คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 56

'ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็ขุดแจกันของซูหยานผู้ขจรมาจากที่นี่สินะ ดูเหมือนว่าสุสานแห่งนี้จะมีความลับอะไรบางอย่าง'

'อีกอย่าง ดูเหมือนคนพวกนี้จะไม่ได้ขุดพวกมันอย่างระวังเลย ถ้าพวกเขาทำลายสิ่งตกทอดทางวัฒนธรรมขึ้นมาล่ะ? พวกมันเป็นสมบัติที่บรรพบุรุษของเราเหลือไว้นะ! ฉันจะทำอย่างไรดี?'

เมื่อแดร์ริลกำลังจะเดินเข้าไปอีก เขาก็ได้ยินชายหนวดเฟิ้มตะโกนอย่างโมโห "นั่นใคร? ทำไมแกมาทำลับ ๆ ล่อ ๆแถวนี้? ออกมาซะ!"

แดร์ริลตกใจ

'เวรเอ๊ย! เขาเห็นเราแล้ว!'

แดร์ริลกำลังจะเดินออกมาจากหลังต้นไม้ในขณะที่เขาเห็นชายหนวดเฟิ้มทำหน้าตาหน้ากลัวแล้วเดินตรงไปที่ต้นไม้ที่ห่างออกไปสิบเมตร

"พวกแกปล้นสุสานได้ยังไง! นี่มันเป็นการฝ่าฝืนกฏหมาย พวกแกควรหยุดซะ!"

ก่อนที่ชายหนวดเฟิ้มจะเดินไปที่ต้นไม้ เสียงนุ่ม ๆ ก็ดังออกมาจากด้านหลังต้นไม้

ฟิ่ว! แดร์ริลคิดว่าเขาถูกจับได้ซะแล้ว

แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาได้ยินเสียงนุ่ม ๆ ที่มีเสน่ห์

จากนั้น เขาก็เห็นร่างที่ดูนุ่มนวลและเซ็กซี่เดินออกมาจากหลังต้นไม้

แดร์ริลถึงกับหยุดนิ่ง

ใบหน้างดงามของเธอปกคลุมด้วยฝุ่น และเธอก็ไม่มีอาการหวาดกลัวพร้อมกับศักดิ์ศรีที่มั่นคง เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเมแกน แคสเทลโล

'ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่?'

เมแกนขมวดคิ้ว ตอนที่เธอเลิกงานที่สถานีตำรวจ เธอเห็นกลุ่มคนรวมตัวกันที่เป่ยซาน ด้วยประสบการณ์ด้านการสืบสวนคดีของเธอ เธอมีลางสังหรณ์ว่าคนพวกนี้นั้นเป็นคนไม่ดี เธอจึงตามพวกเขามา

เพราะเป็นชั่วโมงเลิกงาน เมแกนจึงสวมชุดปกติโดยที่ไม่มีอาวุธป้องกันตัว ดังนั้น เมื่อเธอเห็นกลุ่มคนพวกนี้บุกรุกสุสาน เธอจึงยังไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม ตรงกันข้าม เธอกำลังหาโอกาสที่จะโทรหาเพื่อนร่วมงานเพื่อขอกำลังสนับสนุน

โชคไม่ดีนัก ก่อนที่เธอจะส่งข้อความขอความช่วยเหลือ ชายหนวดเฟิ้มก็เห็นเธอเสียก่อน

ชายหนวดเฟิ้มตกตะลึงกับความงามของเมแกน แม้แต่คนที่เหลือในกลุ่มก็ยังต้องจดจ้องไปที่เมแกน

"ว้าว! มีสาวสวยอยู่ในภูเขารกร้างนี้ด้วย น่าแปลกใจจริง ๆ!" ชายหนวดเฟิ้มกล่าวหลังจากตั้งสติได้ เขายิ้มให้เมแกน

ชายหัวล้านและคนอื่นก็เริ่มหยอกล้อเธอ

"เ-ี่ยเอ๊ย เธอโคตรสวยเลยว่ะ"

"ช่างเป็นผู้หญิงที่มีบรรยากาศน่าดึงดูดอะไรแบบนี้"

"ฉันไม่ลังเลเลยถ้าต้องตัดอายุขัยสักสิบปี ถ้ามันทำให้ฉันได้เธอมา!"

