คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 40

ไป๋ซีเยว่กลับถึงบ้านตอนค่ำ กลางดึกแล้ว

มู่มู่หลับแล้วก็ยากที่จะตื่นขึ้นมาอีก คุณหวางเปิดประตูห้องนอนเอาไว้ จะได้สะดวกให้เธอเข้าไปดูสถานการณ์ของมู่มู่ได้ตลอดเวลา เธอนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก รอไป๋ซีเยว่กลับมา

ประตูห้องมีเสียงดังขึ้นมา เธอลุกขึ้นตรงไปยังทางเข้า

ไป๋ซีเยว่พอเห็นเธอ ก็ถอนหายใจออกมา“รอหนูอีกแล้วเหรอคะ?”

คุณหวางพูดขึ้น“บอกกับลูกไปแล้ว พออายุมากขึ้น ก็เริ่มนอนน้อยลง”

ไป๋ซีเยว่เปลี่ยนรองเท้าเข้ามาในบ้าน ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนนิสัยความเคยชินนี้ของเธอยังไงดี

เธอเป็นห่วงตัวเอง ไป๋ซีเยว่รู้ดี แต่ไม่ยอมนอนตอนกลางคืนแบบนี้ ไป๋ซีเยว่ก็รู้สึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน

“หิวไหม?”คุณหวางตามข้างหลังเธอ“กินอะไรสักหน่อยไหม?”

ไป๋ซีเยว่รีบพูดขึ้น“แม่รีบไปนอนเถอะ หนูอาบน้ำสักหน่อยเดี๋ยวก็นอนแล้ว”

คุณหวางมองเธอ“ลูกอาบน้ำแล้วไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ไป๋ซีเยว่อึ้งตะลึงไป ก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง“หนูอาบแล้วเหรอ?”

คุณหวางพยักหน้า“อาบแล้ว”

ไป๋ซีเยว่พูด“อ้อ ถ้าอย่างนั้นก็ล้างหน้าล้างตัวอีกก็แล้วกัน ง่วงจะตายอยู่แล้ว หนูไปนอนก่อนนะ”

เธอเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูไปตรงๆ จากนั้นก็พิงอยู่ข้างหลังประตู อาศัยบานประตูถึงจะยืนได้อย่างมั่นคง

จี้เหลียนเฉิงไอ้คนบ้านี่ เมาแล้วไม่รู้จักแยกแยะหนักเบา ทรมานเธอจนปวดเอวเจ็บหลังไม่เท่าไร ขาก็อ่อนระทวยไปหมดแล้วด้วย

เธออาบน้ำเสร็จไปนอนบนเตียง คนทั้งคนก็เหมือนกระดูกแทบจะแยกออก

จากนั้น เธอก็อยากจะสบถด่าคำหยาบออกมา

คุณหมอไป๋ที่สงบนิ่ง พอเจอกับจี้เหลียนเฉิง ก็เปลี่ยนไปใจร้อนบุ่มบ่าม สมองลัดวงจรทันที

หลายปีขนาดนี้ อิทธิพลของจี้เหลียนเฉิงที่มีต่อเธอ เธอยังคงไม่สามารถควบคุมเอาไว้ได้

ตอนที่เขาจูบมา ร่างกายครึ่งซีกของเธอก็รู้สึกอบอุ่นไปหมด

ดังนั้น ถ้าเกิดเป็นสมัยโบราณ เธอเป็นกษัตริย์ จี้เหลียนเฉิงจะต้องเป็นนางสนมที่เป็นภัยต่อบ้านเมืองยั่วยวนจนกษัตริย์ไม่เอาการเอางานนางนั้นแน่ๆ！

จะมาว่าเธอสงบจิตสงบใจไม่มากพอไม่ได้！

ผู้ชายคนนี้……สวรรค์ส่งมาทรมานเธอชัดๆเลยสินะ?

แม้จะยอมรับว่าเรื่องนี้ทำให้ไป๋ซีเยว่รู้สึกเขินอายอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ได้รับความสุขอย่างถึงที่สุดจากการใกล้ชิดกันของทั้งสองคนเหมือนกัน……นี่เป็นเรื่องที่แทบไม่ต้องสงสัยเลย

เธอก็เป็นผู้หญิงปกติทั่วไปคนหนึ่ง มีความต้องการของตัวเองเหมือนกัน

โดยเฉพาะจะให้เธอปฏิเสธเขา ทั้งที่รู้ว่าผู้ชายคนนี้สามารถนำพาความรู้สึกที่รุนแรงมากขนาดไหนมาให้กับเธอได้นั้น มันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ

ไป๋ซีเยว่ดึงอารมณ์ความรู้สึกที่ไขว้เขว่เบี่ยงเบนไปของตัวเองกลับมา ตัดสินใจนั่งลงไปทันที สวมรองเท้าเสร็จก็ตรงไปที่ห้องน้ำ

จากนั้นก็ล้างหน้าล้างตาตามขั้นตอนในทุกๆวัน เรียกให้มู่มู่ลุกจากที่นอน ไปกินอาหารเช้า

ที่โต๊ะอาหาร คุณหวางพูดขึ้น“เมื่อคืนไม่ทันได้ถามลูกเลย ว่าสามี……เอ่อ พ่อของมู่มู่ไม่เป็นไรใช่ไหม? แล้วก็ ทำไมลูกถึงกลับมาดึกขนาดนั้น?”

เธอช่วงนี้เพื่อที่จะกระตุ้นไป๋ซีเยว่ ก็เลยมักจะพูดคำว่า“สามีเก่า”จนติดปาก เมื่อตะกี้เกือบจะพูดออกมาต่อหน้าของมู่มู่แล้ว

ไป๋ซีเยว่จ้องมองเธอ“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ที่กลับมาดึกก็เพราะว่า หนูไปที่โรงพยาบาลมาด้วยค่ะ”

เธอเพิ่งจะพูดจบ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา