คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 88

การตบกู้หยุนหลานคราวนี้ช่างแสนเจ็บปวด จนมีรอยแดงบนแก้มเลยทีเดียว

เธอกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ พลันมองชายชราอย่างดื้อรั้น แล้วพูดว่า “คุณปู่จะไม่ขอโทษในสิ่งที่คุณปู่ทำผิดจริง ๆ ใช่ไหมคะ?”

คุณท่านกู้ตัวโกรธจนตัวสั่น นิ้วชี้ไปที่กู้หยุนหลานและตำหนิ “นังเนรคุณ แกยังจะกล้าต่อล้อต่อเถียงฉันอีกเหรอ? ฉันจะตีแกให้ตาย!”

หลังจากพูดอย่างนั้น คุณท่านกู้ก็ยกไม้เท้าในมือ ตั้งใจจะตีกู้หยุนหลาน

อย่างไรก็ตาม หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ชายชราก็เอาไม้เท้าลง พร้อมขมวดคิ้ว และดุเสียงแข็ง “สัญญาของหรงคังกรุ๊ป แกอยากรับเอาไว้ ก็รับไว้เองเถอะ เพราะฉันไม่เชื่อหรอกว่า บริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรมจะอยู่รอดไม่ได้ถ้าไม่มีหรงคังกรุ๊ป!”

หลังจากพูดแบบนี้ คุณท่านกู้ก็ออกจากห้องประชุมไปพร้อมกับลูกน้อง

กู้ซิ่งเหว่ย กู้ชิงหลิน และพวกหลาน ๆ ที่อยู่ข้างหน้าพูดกับกู้หยุนหลานว่า “กู้หยุนหลาน เธอกล้าจริง ๆ ที่ต้องการให้คุณปู่ขอโทษน่ะ หลี่โม่สอนเธอมาหรือไงนะ? เหอะ ๆ โง่จริง!”

“ใช่แล้ว กู้หยุนหลาน อย่าคิดว่ามีแค่เธอเท่านั้นนะ ที่จะสามารถรับผิดชอบความร่วมมือของหรงคังกรุ๊ปได้ แถมยังมาขู่บริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรมของเราอีก เธอคงได้ยินที่คุณปู่แล้วนี่ ถึงจะไม่ได้รับความร่วมมือจากหรงคังกรุ๊ป บริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรมก็ไม่พังง่าย ๆ หรอก”

ขณะพูด หลายคนหัวเราะและเดินจากไปอย่างหน้าไม่อาย

กู้หยุนหลานถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในห้องประชุมใหญ่ เธอปาดน้ำตา พร้อมหายใจเข้าลึก ๆ และออกจากห้องประชุม รีบลงไปข้างล่าง

ทันทีที่มาถึงชั้นล่าง กู้หยุนหลานก็เห็นหลี่โม่รออยู่ก่อนแล้ว

หลี่โม่ยิ้มให้เธอ พร้อมเดินเข้าไปหาเธอ แล้วถามว่า “เป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีไหม?”

เพียะ!

กู้หยุนหลานตบหน้าหลี่โม่ โดยไร้ซึ่งสัญญาณเตือนใด ๆ ความอึดอัดคับข้องใจทั้งหมดถูกระบายออกมาทันที จากนั้นเธอก็ตะโกนว่า “เพราะคุณแท้ ๆ ! จะส่งข้อความนั้นมาทำไมกัน? ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เพราะคุณปู่จะไม่สนใจความร่วมมือกับหรงคังกรุ๊ปแล้ว ส่วนนี่ก็เป็นเศษกระดาษที่ทำให้ทุก ๆ คนหัวเราะเยาะฉัน ตาของพวกเขาเหมือนกับด้ามมีดที่จ้องจะทิ่มแทงฉันเลย!”

เมื่อเห็นท่าทางของกู้หยุนหลานแบบนี้แล้ว หลี่โม่ก็รู้สึกเป็นทุกข์มากทีเดียว

เมื่อเขากลับถึงบ้าน หวังฟางโกรธมาก เธอรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้องประชุมจากกู้เจี้ยนหมินแล้ว

“กู้หยุนหลาน นี่ลูกบ้าไปแล้วหรือไง ถึงกล้าขอให้ปู่ขอโทษลูกต่อหน้าคนมากมายแบบนั้น ถ้าเขาโกรธแล้วไล่ลูกออกจากตระกูลกู้ ต่อไปจะทำยังไง?”

กู้หยุนหลานพูดอย่างเฉยเมย “นี่เรื่องของหนู”

หวังฟางได้ยินแบบนี้ สีหน้าก็แดง เธอจึงตวาด “เรื่องของแกงั้นเหรอ? นี่เป็นเรื่องของครอบครัวเราต่างหากล่ะ!”

“ฉันไม่สน แกควรไปขอโทษคุณปู่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่นับว่าแกเป็นลูกอีก!”

ตอนนี้กู้หยุนหลานก็รู้สึกวุ่นวายเช่นกัน เธอเชื่อคำพูดของหลี่โม่แท้ ๆ ผลลัพธ์เลยบัดซบแบบนี้

ทันใดนั้น เธอก็หันไปมองหลี่โม่ที่กำลังยุ่งกับการทำความสะอาด แล้วถามด้วยนัตย์ตาสีแดงว่า “คุณบอกว่า คุณปู่กับกู้ซิ่งเหว่ยจะมาขอความช่วยเหลือจากฉัน มันจริงหรือเปล่า?”