คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 295

เมื่อ ลู เซียวเหยา เห็น กู โรล โรล กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา เขากระซิบบอก ทัง โรลชูว “ระวังตัวนะ”

ทัง โรลชูว หันไปมองเขาก่อนจะผงกหัวตอบรับเบา ๆ

ในกองถ่ายมีคนอยู่เต็มไปหมด กู โรลโรล คงไม่กล้าทำอะไรเธอตอนกลางวันแสก ๆ อย่างนี้

ด้วยความช่วยเหลือของ เสี่ยว อ้าย ทำให้ กู โรลโรล ค่อย ๆ เดินเข้าไปหา ทัง โรลชูว เธอมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะพูดออกมาอย่างเกินจริง “ว้าว ทัง โรลชูว เธอเป็นผู้จัดการไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงต้องลงมาทำข่าวด้วยตัวเองล่ะ?”

ทัง โรลชูว สบถอยู่ในใจ กู โรลโรล วางแผนกับ ซู เทียนอ้าย เพื่อที่ให้เธอมาที่นี่แน่นอน แต่เธอยังคงแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร ทำไมเธอถึงไม่ใช้ทักษะการแสดงนี้กับงานของเธอกันนะ? บางทีเธออาจจะทำได้ดีมากซะจนได้รับรางวัลไปเลยก็ได้

“ก็ฉันไม่มีทางเลือก ใครบางคนเป็นคนสำคัญนี่นา ฉันทำได้แค่เลื่อนนัดสัมภาษณ์กับ ฉิน ยีอาน และมาที่นี่ด้วยตัวเอง”

ทัง โรลชูว กล่าวด้วยดวงตายิ้ม แต่หากมีใครสักคนสังเกตดี ๆ ก็จะเห็นว่าในยิ้มของเธอมีแววเกรี้ยวกราดซ่อนอยู่

ไม่มีทางที่ กู โรลโรล จะดูไม่ออกว่าเธอถูกเยาะเย้ย ใบหน้าของเธอสลดลงทันที เธอจ้องไปยัง โรล ชูว ด้วยสายตาถมึงทึง “ทัง โรลชูว เธอคิดว่าคราวนี้เธอจะหนีรอดไปได้อย่างปลอดภัยอีกอย่างนั้นเหรอ? คราวก่อนมันก็แค่โชคช่วย!”

เขาที่ยืนอยู่ที่ด้านข้าง ใบหน้าอันหล่อเหลาของ ลู เซียวเหยา หวั่นวิตกขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาจ้องกลับไปยัง กู โรลโรล ด้วยสายตาเย็นชา “นักแสดงกู แน่นอนว่าพี่สะใภ้ของผมหนีรอดปลอดภัยได้ทุกครั้ง แต่คุณล่ะ? แล้วเราจะได้เห็นกัน ลองทบทวนสิ่งที่ หลิน ไห่ ได้รับจากผลการกระทำของเขาดู ก่อนที่จะมาพูดกับพี่สะใภ้ของผมแบบนี้”

ในวงการบันเทิงยังไม่มีใครซักคนที่ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับ หลิน ไห่

เมื่อ ลู เซียวเหยา เอ่ยถึงเขา กู โรลโรล ถึงกับใจสั่นด้วยความกลัว ใบหน้าของเธอซีดลง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงใจดีสู้เสือ แค่นหัวเราะออกมา “ทัง โรลชูว อย่าบอกนะว่าเธอเป็นคนจัดการ หลิน ไห่ เธอคิดว่าเธอมีความสามารถขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ถ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันมีความสามารถพอหรือไม่”

รอยยิ้มเยาะอย่างเย็นชาปรากฏขึ้นบนปากของ ทัง โรลชูว เธอเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อที่จะพูดใส่หูของ กู โรลโรล ด้วยเสียงต่ำ “แต่ถ้าจำเป็นต้องรู้ว่าไม่ว่าใครก็ตาม ที่มายั่วโมโหฉัน ผลที่ตามมามันจะเลวร้ายมาก เพราะฉะนั้น กู โรลโรล ทำตัวให้ดีล่ะ”

ใบหน้าของ กู โรลโรล ถอดสีทันที มือที่อยู่ข้างกายเธอค่อย ๆ กำแน่นขึ้น

ทัง โรลชูว ดึงตัวกลับมา เมื่อได้เห็นใบหน้าอันตื่นกลัวของ กู โรลโรล ดังนั้น ทัง โรลชูว ค่อย ๆ เลิกคิ้วขึ้นและเผยยิ้มอันพึงพอใจออกมา

ใครบอกให้พวกเขาปฏิบัติกับเธอเหมือนคนไม่มีทางสู้ล่ะ? พวกเขาพุ่งเป้ามาที่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าเธอไม่ตอกกลับไปบ้าง พวกเขาก็คงคิดว่าเธอจะถูกรังแกได้ง่าย ๆ แบบนี้ต่อไป

เธอคิดว่าถ้าครั้งนี้เธอทำทุกอย่างให้ชัดเจนแต่ กู โรลโรล ยังคงพยายามยั่วโมโหเธอ เธอก็จะได้รับผลที่ตามมาเอง

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาเมืองแห่งภาพยนตร์ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ เธอจะไม่ยอมปล่อยให้มันเสียเปล่า ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนเธอก็จะยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป เพื่อเก็บภาพความทรงจำไว้

ทั้งสองยังคงเดินสำรวจต่อไป ในขณะที่เดินพวกเขาก็พูดคุยและถ่ายรูปกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างสบาย ๆ

อย่างน้อยก็จนกระทั่งพวกเขาได้ยินเสียงโต้เถียงกันดังมา

“เซิน เฉียน เธอมันก็แค่ดาราที่เป็นที่รู้จักเล็กน้อยเท่านั้น เธอคงจะนอนกับใครสักคนเพื่อให้ได้บทในเรื่อง ‘ตำนานนางสนมแห่งราชวงศ์ชิง’ มาใช่ไหม?

“นั่นเป็นการใส่ร้ายที่ชั่วช้ามาก! ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมขายศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อบทละครหรอกนะ”

“เซิน เฉียน อย่าชมตัวเองให้มากนักเลย ในวงการนี้นะน่ะ โอกาสที่ดีย่อมมีให้กับคนที่ยอมเสียสละให้กับมันเท่านั้นแหละ”

“ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น! ฉันไม่ใช่!”

ร่างหนึ่งรุดออกมา เกือบจะชนเข้ากับทั้งคู่