คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 293

อากาศทางใต้แปรปรวนอย่างมาก เดี๋ยวท้องฟ้าสดใส ปลอดโปร่งเผลออีกแปบไม่นานฝนก็อาจเทลงมาได้

ทัง โรลชูว นั่งอยู่ริมหน้าต่างในคาเฟ่แห่งหนึ่ง มองออกไปด้านนอกยังผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างรีบร้อน สายตาของเธออบอุ่นและมุ่งมั่น

‘ก๊อก ก๊อก!’

เสียงที่ดังขึ้นฉับพลันทำลายความสงบสุขของเธอ เธอหันกลับไปมอง และก็ได้เจอกับใครบางคนที่สวมหมวกและใส่หน้ากากปิดปาก ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะคลี่ยิ้มอันสดใสออกมา

“คุณเหยียน”

เพียงไม่กี่นาทีหลังเครื่องลงจอด เธอได้รับโทรศัพท์จากผู้ช่วยของเขา บอกกับเธอว่าเขาต้องการพบเธอ

ทัง โรลชูว ไม่ได้ลังเลเลยแม้แต่น้อย เธอรีบตอบตกลงที่จะพบกับคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้

“พี่สะใภ้ คุณทำตัวสบาย ๆ เกินไปหรือเปล่า?”

เมื่อ ลู เซียวเหยา ได้ยินว่าเธอตกลงที่จะพบกับชายคนนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา เขาพูดขึ้นว่า “ลองคิดดูสิ ว่าถ้าพี่ใหญ่รู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นยังไง?”

ทัง โรลชูว มองไปทางเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ ก็ถ้าคุณไม่บอก ฉันไม่บอก ใครจะรู้ได้ล่ะ?”

ลู เซียวเหยา ไม่ได้พูดอะไรอีก

ใช่ เขาจะไม่บอกหรอก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเหล่าบอดี้การ์ดด้านหลังที่คอยคุ้มกันพวกเขาอย่างเข้มงวดจะไม่ไปบอกนี่

สุขุมและวางตัวดี นี่คือความรู้สึกแรกของ ลู เซียวเหยา เมื่อเห็น เหยียน ซู

เมื่อ เหยียน ซู เห็นเขา ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะผงกหัวให้อย่างสุภาพ สายตาของเขาดูเหินห่างและเย็นชา

ผู้ชายคนนี้เดาไม่ง่ายเลย

เป็นความรู้สึกถัดมาของ ลู เซียวเหยา หลังจากที่ได้พบกับเขาแล้ว

เมื่อได้ยินว่าเธอจะอยู่ที่นี่ไม่นาน เหยียน ซู รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เขาก็รีบซ่อนมันเอาไว้อย่างรวดเร็ว เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล “ให้ผมเลี้ยงมื้อเย็นคุณนะคืนนี้”

ทัง โรลชูว ยิ้มก่อนจะส่ายหัว “ไม่จำเป็นต้องรบกวนคุณหรอกค่ะ เซียวเหยา กับฉันเราจะไปหาอะไรกินที่ถนนอาหารชื่อดังของเมืองชิงกัน”

รอยยิ้มของเขาจางลงเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเขาจะผิดหวังแต่เขาก็ไม่ได้พยามฝืนต่อ “ถ้าอย่างนั้น ไว้ค่อยพบกันวันอื่นก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะ” ทัง โรลชูว ยิ้ม เล็กน้อยและพยักหน้าตอบรับ “ฉันจะเลี้ยงคุณเองคราวหน้า เพื่อเป็นการขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งที่แล้ว”

ลู เซียวเหยา ขยับตัวนั่งไปอีกด้านนึงและจ้องสำรวจ เหยียน ซูอย่างเงียบ ๆ แล้วเขาก็ได้คำตอบ

เหยียน ซู ขอตัวออกมาจากกองถ่ายเป็นกรณีพิเศษเพื่อที่จะมาพบเธอ แต่เขาก็นั่งอยู่ไม่นานก่อนจะขอตัวออกไป

เหมือนตอนแรกที่เขาเข้ามา แขกในร้านไม่มีใครรับรู้เลยว่ามีคนดังอยู่ในร้านเมื่อครู่นี้

ทัง โรลชูว หยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจากโต๊ะก่อนจะจิบไปเล็กน้อย ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นที่ข้างตัวเธอ