คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 296

ทัง โรลชูว และ ลู เซียวเหยา ถึงกับทำตัวไม่ถูก

ที่จริงแล้วพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง พวกเขาแค่เดินผ่านมาเท่านั้น และคนด้านในก็พูดกันเสียงดังมาก

พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากจะได้รับฟังเรื่องราวเหล่านั้น

เซิน เฉียน ตัวแข็งทื่อไปชั่วครู่ก่อนจะรีบปาดน้ำตาทิ้ง เธอร้องออกมาด้วยความตกตะลึง “พี่ โรลชูว”

ทัง โรลชูว ยิ้มให้เธอเล็กน้อย “สวัสดี”

เสียงของเธอราบเรียบและเหินห่าง ไม่มีความกระตือรือร้นเหมือนเมื่อครั้งในงานเลี้ยง

เซิน เฉียน จับปลายด้านล่างเสื้อไว้อย่างไม่รู้ตัว ราวกับว่านั่นจะช่วยมอบความกล้าให้เธอเผชิญหน้ากับโรลชูว

ลู เซียวเหยา มองสำรวจ เซิน เฉียน อย่างตั้งคำถาม เธอใส่ชุดของกองละคร เธอคงจะเป็นนักแสดงเช่นกัน อย่างไรก็ตามเขารู้สึกคุ้นหน้าเธออย่างบอกไม่ถูก

เขาจึงถามขึ้น “พี่สะใภ้ พี่รู้จักเธอเหรอ?”

เธอเอียงหัวของเธอก่อนจะตอบกลับนิ่ม ๆ “เธอคือ ผู้หญิงที่เดินชนกับนายในงานเลี้ยงไง”

“นั่นไม่ใช่…?” ดวงตาของ ลู เซียวเหยา เบิกกว้างอย่างความตกตะลึง

ทัง โรลชูว ผยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะพูดกับ เซิน เฉียน “เราไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง ไม่ต้องห่วง พวกเราไม่บอกใครหรอก”

เธอคิดว่า เซิน เฉียว รู้สึกไม่สบายใจเพราะพวกเขาได้ยินสิ่งที่เธอทะเลาะกัน และกังวลว่าพวกเขาจะนำเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นต่อ

เพราะเธอเองก็ทำงานในสายข่าว และ เซิน เฉียว ก็เป็นดารา

“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก พี่โรลชูว”

เซิน เฉียว อยากจะอธิบายแต่ก็โดน ทัง โรลชูว ตัดบท “งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ”

เธอยิ้มให้อย่างสุภาพและห่างเหิน ก่อนจะเดินผ่านเธอไป

ลู เซียวเหยา หันไปมองเธอด้วยสายตา เย็นชาก่อนจะเดินตาม ทัง โรลชูว ไป

เซิน เฉียน เริ่มขวัญเสีย “พี่ โรลชูว ฉันมีเรื่องที่ลำบากใจมากจริง ๆ นะคะ กู โรลโรลบอกกับฉันว่า ถ้าฉันไม่ช่วยเธอ เธอจะทำให้ฉันออกจากวงการ

“เธอก็เลยให้คำสัญญาว่าจะช่วยทำร้ายฉันงั้นเหรอ?”

ทัง โรลชูว ไม่เข้าใจ เหตุใดมนุษย์จึงได้มีจิตใจที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้ ยอมที่จะทำร้ายคนอื่นเพียงเพื่อประโยชน์ส่วนตน”

“ฉัน…” เซิน เฉียน ถึงกับพูดไม่ออกไปเลย ณ ขณะนั้น

เมื่อเห็นดังนั้น ทัง โรลชูว ถอนหายใจยาวก่อนจะพูดขึ้นอย่างจริงจัง “เซิน เฉียน เธอยังอายุไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ ในสายตาของฉัน เธอก็แค่เด็กคนหนึ่ง ฉันเองไม่อยากจะไปพูดพร่ำเพ้อถึงเรื่องที่เกิดไปแล้ว แต่จำเอาไว้นะ จงซื่อสัตย์กับตัวเอง อย่าทำร้ายคนอื่นเพียงเพราะประโยชน์ส่วนตัว ไม่เช่นนั้นเส้นทางนี้จะยากมากที่เธอจะเดินต่อไปได้”

หลังจากพูดจบเธอก็เดินจากมาพร้อมกับ ลู เซียวเหยา

เซิน เฉียน กำมือแน่น น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่คาดคิด เธอเงยหน้าขึ้นมองฟ้าที่หม่นหมอง ปล่อยให้น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาจากหางตาเธออย่าง

มันง่ายที่จะพูดว่า “จงซื่อสัตย์กับตัวเอง” แต่เมื่อต้องมาอยู่ในสถานที่ที่ซับซ้อนอย่างวงการบันเทิงนี้ จะมีสักกี่คนกันนะที่ทำได้?

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม