คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 428

"อันยี แม้สุดปลายทางของเราจะเป็นเหว ผมก็จะกอดคุณและโดดลงไปด้วยกัน"

เขากระซิบข้างหูเธอ และฝังลึกเข้าไปในร่างกายของเธอ

ในตอนนั้นพวกเขาเป็นของกันและกัน เขาไม่มีงานหมั้นและไม่มีคู่หมั้นอะไรทั้งนั้น

เธอยกมือขึ้นเพื่อลูบไล้ดวงตาและคิ้วของเขา สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเสน่หา

แม้ว่าตอนสุดท้ายจะสำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือเรื่องราวระหว่างนั้น

ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้น ตราบใดที่ทั้งสองคนรักกัน ก็จะไม่มีอะไรต้องกลัวแม้แต่ในนรก

เมื่อเธอเข้าใจแล้ว หัวใจของเธอก็สงบลง เธอบีบจมูกเขาอย่างซุกซน

เมื่อมองไปที่ทะเลที่ไร้ขอบเขต อันยียืนอยู่ที่ริมดาดฟ้า เอวของเธอกดติดกับราวบันได เธอจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

"อันยี อย่าทำอะไรโง่ ๆ มันอันตราย มานี่เร็ว"

เขาเดินเข้าไปหาเธออย่างระมัดระวัง

แต่เมื่อเขาอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าว จู่ ๆ เธอก็หมุนตัวและกระโดดลงไปในน้ำ

“อันยี!” เขาอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง จากนั้นเขาก็กระโดดลงไปตามเธอ

น้ำทะเลเย็นมาก เขาพยายามดันตัวให้โผล่พ้นน้ำจนลืมไปว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น ทันทีที่เขาโผล่ขึ้นมา คลื่นก็ซัดเข้าเหนือศีรษะของเขา และฉุดเขาลงมาอีกครั้ง

เขาค่อย ๆ สูญเสียการเคลื่อนไหว และลมหายใจก็ค่อย ๆ หมดไป

เมื่อเขาคิดว่าเขากำลังจะตาย เขาก็ลืมตาขึ้นและพบว่าตัวเองกำลังสบตาเข้ากับดวงตาคู่หนึ่ง

"คุณตื่นแล้ว!" เจ้าของดวงตากล่าวด้วยรอยยิ้ม

เขารู้สึกว่าไม่อึดอัดแล้ว และการหายใจของเขาก็กลับมาสบายเหมือนเดิม จิตใจของเขาก็ค่อย ๆ สงบลง

หญิงสาวที่กระโดดลงไปในทะเล ตอนนี้กำลังลูบศีรษะของเขาและยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส

มันเป็นเพียงความฝัน! แค่ฝันร้าย!

เขาแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก และหยิกแก้มของเธอ “คุณไม่กลัวผมจะหายใจไม่ออกเหรอ?”

เธอบีบจมูกเขาแน่นจนแทบหายใจไม่ออก

“อันยี คดีทุจริตของพ่อแม่คุณจะถูกจัดขึ้นในอีกสองวัน คุณต้องเตรียมใจ”

เสียงที่มั่นคงของอัยการจงดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ

“เตรียมใจเหรอ?” ซอง อันยี ขมวดคิ้วและถามอย่างเร่งรีบ "ทนายจงหมายว่ายังไง?"

"สถานการณ์มันซับซ้อนเล็กน้อย เราไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของพ่อแม่คุณ แต่คุณนายหยางมีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์การทุจริตของพวกเขา ดังนั้นการฟ้องร้องนี้ไม่เอื้ออำนวยต่อเรามากนัก"

ซอง อันยี เริ่มกังวล "ทนายจง คุณต้องช่วยฉันพ่อแม่ของฉัน พวกเขาบริสุทธิ์ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะทุจริต"

"อันยี อย่ากังวลไปเลย แม้ว่าเราจะไม่มีความแน่นอนในการชนะ แต่ก็เหมือนกันกับคุณนายหยาง คุณต้องสงบสติอารมณ์ก่อน ต้องมีสติและปล่อยโอกาสให้คู่ต่อสู้ได้ใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้"

ทนายจงสงบนิ่งและรวบรวมสติได้เช่นเคย และ ซอง อันยี ก็สงบสติอารมณ์ของเธอได้อย่างช้า ๆ

"ใช่แล้ว ทนายจงเป็นทนายความที่ดีเขาต้องมีทางออกอยู่แล้ว"

ทั้งสองคุยกันสักพักก่อนที่ ซอง อันยี จะวางสาย

"คุณอยากให้ผมช่วยไหม?" เขาสวมเสื้อคลุมไว้บนไหล่ของเธอ ตามมาด้วยเสียงที่เป็นห่วงของ เซิน โมเฟย