คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 321

เจ็บ

มันเจ็บมาก

คำด่าที่บ้าคลั่งของ กู โรลโรล เสียงตะโกนด้วยความโกรธของโมเฟย และเสียงกรีดร้องของอันยี ดังเข้ามาในหูของเธอ

ทัง โรลชูว กุมหน้าท้องของเธอและทรุดตัวลงกับพื้นห้อง

ความเจ็บปวดจากหน้าท้องของเธอมันทำให้แขนและขาของเธอไม่สามารถทำงานได้ เธอรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งตัว

ตัวของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำตาของเธอไหลออกมามาเหมือนหยาดฝน เธอเจ็บมากจริง ๆ

“ชูวชูว เจ็บตรงไหน? เจ็บมากไหม? ชูวชูว”

ซอง อันยี วิ่งไปนั่งข้าง ๆ เธอ และถามด้วยน้ำเสียงกังวล

"อันยี ฉันเจ็บท้อง"

ทัง โรลชูว เงยหน้าขึ้นมาและพูดเบา ๆ ใบหน้าของเธอซีดมาก

ซอง อันยี รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นสีหน้าซีดเซียวของเธอ เธอกรีดร้องเสียงดัง "เซิน โมเฟย ชูวชูวเจ็บมาก"

“ชูวชูว ไม่ต้องกลัวนะ รถพยาบาลจะมาแล้ว ไม่ต้องกลัว”

เธอหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์โทรออกด้วยมือที่สั่นเทา เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะกดเลข 3 เลขเสร็จ

เธอร้องไห้ในขณะที่อธิบายสถานการณ์ให้ในสายฟัง จากนั้นก็ขอร้องให้พวกเขารีบมา

หลังจากวางสายเธอกอด ทัง โรลชูว เพื่อปลอบ และให้เธอพิงตัวของเธอเอาไว้ เธอจับมือของ ทัง โรลชูว เพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกเจ็บไปมากกว่านี้

เซิน โมเฟย ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงเลย แต่วันนี้เป็นข้อยกเว้น

จะให้เขาทนได้ยังไงในเมื่อพี่สะใภ้ถูกทำร้ายต่อหน้าเขาแบบนี้?

หลังจากดึง กู โรลโรล ออก เขาก็ตบ กู โรลโรล เต็มแรง และหันหน้าไปมองพี่สะใภ้เล็กน้อย แรงตบของเขาทำให้ กู โรลโรล ล้มลงอย่างแรง

เมื่อเห็น กู โรลโรล นอนนิ่งอยู่บนพื้น เขาก็ยิ้มเยาะเย้ย "กู โรลโรล เธอไม่ควรอุกอาจขนาดนี้ ถ้าเธอคิดให้ได้มากกว่านี้ ลูกของเธอก็คงไม่ตาย และเธอก็คงไม่ต้องถูกยกเลิกสัญญา เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันเป็นเพราะตัวของเธอเองต่างหาก"

ใช่ เธอต้องไม่เป็นไร

หลัง เซิน โมเฟย พูดโทรศัพท์เสร็จ เขาก็หันกลับมาเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของเธอ เขาเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เธอ

“พี่สะใภ้ของเราเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็ง และกล้าหาญ เธอไม่เป็นอะไรแน่นอน”

เขากระซิบบอกเธอ

ซอง อันยี หันกลับมาและยิ้มให้เขาเล็กน้อย “ค่ะ ชูวชูวต้องไม่เป็นอะไร”

เซิน โมเฟย ยิ้มให้เธออย่างสบายใจก่อนที่จะลูบผมของเธอเบา ๆ

เสียงฝีเท้าที่กำลังตรงมาทางพวกเขาอย่างเร่งรีบ ทำให้ เซิน โมเฟย หันไปตามทิศทางของเสียงนั้น เขาเห็น ลู เซียวเหยา และ หยิง เสี่ยวเซียว กำลังวิ่งมา

“มันเกิดอะไรขึ้น?” หยิง เสี่ยวเซียว เป็นคนโผงผางและตรงไปตรงมา

"เสี่ยวเซียว..." เมื่อเธอเห็นเพื่อนของเธอรีบวิ่งมา ซอง อันยี ก็อดไม่ได้ที่น้ำตาจะซึม