คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 264

เขายิ้มมุมปากพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกายของเขา เขาค่อย ๆ พูดว่า "ผมจะต้องไป ถ้าเขาไม่ไป"

คำพูดนั้นทำให้ ทัง โรลชูว เงียบลงในที่สุด

เสียงของเธอเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว เธอก็หันไปเห็นด้วยกับ เซิน โมเฟย ที่ตัดสินใจแบบนั้น “จริง ๆ แล้วโมเฟยยังเด็กอยู่ มันก็ดีนะที่ส่งเขาไปที่นั้นเขาจะได้หาประสบการณ์”

ลู ชินจิน มองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยนรอยยิ้มมุมปากของเขาเกินต้านทานจริง ๆ

เซิน โมเฟย ที่อยู่ห่างไกลออกไปในแอฟริกาใต้ก็กำลังจามในเวลาเดียวกัน เขาถูจมูก และจ้องไปที่ถิ่นทุรกันดารที่อยู่ต่อหน้าเขา รวมถึงเพื่อน ๆ ผิวดำที่อยู่เคียงข้างเขา

น้ำตาเอ่อล้นเต็มสองตา "โอ้พระเจ้า! ทำไมฉันต้องมาอยู่ในสถานที่ที่น่ากลัวแบบนี้ด้วย?"

วันรุ่งขึ้น ทัง โรลชูว มาถึงบริษัท ก่อนเวลา

หลี่ น่า ก็ขอพบเธอ

“ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นหรือยัง?” หลี่ น่า ถาม

ทัง โรลชูว ตอบและยิ้มอย่างอ่อนโยน "ขอบคุณค่ะ ฉันดีขึ้นมากแล้ว"

หลี่ น่า พยักหน้าและและคิดสักพักก่อนที่จะพูด "เดิมที ลู เส้าหลิน ถูกผู้บริหารไล่ออกแล้ว แต่ผู้จัดการซู เข้ามาสั่งการโดยตรงกับ ลู เส้าหลิน เรื่องก็เลยกลายเป็นอย่างที่เธอเห็นนี่แหละ"

"งั้น..." หลี่ น่า ยิ้มอย่างสำนึกผิด "ฉันขอโทษที่ช่วยเธอไม่ได้"

ทัง โรลชูว ส่ายหัวของเธอ "ไม่เป็นไรค่ะ คุณและฉันทั้งคู่ รู้ว่า ลู เส้าหลิน เป็นคนแบบไหน เธอไม่มีวันยอมที่จะทำงานในตำแหน่งที่ต่ำกว่าฉันแน่ มันก็สมเหตุสมผลแล้วล่ะที่เขาจะไปทำงานกับผู้จัดการซู"

"มันก็จริง แต่..." หลี่ น่า ถอนหายใจเบา ๆ ดวงตาของเธอมีแต่ความกังวล "เธอน่ะสิจะแย่"

ทัง โรลชูว มองอย่างไม่กลัวอะไร "ฉันไม่กลัวค่ะ ฉันจะไม่ยอมให้แผนของพวกเขาที่จะแกล้งฉันสำเร็จหรอกค่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ น่า ก็ชมเชยเธอ “ขอชื่นชมเธอนะ ที่เธอใจเย็นได้ขนาดนี้”

ซอง อันยี กลอกตามองบน เธอถอนหายใจ และแกล้งพูดทำเป็นสงสาร “ทำไมคนพวกนั้น ถึงน่าสมเพชขนาดนั้นนะ”

“คนที่น่าสมเพช ก็ต้องน่าเกลียดเหมือนกัน” ทัง โรลชูว มองเพื่อนของเธอด้วยความตลกก่อนที่จะเปิดเว็บไซต์หา "ตำนานนางสนมแห่งราชวงศ์ชิง" ออกมา

ซอง อันยี มองไปที่หน้าจอของเธอ เธออยู่ไม่นิ่งเลย "ฉันไม่ได้คิดเลยว่า กู โรลโรล จะได้รับบทเป็นนักแสดงนำอีกด้วยคน"

เธอคิดไว้ว่า กู โรลโรล ทีมผู้ผลิตไม่อยากจะจ้างผู้หญิงที่ไร้ยางอายอย่างเธอหรอก กู โรลโรล เป็นนักแสดงที่แย่ไม่มีทักษะในการแสดงอะไรเลย

"มันขึ้นอยู่กับความสามารถของเธอ ที่จะได้รับบทนั้นนะ การจะมีชื่อเสียงได้ เธอจะต้องมีมากกว่าแค่ความสามารถของเธอ"

"กู โรลโรล คิดว่าเธอจะมีชื่อเสียงได้จากการแสดงแบบนี้จริง ๆ เหรอ เธอคิดว่าคนดูโง่จริง ๆ เหรอ?"

"ฉันขอพูดอะไรสักสองสามคำให้เธอได้ไหม!"

“ฝันไปเถอะ!”