คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 396

“พี่สะใภ้ ทำไมคุณฉลาดอย่างนี้?” ลู เซียวเหยา ทำปากยื่นเพื่อขอความเห็นใจ “พี่สะใภ้คุณต้องเข้าใจนะว่ามันน่ากลัวแค่ไหน! คนแก่กว่า 10 คนเข้ามารุมล้อมผม มาถามผม แล้วก็ถามสมาชิกครอบครัวของผม ผมไม่เอาแล้ว พี่สะใภ้ คุณรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ลู เซียวเหยา ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับร้องขึ้น “พวกเขาเข้ามาพูดที่ข้างหูผมคนแล้วคนเล่า ณ ตอนนั้นผมคิดว่าผมอยู่ที่ฟาร์มเป็ดเสียอีก ที่เป็ดนับร้อย นับพันพากันส่งเสียงร้อง แคว่ก ๆ ผมเกือบจะเป็นบ้าตาย”

เขายังคงหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่ได้ไปประสบพบเจอมา

ทัง โรลชูว เลิกคิ้วขึ้น “ฉันมีวิธีที่จะแก้ปัญหานั้นได้”

“วิธีอะไรเหรอ?”

“ก็แค่บอกไปว่านายแต่งงานแล้ว”

ลู เซียวเหยา ถึงกับพูดไม่ออก

เมื่อเห็นเขาตกตะลึงจนพูดไม่ออกไป ทัง โรลชูว จึงถามออกไปอย่างลังเล “นายคงไม่ได้บอกไปในทันทีว่านายยังไม่ได้แต่งงาน เมื่อพวกเขาถามนายหรอกใช่ไหม?”

ลู เซียวเหยา หัวเราะอย่างขมขื่น “พี่สะใภ้ คุณนี่ช่างเป็นผู้หญิงที่ฉลาดจริง ๆ เลย”

ทัง โรลชูว พูดไม่ออก ก่อนจะกรอกตาให้กับเขา “ฉันไม่ได้ฉลาดขนาดนั้นหรอก แต่นายน่ะโง่เองมากกว่า”

“ผมไม่ได้โง่นะ! แค่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าพวกผู้อาวุโสจะรบเร้าเก่งขนาดนี้” ลู เซียวเหยา พยามแก้ตัวให้กับตัวเอง

เขาพูดเสริม “อีกอย่าง เพราะผมหล่อเกินไป พวกเขาก็เลยชอบผม”

มุมปากของ ทัง โรลชูว กระตุก “ไหนนายบอกว่าพวกเขาน่ากลัว? แล้วทำไมตอนนี้กลับคำพูดซะล่ะ?”

“ก็ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ไปเป็นเพื่อนฉันเพื่อตามหาผู้อาวุโสเฉิน พรุ่งนี้ด้วยแล้วกันนะ”

ทัง โรลชูว พยักหน้าอย่างพอใจ “ฉันจะลางานพรุ่งนี้ แล้วนายก็มารับฉันที่บ้าน”

“ได้เลย” ลู เซียวเหยา ตอบตกลง

“ในเมื่อทุกอย่างลงตัวหมดแล้ว ก็ไปกันเถอะ ไปหาอะไรกินกัน” เมื่อ ทัง โรลชูว พูดจบเธอก็ยืนขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องทาน

ลู เซียวเหยา เดินตามเธอไป

“นี่พี่ใหญ่ไม่กลับมาทานอาหารเย็นงั้นเหรอ?”

“ชินจิน ยังติดประชุมอยู่ เขาคงยังไม่กลับมาเร็ว ๆ นี้”

“โอ้! พี่ใหญ่ของเราฉันยุ่งเสียจริง พี่สะใภ้เราเอาอาหารไปให้เขากันเถอะ หลังจากที่เรากินเสร็จ”