ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 74

กู้เส้าโกรธจนตาแตก

เขาอยู่ห่างจากเฉียวเหลียนเหลียนอยู่ระยะหนึ่ง แม้ว่าเขาจะวิ่งสุดกำลังแต่รถม้าก็แล่นไปไกลมาก

ทำยังไงดี?

แน่นอนว่าต้องรีบช่วยคนก่อน ตอนนี้เฉียวเหลียนเหลียนกำลังตกอยู่ในอันตรายคนเดียว

กู้เส้าตัดสินใจกลับไปที่หมู่บ้านตระกูลกู้ เขาต้องการม้าหรือลาซักตัวเพื่อที่จะไล่ตามรถม้าคันนั้นไป

อย่างไรก็ตามมีคนสองคนจับตามองเขาอยู่

“จับได้แล้วเหรอ” คนตัวเล็กถาม

“จับได้แล้ว หญิงสาวตัวเล็กๆยังอ่อนหัดอยู่” คนตัวสูงพูดขึ้น

ทันใดนั้นกู้เส้ากระแทกเขาจนลอยไปบนอากาศ และเตะอีกคนกระเด็นออกไป

“โอ๊ย ใครทำฉัน ใครมันช่างกล้า” คนที่แข็งแกร่งกว่ากลิ้งไปมาและสาปแช่ง

ขณะที่เขากลิ้งกลับมา เขาก็เจอกับกู้เส้า

นี่... นี่ไม่ใช่...

ดอกไม้กำลังเบ่งบาน

เฉียวเหลียนเหลียนที่ถูกมัดอยู่ หยิบเข็มฉีดยาออกจากห้องปฏิบัติการ

แต่บริเวณนั้นดูวุ่นวายมากจนเธอไม่รู้ว่าคนๆนั้นอยู่ทิศทางไหน เธอได้แต่รออย่างเงียบๆ

จนกระทั่งเธอถูกโยนลงบนรถม้า เธอจับเข็มไว้แน่นและแทงอย่างแรงในทิศทางที่เธอแน่ชัดแล้วว่ามีคนอยู่ทางทิศนั้น

เธอกระแทกเข็มฉีดยาเข้าไปเต็มแรง

คนข้างนอกกรีดร้องและล้มลง

ผู้สมรู้ร่วมที่เหลือต่างมองหน้ากันอย่างตกตะลึง และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับพรรคพวกของเขา

เฉียวเหลียนเหลียนฉวยโอกาสและแทงมันด้วยเข็มอีกอัน จากนั้นจึงดึงใบมีดที่แหลมคมออกมาแล้วกระแทกกระสอบ

เธอเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว และก่อนที่คนขับรถม้าจะตอบสนองก็มีบางอย่างกดลงที่คอของเขา

“หยุด เดี๋ยวนี้” เธอพูดอย่างเย็นชา

คนขับรถม้าไม่กล้าขัดขืน แต่ดึงบังเหียนและหยุดรถ

“ขับย้อนกลับไป เร็วๆ” เธอกระซิบเบาๆอีกครั้ง

คนขับรถม้ากระตุกแซ่อีกครั้งเพราะเกรงว่าว่าใบมีดแหลมคมในมือของเขาจะผ่าหน้าอกของเขาในทันที

รถม้าแล่นออกไปไม่ไกลนัก และเวลาผ่านไปไม่ทันไรก็วิ่งกลับมาที่เดิม

“ขับเข้าไปในหมู่บ้าน” เฉียวเหลียนเหลียนไม่มีอารมณ์มากนัก

เธอรู้ดีว่าใครเป็นคนทำเธอ และเธอคิดว่าการกลับเข้าไปในหมู่บ้านนั้นเป็นทางออกที่ดี แต่เมื่อนึกถึงความปลอดภัยของเด็ก ๆ เธอจึงตัดสินใจไปที่หมู่บ้านตระกูลหลี่เพื่อแจ้งความกับทางการ

เป็นผลให้เขาได้พบกับกู้เส้าอย่างไม่คาดคิด กู้เส้ากำลังจับคนสองคนและกำลังเตรียมที่จะแจ้งความต่อเจ้าหน้าที่

