คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 337

ซอง อันยี ปาดน้ำตาออกจากหางตาของเธอและพูดกับ ทัง โรลชูว ด้วยเสียงอ่อนใจ “ชูวชูว อย่าทำให้พวกเรากลัวอย่างนั้นสิ เธอทำให้พวกเรากลัวถึงขั้นหัวใจวายตายได้เลยนะ”

ทัง โรลชูว รู้ตัวว่าทำผิดเธอพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดขึ้น “ฉันรู้ ต่อไปฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”

ซอง อันยี ยิ้ม ก่อนจะมองไปทาง เซิน โมเฟย เธอลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า “โมเฟย ความสัมพันธ์ของเราเป็นเรื่องระหว่างเราสองคน คุณไม่ควรไปให้ ชูวชูว ช่วย”

“อืม” โมเฟย ตอบรับอย่างแผ่วเบา

ถ้าเธอไม่ได้ปฏิเสธเขาแต่แรก เขาก็คงไม่จำเป็นต้องเล่าให้พี่สะใภ้ฟังทุกอย่าง?

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นเขาก็ได้แต่ถอนหายใจยาว เขาจ้องลึกลงไปในดวงตาของเธอก่อนจะพูดขึ้น “ที่คุณปฏิเสธผมเป็นเพราะคุณไม่ได้ชอบผม หรือเป็นเพราะคุณมีเรื่องอื่นให้คิด?”

ทัง โรลชูว เอง ก็หันไปมองเธออย่างเงียบ ๆ ขณะ รอฟังคำตอบของเธอ

เธอมองไปที่ ทัง โรลชูว ก่อนจะหันไปมอง เซิน โมเฟย และยิ้มแผ่วออกมา “ฉันไม่ปฏิเสธว่าฉันมีความรู้สึกที่ดีต่อคุณ แต่นั่นก็ไม่เพียงพอที่จะให้ฉันพยักหน้าตอบตกลงที่จะเป็นแฟนของคุณ อีกอย่าง ถึงแม้ว่าฉันจะชอบคุณมากแต่ฉันก็ไม่อยากให้คุณผิดใจกับครอบครัวของคุณเพราะฉัน ฉันคงจะรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก”

สิ่งที่เธอพูดออกมาชัดเจน เธอแค่ไม่อยากเป็นแฟนกับเขา

เซิน โมเฟย หัวเราะกับตัวเอง “มันเป็นอย่างนั้นเองเหรอ? ถ้าเช่นนั้นผมก็จะไม่บังคับคุณ”

เขาไม่เคยต้องไล่ตามผู้หญิงคนไหนอย่างออกนอกหน้าแบบนี้มาก่อน ในเมื่อเธอพูดออกมาแล้ว มันก็คงจะดูไร้มารยาทถ้าเขาจะยังคงกวนใจเธอต่อ

เซิน โมเฟย ไม่ได้สังเกตเห็นว่า ซอง อันยี พยายามต่อสู้กับความรู้สึกของเธอมากแค่ไหน แต่ ทัง โรลชูว เห็น

เธอเห็นความเจ็บปวดที่ อันยี คิดว่าเธอซ่อนมันไว้ได้เป็นอย่างดีในส่วนลึกของดวงตาเธอในขณะที่เธอพูด

อันยี เองก็ชอบ โมเฟย

ปัญหาเดียวเลยก็คือ เธอกลัวว่าผลมันจะออกมาเหมือนกับความสัมพันธ์ครั้งที่แล้วของเธอ

อย่างน้อย เธอก็คิดเช่นนั้น

เธอเอื้อมมือไปจับมือของอันยี อันยีหันกลับมามองเธอด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นสายตาห่วงใยของ ทัง โรลชูว เธอก็เข้าใจในทันที

รอยยิ้มขันให้กับตัวเองปรากฎขึ้นบนริมฝีปากของเธอ ใช่สินะ คนที่เข้าใจเธอดีที่สุดก็คือ ‘พี่สาว’ ของเธอ

แววตาของเธอใช้เราเจ็บปวดอย่างยากที่จะควบคุมเธอกระพริบตาก่อนจะยิ้มออกด้วยความรู้สึกผิดต่อ เซิน โมเฟย “คุณเซินคะ ฉันขอโทษนะ”

เธออ้อนวอน “อันยี ที่รัก เธอช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”

“ช่วยอะไรเหรอ?” ซอง อันยี มีความรู้สึกว่ามันจะต้องไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ ๆ

“ไปร่วมงานเลี้ยงของ ทังไห่ ในฐานะของฉัน และเมื่อเธอเจอ เซิน เฉียน บอกเธอว่าฉันอยากเจอเธอ”

“เซิน เฉียน?” ซอง อันยี ขมวดคิ้ว “แม่ดาราสาวน้อยที่ช่วยเธอปล่อยคลิปวิดีโอนั่นน่ะเหรอ?”

ทัง โรลชูว พยักหน้า “ใช่ ฉันอยากจะขอบคุณเธอด้วยตัวเอง”

อย่างไรก็ตาม…

ซอง อันยี จ้องไปทาง เซิน โมเฟย ก่อนจะพยักหน้าตอบรับสายตาอ้อนวอนของ ทัง โรลชูว

“ขอบคุณมากนะ อันยี” ทัง โรลชูว มองเธอด้วยความความขอบคุณ

ซอง อันยี ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบกลับอะไร