คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 60

แต่ เธอเองในตอนนี้ พร้อมที่จะคุกเข่ายอมรับความผิดพลาดของตัวเอง

คุณท่านกู้ก็เหน็ดเหนื่อยจากการทุบตีนี้แล้วเช่นกัน จึงสูดหายใจสองสามครั้งอย่างเหนื่อยใจและตะโกนว่า “ตอนนี้รู้แล้วเหรอ ว่าตัวเองทำอะไรผิดน่ะ?”

กู้หยุนหลานกำลังปกป้องหลี่โม่ ทำหน้าราวกับดอกลูกแพร์ท่ามกลางสายฝน(1) และพูดว่า “ฉันผิดไปแล้ว”

เมื่อเห็นฉากนี้ กู้ซิ่งเหว่ยและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ ก็หัวเราะเยาะ

“กู้หยุนหลาน ฉันเกรงว่ามันจะสายเกินไปน่ะสิ กว่าจะยอมรับความผิดพลาด หรงคังกรุ๊ปก็ถอนสัญญาไปแล้ว ถ้าเธอต้องการยอมรับความผิดพลาดของเธอจริง ๆ เธอต้องแสดงความสามารถ โดยไปขอเซ็นสัญญาคืนให้ได้” กู้ซิ่งเหว่ยส่งเสียงมาจากข้าง ๆ

เรื่องนี้ จริง ๆ แล้วเกิดจากกู้ซิ่งเหว่ย

สิ่งที่หรงปินพูดในขณะนั้นก็ชัดเจนเช่นกัน แต่เพื่อหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ เขาได้ปัดความผิดพลาดทั้งหมดให้กับกู้หยุนหลานและหลี่โม่ทันที

ตอนนี้ก็ยังต้องการให้กู้หยุนหลานตามเช็ดก้นของเขาอยู่ดี

จิตใจของเขาโหดร้ายมากนัก

กู้หยุนหลานตกใจ เธอรู้จักประธานหรงปินที่ไหนกัน เกิดอะไรขึ้นกับสัญญาถึงได้ถูกถอน?

“ฉัน… ฉัน…” กู้หยุนหลานพูดอย่างดื้อดึง พร้อมกำหมัดแน่นอย่างลังเลใจ

คุณท่านกู้ไม่อยากจะให้เรื่องยุ่งเหยิง เขาจึงสั่งทันทีว่า “เรื่องนี้ แกจัดการเองแล้วกัน พรุ่งนี้ ถ้าฉันไม่เห็นสัญญา แกกับหลี่โม่ก็ออกจากตระกูลกู้ไปได้เลย และบริษัทนี้จะไม่มีที่สำหรับแกอีกต่อไป!”

หลังพูดจบ ชายชราก็ออกไปจากห้องประชุมทันที

ในห้องประชุมขนาดใหญ่ เหลือแค่กู้ซิ่งเหว่ยและกู้ชิงหลิน

กู้ซิ่งเหว่ยจ้องที่กู้หยุนหลานอย่างเย่อหยิ่งและพูดว่า “กู้หยุนหลาน เธอมีเวลาแค่วันเดียวนะ ฉันหวังว่า เธอจะเร่งมือ ไม่อย่างนั้นจะถูกไล่ออกเอานะ”

ต่อจากนั้น เขาก็หันหน้าไปมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่เย่อหยิ่ง ประคองมือขวาที่ร้าวของเขา แล้วพูดอย่างโหดเหี้ยม “ไอ้หลี่โม่ มือนี้ ฉันจะมาเอาคืนเป็นสองเท่า ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

หลังจากพูดจบ กู้ซิ่งเหว่ยก็รีบออกไป เขาต้องการไปโรงพยาบาล เพื่อตรวจดูมือของเขา

ไม่ช้า หลี่โม่และกู้หยุนหลานก็ถูกทิ้งไว้ในห้องประชุม และหวังฟางก็ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาที่เศร้าโศก

หลี่โม่รีบประคองกู้หยุนหลานขึ้นมา

กู้หยุนหลานต้องการขอบคุณหลี่โม่ แต่ก็ทั้งโกรธและผิดหวัง

เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ

หลี่โม่มองไปที่ดวงตาอันสิ้นหวังของกู้หยุนหลาน เขารู้สึกเจ็บปวด จึงพูดอย่างประหม่า “หยุนหลาน เชื่อผมเถอะนะ ผมสามารถแก้ปัญหาให้คุณได้ ส่วนเรื่องในวันนี้ ผมจะเอาคืนพวกเขาอย่างสาสม”

เมื่อได้ยินแบบนี้ กู้หยุนหลานรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น เธอกำหมัดเล็ก ๆ ของเธอ แล้วตะโกนว่า “พอได้แล้ว! เมื่อไหร่คุณจะเลิกพูดไร้สาระสักที? เห็นอยู่ว่าคุณทำไม่ได้ ทำไมต้องแสร้งว่าคุณแก้ปัญหาได้ด้วย มันทำให้ฉันวุ่นวาย!”

หลังจากพูดแบบนี้ กู้หยุนหลานก็หันหลังกลับ พร้อมปิดหน้าและวิ่งหนีไป

หลี่โม่มองตามหลังเธอ พร้อมกำหมัดแน่น และพูดในใจว่า ‘หยุนหลาน เชื่อผมเถอะนะ!’

จากนั้นเขาก็หายใจเข้าลึก ๆ และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา จากนั้นจึงกดหมายเลขของเฉียนฝู ได้ยินน้ำเสียงที่แสดงความเคารพมาจากปลายสาย “นายน้อย มีอะไรให้ช่วยไหมครับ?”

“ผมต้องการดูแลบริษัทหยุนเซิงเภสัชกรรมของตระกูลกู้ และทำให้พวกเขาสูญเสียคู่ค้าทั้งหมด ผมต้องการให้พวกเขาทั้งหมดคุกเข่าต่อหน้าหยุนหลานและวิงวอนการให้อภัยจากเธอ!” หลี่โม่กล่าว

ดอกลูกแพร์ท่ามกลางสายฝน สำนวนนี้หมายถึง หญิงสาวที่แท้จะร้องไห้แต่ก็ยังคงดูงดงาม