คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 291

ใบหน้าของฌอนดูเย็นชาเมื่อเขาดึงกุญแจออกมาจากกระเป๋าและโยนมันไปที่เธอ “เอาไป คุณจะได้รับการติดต่อในอนาคต”

ใบหน้าของแคทเธอรีนเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีแดง “คุณไม่กลัวว่าเมลานี่จะเห็นฉันเหรอ?”

“มันไม่สำคัญอะไร ถ้าเธอเห็นคุณ เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันสามารถแทนเธอด้วยคุณนายฮิลล์คนอื่นได้อย่างง่ายดาย มักจะมีคนฉลาดเสมอที่อยากได้ตำแหน่งนั้น”

ฌอนพึ่งจะพูดเสร็จเมื่อกริ่งประตูดังขึ้น

เขาเปิดประตูและเฮดลีย์ก็เข้ามาพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ “คุณชาย นี่เป็นเสื้อผ้าที่คุณให้ผมซื้อ แล้วก็คุณต้องเข้าประชุมบริษัทตอนเก้าโมง”

“อืม” ฌอนโยนของลงในอ้อมแขนของแคทเธอรีนและพูดว่า “ขึ้นไปชั้นบนแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า”

แคทเธอรีนหยิบสิ่งของและเดินเข้าไปอาบน้ำ ตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมาด้านล่าง ฌอนก็ได้ออกไปแล้ว โทรศัพท์ที่เธอฝากไว้กับร็อดนีย์เมื่อวานวางอยู่บนโต๊ะ

เมื่อเธอดูมัน เธอก็เห็นว่ามีข้อความและสายที่ไม่ได้รับจากโจเอลและเวสลีย์ แต่ไม่มีจากเฟรยา

เธอกดเบอร์ด้วยความกังวล และสายก็ถูกรับอย่างรวดเร็ว เสียงสับสนของเฟรยาดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง “แคทเธอรีน ว่าไง?”

“ฉันควรจะเป็นคนพูด เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” แคทเธอรีนพบว่ามันแปลกมาก

“ฉัน… ฉันสบายดี” เฟรยาลูบหัวของเธอและพูดว่า “ฉันไปส่งข้อมูลเมื่อคืน แต่จบลงด้วยการเผลอหลับไปเพราะดื่มมากเกินไปหน่อย โชคดีที่คนจากบริษัทส่งฉันกลับมา ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”

“...”

ในที่สุดแคทเธอรีนก็เข้าใจแล้วว่าเมื่อคืนต้องเป็นแผนของร็อดนีย์แน่ ๆ เฟรยาไม่รู้เรื่องเลยจนกระทั่งตอนนี้

เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไร

“มีที่ดินแปลงหนึ่งอยู่แนวชายฝั่ง ที่ทั้งเมืองหลวงกำลังเริ่มพัฒนา มันยากมากที่จะได้มา” ผู้จัดการทั่วไปคลี่แผนที่ออกและชี้ให้เธอดู

แคทเธอรีนจำสถานที่และโทรหาโจเอลในตอนกลางคืน เพื่อถามเขาว่าเขามีความคิดอย่างไรบ้าง

อย่างไรก็ดี ตอนนี้เธอมีพ่อที่นี่แล้ว เธอคงเป็นคนโง่ถ้าไม่ขอความช่วยเหลือจากเขา

หลังจากความเงียบสักครู่ทางโทรศัพท์ โจเอลยิ้มและพูด “นั่นเป็นเรื่องเล็กน้อย พ่อจะคุยกับแผนกที่เกี่ยวข้องให้ทีหลัง”

“ขอบคุณค่ะพ่อ”

…