คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 386

“ป้าวูคะ ป้าเห็นหนูเป็นใครคนอื่นอยู่หรือเปล่า?”

ป้าวู หยุดชะงักฝีเท้า และบรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นเงียบสงัดในฉับพลัน

ผ่านไปสักพัก ป้าวู จึงพูดขึ้นเบา ๆ โดยไม่หันหน้ากลับมา “เปล่าค่ะ คุณผู้หญิงคิดมากไปแล้ว”

ทัง โรลชูว มองเธอที่รีบเดินเข้าไปในครัว ดวงตาของเธอครุ่นคิดเรื่องบางอย่าง

เย็นวันนั้น ทัง โรลชูว อุ่นกระดูกหมูเปรี้ยวหวาน ที่ป้าวู สอนเธอทำ ในไมโครเวฟ ก่อนจะยกไปวางที่โต๊ะอาหาร

เมื่อ ลู ชินจิน เห็นอาหารที่วางอยู่ คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยจนแทบจะไม่สังเกตเห็นได้

“นี่ป้าวูเป็นคนทำอย่างนั้นเหรอ?” เขาถาม

“เปล่าค่ะ” ทัง โรลชูว เลื่อนเก้าอี้ออกมาก่อนจะนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามเขา เธอเท้าแขนลงบนโต๊ะก่อนจะส่งยิ้มเปล่งประกายให้กับเขา “ป้าวู สอนฉันทำอาหารจานนี้ เธอบอกว่ามันเป็นของโปรดของคุณ”

ดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับ และริมฝีปากของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา “มันกินได้จริงใช่ไหม?”

“แน่นอนสิคะ! คุณไม่ชอบอาหารที่ฉันทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ทัง โรลชูว จ้องเขาเขม็งด้วยความโกรธ เธอหยิบจะเป็นขึ้นมาคีบกระดูกหมูแล้ววางลงที่ชามของเขา “เร็วเข้า ลองชิมดูสิ”

ลู ชินจิน เหลือบมองเธอ ก่อนจะหยิบกระดูกหมูขึ้นมาแล้วกัดชิมหนึ่งคำ

“รสชาติเป็นยังไงบ้าง?” ทัง โรลชูว

ลู ชินจิน เคี้ยวช้า ๆ สีหน้าของเขานิ่งเฉย เธอไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขาชอบหรือไม่ชอบ

ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เธอถามอย่างใคร่รู้ “รสชาติแย่อย่างนั้นเหรอ?”

ลู ชินจิน วางตะเกียงลง ก่อนจะยิ้มให้เธอเล็กน้อย “รสชาติดีมาก”

“ใช่” ลู ชินจิน พยักหน้า “เพราะนี่เป็นอาหารจานเด่นของแม่ผม”

ลู ชินจิน โค้งหัวลง สีหน้าของเขาเผยให้เห็นถึงความเศร้าสร้อยที่แอบซ่อนอยู่ “นี่เป็นอาหารที่แม่ของผม เรียนวิธีการทำจากคู่มือทำอาหารเพื่อผม เธอลองทำครั้งแล้วครั้งเล่าจนสำเร็จ”

อาหารจานนี้มีที่มาที่ไปอย่างนี้เองสินะ ทัง โรลชูว อดคิดไปถึงสีหน้าที่เลื่อนลอยของป้าวู ไม่ได้ “เป็นเพราะแม่ของ ชินจิน หรือเปล่านะ?”

“แต่หลังจากนั้น แม่ของผมก็สูญเสียการมองเห็น นับตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้ทำอาหารอีกเลย”

เมื่อพูดจบ ลู ชินจิน ก็ยิ้มออกมา “ก็ต้องขอบคุณ คุณสินะตอนนี้ ที่ทำให้ผมได้กินมันอีกครั้ง”

ทัง โรลชูว พูดไม่ออก

“ป้าวู ก็รู้วิธีทำอาหารจานนี้ไม่ใช่เหรอ? ให้ป้าวูทำก็ไม่ได้งั้นเหรอ?”