เมื่อเขาได้ยินเหล่าผู้สมรู้ร่วมคิดของเขา ชายหนวดเฟิ้มก็ยิ้มและจ้องมองด้วยความปราถนาไปที่เมแกน เขากล่าว "เฮ้ สาวสวย พวกเราเบื่อมากหลังจากทำงานมาทั้งวัน เธออยากจะเล่นกับพวกเราไหม?"

หน้าอกของเมแกนกระเพื่อมด้วยความโกรธ เธอสาปแช่งออกมา "ระวังปากของพวกแกซะ! ฉันคือหัวหน้าหน่วยสืบสวนสอบสวนของเมืองตงไห่!"

หลังจากเธอแนะนำตัวเอง เมแกนก็ตะโกนใส่กลุ่มของชายหัวล้าน "วางทุกอย่างในมือของพวกแกแล้วยืนเป็นแถว"

กลุ่มคนเหล่านั้นตกใจหลังจากได้ยินคำสั่งของเมแกน พวกเขาดูเริ่มกลัวเล็กน้อย

'ฉันเคยได้ยินว่ามีตำรวจหญิงที่สวยมากในเมืองตงไห่ เธอต้องเป็นคนนั้นแน่!'

ชายหนวดเฟิ้มกำหมัด มุมปากของเขายกขึ้นด้วยความเย้ยหยัน "อย่างนั้นคุณก็เป็นคุณตำรวจสุดสวยที่ทุกคนพูดถึงนี่เอง"

ในขณะที่เขาพูด เขาก็แอบโบกมือไปด้วย ชายหัวล้านและคนของเขาพลันขนาบข้างเมแกนอย่างเงียบ ๆ เมื่อเห็นสัญญาณ

เสียงที่กล่าวออกมาอย่างเชื่องช้าดังมาจากที่ไม่ไกลนัก

เมแกน ชายหนวดเฟิ้ม และที่เหลือ รีบมองไปยังทิศทางของเสียงทันที เขาเห็นแดร์ริลตรงนั้นซึ่งอยู่มีรอยยิ้มบนใบหน้า

"คุณ?" เมแกนแปลกใจมากและดีใจที่เห็นว่าเป็นแดร์ริล ในเวลาเดียวกัน เธอเองก็กังวลเล็กน้อยด้วย

กลุ่มคนไร้ยางอายพวกนี้นั้นร้ายกาจ มันคงจบไม่สวยหากเขาตกอยู่ในมือของคนพวกนี้

เมแกนนรีบตะโกนออกมาด้วยความกังวล "เร็วเข้า วิ่งหนีไปแล้วโทรหาตำรวจ!"

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่ได้ขยับ เขาไม่มีความตั้งใจจะหนีอยู่แล้ว

ชายหนวดเฟิ้มขมวดคิ้วลงและมองไปที่แดร์ริลก่อนจะกล่าวอย่างเย็นชา "แกเป็นใคร?"

ผู้สมรู้ร่วมคิดหัวล้านชี้ไปที่แดร์ริลด้วยความโง่เขลา "เ-ี่ย! แกมันนักประเมินวัตถุโบราณจากตำหนักไข่มุกไม่ใช่รึไง?"

'นักประเมินวัตถุโบราณ?'

เมแกนและคนอื่นตกตะลึง

'นักประเมินวัตถุโบราณอะไร?' เมแกนรู้จักแดร์ริลในฐานะของลูกเขยของตระกูลลินดัน

"เร็วเข้าสิ!" เมแกนดิ้นและมองแดร์ริลพร้อมกับตะโกน ชายหนวดเฟิ้มหยิบเม็ดยาออกมาจากกระเป๋าและยัดเข้าไปในปากของเมแกน!

"หุบปาก นังแพ-ยา!" เขากล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย "ฉันจะจัดการไอ้เด็กนั่นก่อน จากนั้นจะเป็นตาของเธอ"

เมแกนถูกยังคับให้กลืนยาลงไป ทันใดนั้น ขาของเธอก็อ่อนปวกเปียก "แกให้ฉันกินอะไรลงไป?"