คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 329

เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง แม้ว่าจะมีอากาศร้อน แต่ก็ยังมีความเย็นจากลายลมที่พัดมา ทำให้อากาสกำลังดี

ทัง โรลชูว เอนกายพิงหัวเตียง เธอจดจ่ออยู่กับหนังสือในมือ

ซอง อันยี ยืมหนังสือเล่มนี้มาให้เธอโดยเฉพาะ เธอบอกว่ามันเป็นหนังสือที่ได้รับความนิยมอย่างมากบนอินเทอร์เน็ตและเป็นหนังสือที่ดีมาก

จริง ๆ แล้วมันเป็นแค่นิยายรักเกี่ยวกับซีอีโอที่ตกหลุมรักซินเดอเรลล่า

แต่เธอต้องยอมรับว่ามันเป็นหนังสือที่ดีจริง ๆ แม้ว่าพล็อตเรื่องจะล้าสมัย แต่การใช้ภาษาของผู้เขียนก็ทำให้มันมีรสนิยมที่ดี

เธอรู้สึกอินกับหนังสือนี้มาก

ดวงอาทิตย์ส่องผ่านกระจกโปร่งใส

แสงแดดสาดส่องไปทั่วทั้งพื้น ลมกระโชกแรงที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างและทำให้ผ้าม่านพริ้วไปตามสายลม

คนบนเตียงก้มลงอ่านหนังสือและมีรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมริมฝีปากของเธอ ท่าทางของเธออ่อนโยนและเงียบสงบ

ชีวิตสงบสุขและสมบูรณ์แบบ

ความคิดนี้ฉายขึ้นบนความคิดของ ลู ชินจิน ขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องคนไข้และเห็นฉากนั้น

เขาเดินเข้ามาหาเธอช้า ๆ พร้อมรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมริมฝีปากของเขา

“ฮ่า ฮ่า”

เสียงหัวเราะดังออกมาจากปากของเธอ ดวงตาที่สะอาดและสง่างามของเธอมีเสน่ห์มากขึ้นด้วยรอยยิ้ม

เขาเดินไปยืนข้างเธอเงียบ ๆ

ทัง โรลชูว สังเกตเห็นว่ามีใครบางคนอยู่ข้าง ๆ เธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาสิ่งแรกที่เธอเห็นคือ กระดุมที่ถูดติดอย่างเป็นระเบียบ เธอเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ และกวาดสายตาไปทั่วกรามอันแหลมคม ริมฝีปากบาง จมูก และในที่สุดดวงตาสีดำที่อ่อนโยน

รอยยิ้มสดใสเบ่งบานบนใบหน้าของเธอ เธอพูดอย่างตื่นเต้นว่า "ชินจินคุณมาแล้ว"

เขาพยักหน้า "ใช่ ผมแค่กังวลว่าคุณจะเบื่อ ผมก็เลยจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ แต่..."

ลู ชินจิน ไม่ได้ตอบเธอแต่เขายิ้มเป็นเชิงยอมรับ

“พวกคุณกินอะไรกัน? ทำไมถึงกินนานจัง?” เธอพึมพำเสียงต่ำ แล้วเธอก็ถามว่า "คุณดื่มมาเหรอ?"

“นิดหน่อย” เขาตอบตามความเป็นจริง

เธอเม้มริมฝีปากจากนั้นขยับตัวให้มีพื้นที่ว่างอีกครึ่งเตียง เธอเอื้มมือไปตบตรงพื้นที่ที่ว่า “ขึ้นมาพักผ่อนก่อนสิ”

เขามองเธอด้วยสายตาที่ลึกล้ำและยิ้มอย่างมีความหมาย "ผู้หญิงของผม คุณชวนผมเหรอ?"

ความขุ่นมัวเกิดขึ้นในใจของเธอ เธอพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า "ถึงฉันชวน แต่คุณจะกล้าทำไหม? อย่าลืมนะว่า..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบการมองเห็นของเธอก็มืดลง ปากของเธอถูกปิดด้วยริมฝีปากที่อบอุ่นและนุ่มนวลของเขา

“เอาล่ะ” ความไม่พอใจทั้งหมดของเธอหายไปในพริบตา

ใครบอกให้เธอรักเขามากขนาดนี้กันนะ?