สามีภรรยา

คนหนึ่งอยู่บนรถม้า ถือมีดอันแหลมคมวางข้างๆคอของคนขี่รถม้า

คนหนึ่งอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้านพร้อมกับคนสองคนที่สยบอยู่แทบเท้า

ทันทีที่พวกเขาสบตากันก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกประหลาดใจที่กู้เส้าอยู่ที่นี่

กู้เส้ารู้สึกว่ามีหลายสิ่งที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับเฉียวเหลียนเหลียน

“หยุด หยุด” เฉียวเหลียนเหลียนบีบคอคนขับรถม้า

ทันทีที่รถม้าหยุดลง เธอก็ทิ่มเข็มลงบนไหล่คนขี่ม้า

ยาชาซึมเข้าผิวหนังอย่างรวดเร็ว

คนขับรถม้าค่อยๆเอนหัวลง จากนั้นเฉียวเหลียนเหลียนก็เตะเขาจนสะบักสะบอม

จากนั้นเธอก็กระโดดลงจากด้านหน้ารถม้า

กู้เส้าใจแทบทรุด เขามองเธอขึ้นลงเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ แล้วพูดว่า "กลับบ้านเถอะ เกอเอ๋อร์รอเธออยู่"

เฉียวเหลียนเหลียนก้าวไปข้างหน้า

กู้เส้ายืนต่อหน้าเธอเพื่อขวางเธอไว้

“ทำอะไร?” เฉียวเหลียนเหลียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฉันจัดการได้”

เธอไม่อยากพูดอะไรออกไปมากกว่านี้

เป็นเรื่องปกติที่ผู้คนจากยุคที่แตกต่างกันจะมีความคิดที่ต่างกันออกไป

กู้เส้านั่งอยู่ข้างๆ เขาเม้มริมฝีปากแน่น และคลื่นลูกใหญ่ก็ลอยอยู่ในหัวใจของเขา

อย่างนั้นหรือ?

ดูเหมือนว่าอย่างงั้น

กู้เส้าปิดตา

ความคิดของเขาถูกตัดออกโดยคำพูดของเฉียวเหลียนเหลียน

แต่อย่างไรก็ตาม อดีตก็ถูกทำลายไปแล้ว

ทั้งสองยังคงนิ่งเงียบต่อไป

กู้เส้าขับรถม้าไปจนถึงเมืองซีหยางแล้วจึงหยุดรถม้า

ซีหยางเป็นเมืองเล็ก ๆ

“ผมจะไปแจ้งความกับเจ้าหน้าที่” กู้เส้าบอกและเดินเข้าไป

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าหน้าที่บังคับคดีก็พาคนลงจากรถม้า

กู้เส้ากล่าวว่า “ไปกันเถอะ เจ้าหน้าที่บังคับคดีจะสอบสวนเรื่องนี้เอง”

เฉียวเหลียนเหลียนเป็นห่วงเด็กๆ ที่บ้านเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงหาเกวียนลาและกลับไป

เมื่อเธอมาถึงเมืองซีหยาง เธอก็ไปที่ภัตตาคารซื่อสี่และบอกเล่าเหตุการณ์

คุณหูตกใจมากจนเขาบอกกู้เส้าให้ปกป้องเฉียวเหลียนเหลียน

กู้เส้าพยักหน้า และเดินตามภรรยาของเขา

ทั้งคู่อำลาคุณหู และเมื่อพวกเขาลุกขึ้นและเดินจากไป พวกเขาก็ได้พบกับปี้ซงที่กำลังกินอิ่มโดยบังเอิญ

“เฮ้ คุณเฉียว” ปี้ซงไม่ได้เจอเฉียวเหลียนเหลียนมาเป็นเวลานาน เขารีบวิ่งไปอย่างมีความสุข “คุณเฉียว ครั้งก่อนที่ผมส่งพวกอันธพาลให้ทางการ คุณยังไม่ตอบแทนผมเลยนะ"

เฉียวเหลียนเหลียนยังไม่ทันได้พูด กู้เส้าที่ยืนอยู่ข้างๆก็ก้มศีรษะลง