คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 336

ซอง อันยี รู้สึกซาบซึ้งที่เธอเข้าใจ “ขอบคุณนะ ชูวชูว”

ทัง โรลชูว ยิ้ม “ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องเป็นทางการขนาดนั้นหรอกน่า”

เมื่อ ทัง โรลชูว เห็น เซิน โมเฟย เดินเข้ามา เธอเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับพูดกับ ซอง อันยี จากมุมมองของเพื่อนที่ดี “อันยี การได้พบใครสักคนที่รักเธอ และเธอก็รักเขาเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มากนะ ถ้าเธอไม่คว้าโอกาสนี้ไว้และลองดูสักตั้ง เธอจะรู้ได้ยังไงว่ามันจะใช่หรือไม่ใช่ ดังนั้นจงทำตามเสียงของหัวใจเธอซะ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลังไง”

ซอง อันยี กัดริมฝีปากตัวเอง และยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

เธอรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง และเธอก็รู้ว่าคน ๆ นั้นคือใคร

“พี่สะใภ้ ขอบคุณมาก” เซิน โมเฟย พูดกับ ทัง โรลชูว ด้วยรอยยิ้ม

ทัง โรลชูว ส่ายหัวเล็กน้อย “เธอไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก ถ้าเธอทำให้ อันยี เจ็บปวด ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่”

เซิน โมเฟย ยิ้ม “ผมทราบดี”

ซอง อันยี กำมือแน่นก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะต่ำออกมา แล้วจึงหันไปมองชายที่ยืนอยู่ข้างเธอ สายตาเยาะเย้ย “ขอโทษนะ แต่ฉันยังไม่ได้ตกลงที่จะเป็นแฟนกับคุณ”

เธอไม่สนใจใบหน้าที่เจือนลงในทันทีของเขา และหันกลับมาหา ทัง โรลชูว แล้วส่งยิ้มให้เธอเล็ก ๆ “ชูวชูว ฉันไม่ได้รักเขา ดังนั้นการที่รู้จักเขาจะไม่ใช่เรื่องที่ดีสำหรับฉัน”

จากนั้นจึงเดินไปหยิบกระเป๋าของเธอก่อนจะหันหลังกลับและมุ่งหน้าไปทางประตู

เมื่อเห็นดังนั้น ทัง โรลชูวรีบเลิกผ้าห่มขึ้นและเตรียมจะพุ่งตัวออกจากเตียงเพื่อไล่ตามเธอไป

“โอ้ย!”

เธอเผลอดึงแผลที่เย็บของเธอ จึงร้องออกมา ด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะล้มตัวลงนอนไปอีกครั้ง

“พี่สะใภ้!” เซิน โมเฟย ตะโกนก่อนจะรีบวิ่งไปดูเธอ

เหตุการณ์วุ่นวายด้านหลังทำให้ ซอง อันยี หยุดชะงัก เธอหันกลับมาและเห็นว่า โรลชูว กำลังกุมไปที่ท้องของเธอ ใบหน้าเล็กของเธอบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เธอตกใจเป็นอย่างมากและรีบวิ่งกลับไปหาเพื่อน

“ชูวชูว เจ็บตรงไหนเหรอ?” เธอถามอย่างกระวนกระวาย

ทัง โรลชูว เงยหน้าขึ้นมา ย่นริมฝีปาก และพูดอย่างเศร้าโศก “เธอโกรธฉัน”

และตอนนี้เอง ก็เป็นตาของ ทัง โรลชูว ที่ทำตัวไม่ถูก

รีบลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอื้อมมือไปปาดน้ำตาให้เธอ “เอาล่ะ อันยี อย่าร้องเลย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอตกใจกลัว ฉันคิดว่าเธอโกรธฉัน ฉันก็เลย…”

พูดถึงเรื่องนั้น เธอตีไปที่ เซิน โมเฟย สองสามครั้งอย่างโกรธเคือง “ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอ เพราะเธอคนเดียว คนตั้งมากมายทำไมเธอต้องมาหว่านเสน่ห์ใส่ อันยี ของฉัน”

เซิน โมเฟย รู้สึกทุกข์ใจที่เห็น ซอง อันยี ร้องไห้อยู่แล้ว แถมพี่สะใภ้ของเขายังมาบ่นเขาอีก เขายิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ “พี่สะใภ้ ผมผิดงั้นเหรอที่ชอบเธอ!?”

“ผิดสิ ผิดมากด้วย!” ทัง โรลชูว พ่นลมหายใจออกมากด้วยความโกรธ “อันยี ของฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เธอจะมาชอบได้ง่าย ๆ”

เซิน โมเฟย พูดไม่ออก

มีคำกล่าวไว้ว่าจิตใจของผู้หญิงเปลี่ยนได้เร็วยิ่งกว่าพลิกหน้าหนังสือ มันใช่จริง ๆ! เธอเพิ่งจะพูดไปเองว่าเธออยากจะช่วยเขา แต่ตอนนี้เธอกลับอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับเขา

ซอง อันยี ทนต่อไปไม่ไหวเธอระเบิดเสียงหัวเราะออกมา จนน้ำตาไหลออกมาที่ปลายหางตาของเธอ

เมื่อเห็นว่าเธอยิ้มออกมา ทัง โรลชูว ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอรู้สึกราวกับว่าสัญญาณเตือนภัยได้ถูกดับลงแล้ว