คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 294

“พี่สะใภ้ เหยียน ซู คนนั้นเขาชอบพี่นะ”

‘พรวด!’

กาแฟที่เพิ่งจะเข้าปากของ ทัง โรลชูว ไปถูกพ่นออกมาอย่างรวดเร็ว เธอรีบคว้ากระทิชชู่สองสามแผ่นมาเช็ดทำความสะอาดรอยสกปรกตรงหน้า ก่อนจะเช็ดปากของเธอ แล้วจึงหันกลับไปจ้อง ลู เซียวเหยา พร้อมกับพูดไปขำไปจนน้ำตาไหล “นี่นายต้องตาบอดไปแล้วแน่ ๆ นายต้องไปหาหมอเพื่อเช็คดวงตาของนายได้แล้วนะ”

เธอเพิ่งเคยเจอกับ เหยียน ซู ครั้งแรกก็ตอนที่เขาช่วยชีวิตเธอไว้ เขาจะมาชอบเธอได้ยังไงกัน? เซียวเหยา นายมันช่างโกหกหน้าด้าน ๆ!

“พี่สะใภ้ สายตาที่เขาใช้จ้องมองพี่มันแตกต่างออกไป ผมไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่ได้ชอบพี่” ลู เซียวเหยา กระดกลิ้นพร้อมกับสั่นหัว

ทัง โรลชูว ถึงกับพูดไม่ออก “ถ้าเขามองไปที่หมูด้วยสายตาเดียวกันนี้ก็หมายความว่าเขาชอบหมูอย่างนั้นสิ?”

เขาช่างไม่เหมือนใครจริง ๆ จากแค่การมองดูเขาก็สามารถสรุปได้แล้วว่า เหยียน ซู ชอบเธอ?! สติของเขาช่างน่าเป็นห่วงเสียจริง!

เมื่อเห็นว่าเธอยังคงไม่เชื่อเขา ลู เซียวเหยา ก็ได้แต่ยักไหล่ “ช่างเถอะ เอาเป็นว่าผมคงมองผิดไปเองแล้วกัน”

ถึงแม้จะพูดออกไปเช่นนั้นแต่เขาก็จะไม่ประมาทเมื่ออยู่กับ เหยียน ซู เขาคิดว่าพี่สะใภ้ไม่ควรจะติดต่อกับชายคนนั้นมากถ้าไม่จำเป็น

เขาจึงพูดเสริม “พี่สะใภ้ช่วงระยะเวลาสองสองวันที่เราอยู่ที่เมืองชิง นอกเสียจากเวลานอน ผมคิดว่าเราควรจะอยู่ใกล้กันไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณต้องบอกผมก่อนทุกครั้งที่คุณจะไปพบใคร ผมไม่อยากให้เรื่องที่เกิดที่งานเลี้ยงนั่นเกิดขึ้นอีกครั้ง”

ความหมายจริง ๆ ของเขาก็คือ เขาต้องการให้เธอพาเขาไปด้วยทุกครั้งไม่ว่าเธอจะไปเจอใคร

ทัง โรลชูว ไม่เสียเวลาคิด เธอพยักหน้ายอมรับอย่างแน่วแน่ “ได้ เข้าใจแล้ว”

ลู เซียวเหยา พยักหน้าด้วยพึงพอใจเป็นอย่างมาก “ถ้าอย่างนั้นเราจะไปที่กองถ่ายในวันพรุ่งนี้”

ผู้กำกับที่ถูกนำตัวมากำกับละคร ‘ตำนานนางสนมแห่งเมืองชิง’ แทนนั้น เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลายในวงการบันเทิง แต่ในขณะเดียวกันก็มีชื่อเสียงไม่ดีนักในเรื่องที่เป็นคนอารมณ์รุนแรง

ด้วยเหตุนี้ เมื่อ ทัง โรลชูว และ ลู เซียวเหยา ไปถึงยังกองละคร สิ่งแรกที่พวกเขาได้ยินคือเสียงบ่นของผู้กับกำ

“นี่คุณเป็นหมูเหรอ? แค่อารมณ์เศร้าก็ทำไม่ได้อย่างงั้นเหรอ?”

“ให้ตายเถอะ! ถ้าคุณแสดงไม่ได้ ก็ไสหัวไป! อย่ามาทำให้ทางกองต้องเสียเวลา!”

ไม่แปลกใจเลยที่ผู้กำกับจะโมโหขนาดนั้น

และในครั้งนี้เมื่อผู้กำกับเห็นว่าเธอทำพลาดอีกครั้ง เขาโมโหมากถึงขั้นโยนบทลงที่พื้น ลุกขึ้นและออกจากกองถ่ายไป

เมื่อเห็นดังนั้นเหล่าทีมงานมองหน้ากันอย่างเลิกลั่ก พวกเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดี

ในขณะเดียวกัน กู โรลโรล ตกใจเป็นอย่างมากกับอารมณ์ฉุนเฉียวของผู้กับกับ เธอนั่งลงบนเก้าอี้ รู้สึกสับสนและงุนงง

ผู้ช่วยของเธอ เสี่ยว อ้าย รีบวิ่งเข้ามาหาพร้อมกับซับเหงื่อบาง ๆ บนหน้าผากให้เธออย่างปลอบใจ “พี่ กู โรลโรล พี่แสดงได้ดีมาก! ผู้กำกับนั่นเรื่องมากเองแล้วก็สร้างปัญหาอีกด้วย อย่าไปใส่ใจเขาเลยค่ะ แล้วเราค่อยให้คุณจีมาจัดการเรื่องนี้ส่วนตัวทีหลัง”

“อีกอย่าง…” เสี่ยว อ้าย หันกลับไปมองร่างคุ้นตาด้านหลังทีมงาน “ทัง โรลชูว ก็อยู่ที่นี่”

ได้ยินดังนั้น กู โรลโรล เงยหน้าขึ้นและหันตามไปดู เธอเห็น ทัง โรลชูว กำลังยิ้มและโบกมือให้เธอ

สีหน้าของเธอเข้มขึ้นทันตา เธอรีบปัดความผิดหวังก่อนหน้านี้ออกไปแล้วลุกขึ้นยืน “ในเมื่อเธออยู่ที่นี่ ก็ไปเจอเธอหน่อยแล้วกัน”