ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 839

เธอจำหมายเลขโทรศัพท์ในโฆษณานั้นได้ ก็โทรหาเจ้าของโฆษณาเล็กๆ นั่นในทันที หลังจากนั้นทั้งสองคนก็นัดพบกันที่คลับในตอนกลางคืน

เมื่อเร็วๆนี้ เลอแปงไปเที่ยวคลับและพบปะสังสรรค์กับเพื่อนๆอยู่เสมอ นี่คือการเข้าสังคมของเขา เขาจึงมีเรื่องราววุ่นวายเยอะแยะเต็มไปหมด

ในวันนี้ เลอแปงออกมาสูดอากาศที่ด้านนอกคลับ และเมื่อเขาสูดอากาศบริสุทธิ์เรียบร้อยแล้ว เขาก็หันหลังกลับเข้าไปในคลับ เห็นร่างผอมเพรียวอยู่ตรงหน้าของเขา ซึ่งคุ้นเคยมาก เขามองให้ดีๆอีกครั้ง ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นเหรอ?

ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่?

แต่ดูแล้วเหมือนเธอกำลังมองหาใครสักคนอยู่ เธอกวาดสายตามองหาไปรอบๆ ในมือถือโทรศัพท์เอาไว้

สำหรับเลอแปงแล้ว เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยสักนิด ไม่เลย ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น และถ้าจะให้พูดว่ามี ก็คงเป็นจุดเริ่มต้นที่จบลงด้วยโศกนาฏกรรมนั่นแหละ!

เลอแปงตั้งใจจะไม่สนใจดีด้าเลย เขามุ่งเดินตรงไปข้างหน้า

ขณะที่เขากำลังจะก้าวเข้าไปในห้องVIP เลอแปงก็เห็นผู้ชายหัวล้านเดินออกมาจากห้องVIPฝั่งตรงข้ามพลางทำหน้าทะเล้นใส่ผู้หญิงคนนั้น

ผู้ชายหัวล้านรู้สึกคุ้นแปลกๆ เลอแปงจ้องมองเขาเป็นเวลานาน ค้นความทรงจำว่าเขาเคยเห็นหน้าแบบนี้ที่ไหน?

แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็นึกไม่ออก จนกระทั่งเขานั่งลงบนเก้าอี้ เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่านั่นคือช่างภาพบ้ากามที่โด่งดังที่สุดในเมืองs

ทำไมสองคนนี้ถึงมาเจอกันได้?

แต่ไม่ว่าจะเจอกันได้อย่างไรก็ไม่สำคัญ และเกี่ยวอะไรกับเขา?

แต่เดิมทีดีด้ารู้สึกกังวลเล็กน้อย มีคนกำลังมองหานางแบบ

เธอหน้าตาไม่ดี รูปร่างก็ไม่ดี แล้วเธอจะเป็นนางแบบได้อย่างไร?

แต่เมื่อช่างภาพเห็นเธอก็พึงพอใจอย่างมาก รีบเสนอเงื่อนไขออกไปให้กับดีด้าที่แทบจะไม่สงสัยอะไรเลย!

ช่างภาพให้เธอถอดเสื้อออกเผยให้เห็นเพียงแค่หน้าอกของเธอเท่านั้น เขาไม่ถ่ายนางแบบแต่ถ่ายหน้าอก

ในเวลานั้น ใจของดีด้าล่าถอยไปแล้ว ลืมมันไปเถอะ เธอไม่คิดว่ามันคือการถ่ายหน้าอก

เมื่อเขาเห็นความลังเลของเธอ ช่างภาพจึงเอ่ย

“คุณดีด้า อย่ามองศิลปะด้วยอคติสิครับ! เพราะนางแบบหายากมาก ผมเลยจ่ายเงินให้จำนวนมากอย่างนี้ โอกาสที่จะได้ทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆนะครับ หรือเอาอย่างนี้ไหม ผมให้คุณหนึ่งร้อยหยวนต่อหนึ่งชั่วโมงเลย โอเคไหมครับ?”

ดีด้าคิดสักพักและรู้สึกว่ามันก็เป็นแค่ศิลปะจริงๆ ความคิดส่วนใหญ่ของดีด้าผิดปกติ!

