ทุกวันนี้ ะุรกิจต่าง ๆ ต่างก็มีกลยุทธ์แยบยล อย่างเช่น การใช้ประโยชน์จากความนิยมของผู้อื่นเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ใช่ไหมล่ะ?
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง หลี่โม่ก็เธอว่า “เราควรเปลี่ยนที่ไหม?”
กู้หยุนหลานขมวดคิ้ว แต่ก่อนที่เธอจะทันได้คิด ฉวีเทียนไห่และหวังฟางก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับกู้เจี้ยนหมินแล้ว
“หยุนหลาน เราเข้าไปกันเถอะ ผู้จัดการที่นี่ผมรู้จัก เดี๋ยวผมจะขอให้เขาจัดห้องไว้ให้เราล่วงหน้า”
สีหน้าของฉวีเทียนไห่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ได้คิดเลยว่า กู้หยุนหลานจะใจดีกับเขามากจนขนาดเชิญเขามาทานอาหารที่นี่ ช่างคุ้มค่ากับการเดินทางจริง ๆ
แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยคนโตของตระกูลฉวี แต่เขาก็ได้มาทานอาหารที่ภัตตาคารอาหารหรูแห่งนี้เพียงปีละสองสามครั้งเท่านั้น
เพราะค่าใช้จ่ายของที่นี่สูงเกินไปจริง ๆ
กินไปหลายแสน ก็ได้นั่งแค่ข้างล่างเท่านั้น
นี่ยังคงเป็นแค่ห้องโถงหลัก ถ้าอยากได้ห้องส่วนตัว จะต้องบวกค่าธรรมเนียมห้องอาหารเพิ่มอีก
กู้หยุนหลานก็รีบตอบอย่างลนลาน แต่ในหัวของเธอมีแต่ความงุนงง และเธอก็เห็นด้วย "โอ้ โอเค"
ตอนนี้เธอเหมือนกำลังจะตาย แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะเธอเข้ามาที่นี่แล้ว
ไม่มีทางอื่นแล้ว ก็ต้องไปแบบนี้แหละ
หลี่โม่ยืนที่อยู่ข้างหลังเธอ และมองอย่างเงียบ ๆ เขาส่ายหัวและยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ แล้วพูดเบา ๆ ว่า "เข้าไปสิ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจ่ายให้เอง"
กู้หยุนหลานหันไปมองด้วยความสงสัย เธอจ้องมองหลี่โมอย่างใจจดใจจ่อ และกระซิบถามว่า "คุณจะจ่ายเหรอ? คุณจะจ่ายได้ยังไง? ที่นี่คือภัตตาคารอาหารหรูนะ ค่าใช้จ่ายอย่างน้อยก็หลายแสน!"
เธอเกลียดตัวเองมาก ทำไมในตอนนั้นเธอถึงไม่พูดให้มันชัดเจน แต่นี่มันต้องใช้เงินจำนวนมากเลย
แต่ในใจของกู้หยุนหลานก็รู้สึกโกรธหลี่โม่มากขึ้น
ในเวลานี้เขายังมีแก่ใจมาเล่นตลกกับเธออีก
เขาไม่เห็นหรือไงว่าเธอกำลังจะตายเพราะว่าความวิตกกังวล?
“เอ่อ กำลังไปค่ะ”
กู้หยุนหลานตอบกลับไป เธอหันไปมองหลี่โม่อย่างรังเกียจที่สัมผัสจมูกของเธอ เธอวิ่งไปหาหวังฟาง แล้วจับแขนของหล่อน และพาเธอเข้าไปในห้องโถงหลัก
เธอยังมองย้อนกลับไปหาหลี่โม่สองสามครั้ง และยังคงรู้สึกไม่สบายใจ
เขาจะจ่ายได้อย่างไร?
ทางฝั่งหลี่โม่ยิ้มเล็กน้อย และกำลังจะเดินเข้าไปข้างใน แต่ฉวีเทียนไห่ยื่นมือออกเพื่อปิดกั้นทางของเขา และยิ้มเยาะเย้ย "หลี่โม่ เมื่อกี้นี้นายกระซิบอะไรกับหยุนหลาน?"
หลี่โม่ขมวดคิ้ว เขาจ้องมองฉวีเทียนไห่อย่างไม่พอใจ และถามว่า "แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย?"
เขาจะกระซิบกับภรรยาของเขา แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอ้บ้านี่?!
เมื่อฉวีเทียนไห่ได้ยินแบบนี้ เขาก็รู้สึกรำคาญกับทัศนคติของหลี่โม่ และโกรธเขาทันที!
เขาคว้าคอเสื้อสีขาวของหลี่โม่ และพูดอย่างร้ายกาจว่า "นายหลี่ ฉันขอเตือนแกไว้เลย! อย่าคิดว่า แกเป็นสามีของกู้หยุนหลาน แล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรแกนะ! ในสายตาของฉัน แกไม่มีค่าอะไรเลย นอกจากเป็นขยะที่อยู่ก้นบึ้งของสังคม เข้าใจไหม? มีอะไรที่แกสามารถเปรียบเทียบกับฉันได้บ้าง? แกมีเงินเหรอ? สัญญาใหม่ของหยุนหลานกับหรงคังกรุ๊ป ฉันก็เป็นคนทำสำเร็จ และเธอก็จะปฏิบัติแบบนี้กับฉันเท่านั้นเพราะเธอรู้สึกซาบซึ้ง ดูสิว่า ที่ไหนคือที่ไหน ภัตตาคารกวานเหรินถัง! หยุนหลานชวนฉันมากินอะไรที่นี่ มันหมายความว่าอะไร? มันหมายความว่าในใจของเธอมีฉันอยู่ยังไงล่ะเว้ย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...