกลับหมู่บ้านตระกูลกู้พร้อมกับกู้เส้า

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา การก่อสร้างบ้านเก่าเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง เฉียวได้พูดคุยรายละเอียดกับช่างหลี่และช่างจางทุกวัน เธอพยายามทำให้บ้านหลังนี้ดูสบายตา

ช่างที่ทำงานให้เฉียวเหลียนเหลียนต่างทุ่มเทอย่างมาก และได้ยินเสียงตะโกนอย่างแข็งขันของพวกเขาทุกวัน

แต่วันนี้บ้านหลังเก่าเงียบอย่างน่าประหลาด

เฉียวเหลียนเหลียนลงจากเกวียน ยิ่งเธอเดินไปใกล้บ้านเก่ามากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้น

เธอมองไปที่กู้เส้าและทั้งสองคนก็เร่งความเร็วอย่างสม่ำเสมอ และรีบไปที่บ้านหลังเก่า

พอเข้าไปใกล้ก็ได้ยินเสียงร้อง

ไม่รู้ว่าทำไมเฉียวเหลียนเหลียนจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โชคดีที่ไม่มีใครเอะอะ

ในชั่วพริบตา เธอก็ขมวดคิ้วอย่างตื่นตัวอีกครั้ง ใครมาที่บ้านร้างเก่าแล้วร้องไห้? มาร้องไห้ที่บ้านร้างเก่าทำไม?

เป็นไปได้ไหมว่าหญิงชราตระกูลกู้จะเสียชีวิต?

ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของเธอ และเฉียวเหลียนเหลียนส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

“ชีวิตฉันช่างแสนเศร้า ทุกข์ยากลำบากเหลือเกิน” ทันใดนั้นเสียงร้องคร่ำครวญของหญิงสาวก็ดังขึ้น ทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างหวาดกลัว

เฉียวเหลียนเหลียนผลักฝูงชนออกไปอย่างไม่เต็มใจ และทันทีที่เธอเข้ามา เธอเห็นหญิงวัยกลางคนใส่เสื้อผ้าขาดๆ และผมหงอก นั่งเป็นนิ่งคร่ำครวญและปาดน้ำตาอยู่กลางบ้านเก่า

ข้างๆเธอคือหลี่ชุนฮัวที่กำลังถือตะกร้าไม้ไผ่พร้อมกับเม้มริมฝีปาก

เฉียวเหลียนเหลียนหัวแทบจะระเบิด - มีศัตรูมาสองคน?