ค่าจ้างสูงขนาดนี้ ลุยกันเลย

ตามคำขอของช่างภาพ เธอถอดเสื้อตัวนอกออกเผยให้เห็นหน้าอกที่สมบูรณ์แบบและเต็มเปี่ยมของเธอ

ช่างภาพรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก เขานั่งยองๆ อยู่บนพื้นเล็กน้อยพลางถ่ายรูปสองสามภาพ

จากนั้นเขารู้สึกราวกับว่าท่าทางของเธอยังไม่ดีพอ จึงเดินเข้าไปและจับหน้าอกของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง

เคยมีผู้ชายแปลกหน้าที่ไหนมาลูบหน้าอกของเธอแบบนี้กัน ความโกรธของดีด้าเริ่มปรากฏขึ้นมาอย่างเบาบาง แต่เธอสะกดกั้นอารมณ์โกรธเอาไว้ “คุณบอกฉันได้ว่าคุณอยากให้ฉันโพสต์ท่าแบบไหน แต่ตอนนี้เอามือของคุณออกไปก่อน”

“สิ่งที่ต้องค้นหาเวลาถ่ายภาพคือความงามและความรู้สึก และมีแค่ผมเท่านั้นที่จะหาความงามและความรู้สึกนั้นได้ สิ่งที่คุณต้องทำตอนนี้คือให้ความร่วมมือกับผม”

แววตาในตาของช่างภาพเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยิ่งไปกว่านั้นเขาจงใจนวดคลึงลูกพลัมสีแดงที่ส่วนยอดของเธอ

ลูบสองครั้ง บีบอีกสองครั้ง เธอรู้สึกว่ามันไม่ปกติและล่วงเกินชัดๆ

พูดได้เลยว่าถ้าดีด้าไม่ได้สังเกตเห็นในตอนนี้ เธอก็ไม่ต่างอะไรกับคนโง่จริงๆ!

ขณะที่เขาพูด มือของเขาก็ป้อนหมายเลขไปด้วย ตอนนี้เหลือเพียงแค่เขากดโทรออกไปเท่านั้

“คุณหยุดเลยนะ!” ดีด้าทั้งโกรธทั้งกระวนกระวายใจ เธอจ้องเขาเขม็ง

“นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคนขอร้องแบบนี้!” เลอแปงยักไหล่ “บอกตามตรง ท่าทางแบบนี้ผมยังไม่รู้สึกพอใจเลย!”

ดีด้ากัดฟันแล้วกัดฟันอีก เพื่อระงับความโกรธในท้องของเธอลงพลางเอ่ย “ขอโทษ!”

“ก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย” เขาแสร้งทำเป็นไม่ได้รู้สึกพอใจอะไรขนาดนั้น “กลับโรงพยาบาลเถอะ และหลังจากนี้จำเอาไว้ว่าอย่าให้โรงพยาบาลโทรมาหาผมอีก เข้าใจไหม?”

“แน่นอน!” ดีด้าเอ่ยตอบ เธอสูดหายใจเข้าอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วหยิบเสื้อข้างๆ ขึ้นมาสวมใส่……

เลอแปงเรียกเธอว่าตัวซวยอยู่ในใจ เจอเธอเมื่อไหร่ ต้องมีเรื่องไม่ดีทุกครั้ง ดีด้าก็ตั้งฉายาให้ไอ้หมอนี่เช่นนี้เหมือนกัน เธอเกลียดไอ้สารเลวนี่ ไม่มีไอ้บ้าที่ไหนน่ารำคาญกว่านี้อีกแล้ว!

ดวงตาแคบยาวเลิกขึ้นเล็กน้อย เลอแปงก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า

ดีด้าเดินตามหลังไปอย่างรวดเร็ว กระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอยังคงติดไม่เรียบร้อย

เมื่อเปิดประตูรถ ดีด้าก็เข้าไปนั่ง

ทันทีที่เธอเข้าไปนั่ง เลอแปงก็กวาดสายตามองหน้าอกของเธออย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ แล้วเอ่ยพึมพำ “จริงๆ แล้วก็รู้วิธีใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้นี่….”

เสียงไม่ดังและไม่เบา แต่ก็ดังพอให้ดีด้าได้ยินอย่างชัดเจน “พูดแบบนี้คุณหมายความว่าอย่างไร?”

“สิ่งที่ชัดเจนเลยคือคุณรู้ว่าหน้าอกตัวเองใหญ่ หลังจากนั้นก็ไปถ่ายแบบโชว์หน้าอก หน้าอกใหญ่โตนี่มีประโยชน์จริงๆนะ จุ๊ๆ…..” เลอแปงพิงประตูพลางขยับริมฝีบางเอ่ยออกมา

มุมปากของดีด้ากระตุก มองออกเลยว่าเธอโกรธมาก ดีด้ายกเท้าขึ้นและเตะเลอแปงอย่างแรง “กรุณาอย่าพูดถึงหน้าอกของฉันอีก มันเป็นหน้าอกของฉัน ไม่ใช่ของคุณ! เข้าใจไหม? อีกอย่างนะ หน้าอกของฉันจะใหญ่ขนาดไหนก็ไม่เกี่ยวกับคุณเลยสักนิด! แล้วการที่หน้าอกของฉันใหญ่ก็ไม่ใช่อาชญากรรมด้วย ใครจะไปหน้าอกเท่าลูกเกดเหมือนคุณล่ะ!”