คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 438

“ยัยบ้านั่นไม่ได้คิดว่าเราเป็นเพื่อนของเธอเลยสินะ! เธอไม่บอกพวกเราสักนิดทั้ง ๆ ที่มันเป็นเรื่องสำคัญขนาดนี้” ดังเช่น ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียว จึงโกรธมากที่ ซอง อันยี ปิดบังเรื่องสำคัญเช่นนี้จากพวเขา เธอรู้สึกทั้งโกรธและผิดหวังในเวลาเดียวกัน

ทัง โรลชูว ปลอบเพื่อนด้วยรอยยิ้ม “เธอคงจะไม่อยากให้เราต้องกังวลน่ะ เธอก็เลยเลือกที่จะไม่บอกเรา”

หยิง เสี่ยวเซียว พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “ก็คงจะอย่างนั้นแหละ เธอน่ะเป็นผู้หญิงที่ใส่ใจความรู้สึกคนอื่นที่สุดเลยแหละ! แต่ฉันก็ไม่รู้สึกยินดีหรอกนะ”

ทัง โรลชูว ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปทาง ซอง อันยี รอยยิ้มเล็ก ๆ มุมปากของเธอจางหายไป ความกังวลฉายออกมาทางแววตาของเธอ

คดีทุจริตของตระกูลหยาง สร้างความเสียหายให้ผู้คนมากมาย การตรวจสอบที่ละเอียดถี่ถ้วนจะทำให้สามารถตามตัวคนผิดได้ถูกคน เพื่อปิดบังความจริง หยาง เฉียนเฉียน และ ฮัน ยีเฉิน จึงได้ผลักคุณซอง และคุณนายซอง ออกมาเป็นแพะรับบาปแทนพวกเขา

ตระกูลหยางและตระกูลซอง เปรียบเสมือนก้อนหินและไข่ ไม่มีทางเลยที่จะสามารถโต้กลับได้

ครั้งก่อน อันยีนำยูเอสบีมาเพื่อที่จะใช้เป็นเครื่องมือข่มขู่ หยาง เฉียนเฉียน เธอบอกไปว่าในนั้นมีหลักฐานสำคัญอยู่ แต่ต่อมาพวกเขาก็เข้ามาถามและพบว่ามันเป็นเพียงเรื่องที่เธอกุขึ้น

ลุงฟ่างพูดว่าเขาอยากจะช่วยอันยี แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะช่วย

ถึงแม้ว่าตระกูลหยาง จะไม่ได้มีอำนาจมากเหมือนอย่างตระกูลใหญ่เช่น ตระกูลลู และตระกูลเซิน แต่ก็อย่าได้ประมาทอิทธิพลของพวกเขาเลยเชียว

ดังนั้นเหมือนอย่างที่ หยาง เฉียนเฉียน เคยพูดไว้ เธอสามารถทำลายตระกูลซองได้ในพริบตาเดียว

น่าเสียดายที่ครั้งนี้มันจะไม่ง่ายอย่างนั้นอีกแล้ว

การพิจารณาคดีเริ่มต้นขึ้นอยู่ตรงเวลา

คุณซองและคุณนายซอง ถูกเรียกขึ้นมายังแท่นยืน ทัง โรลชูว ไม่ได้พบพวดเขามาเป็นเวลานานแล้ว

เมื่อเห็นพวกเขา ดวงตาของเธอก็แดงขึ้นมาในทันที

นั่นใช่คุณลุงและคุณป้าที่เคยเอ็นดูพวกเขาอย่างที่สุดงั้นเหรอ?

ในความทรงจำของเธอ ลุงซองจะรูปร่างอวบเล็กน้อย และใบหน้ากลมของเขาก็มักจะเปี่ยมไปด้วยความร่าเริงอยู่เสมอ เขาชอบที่จะหัวเราะเสียงดังและมักจะเรียกพวกเธอว่า “แก๊งค์สาวบ้าบิ่น”

ส่วนป้าซองนี้นเป็นคนรักสวยรักงาม เธอดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทั้งผิวและการแต่งตัวที่ทันสมัย เธอมักจะพูดล้อเล่นอยู่เสมอว่า เธอนั้นดูเด็กกว่าแล้วก็สวยกว่าพวกหล่อน

ระหว่างการพิจารณาคดี ทนายของตระกูลหยางพูดจาด้วยน้ำเสียงก้าวร้าวและข่มขู่ ทุกคำที่เขาพูดออกมาก็เพื่อที่จะผลักให้คุณซองและคุณนาย ทั้งคู่ให้ลงเหวไปให้ได้

ในทางกลับกัน อัยการจงของฝ่ายจำเลยกลับดูสงบเงียบกว่า เธอคอยเก็บตกคำพูดที่เป็นจุดบกพร่องจากทนายฝ่ายตรงข้าม และตั้งคำถามกับพวกเขาอย่างใจเย็น

อย่างไรก็ตาม ทุกคำถามที่เธอตั้งคำถามกลับไปก็ถูกปัดตกโดยอัยการของทนายความ ท้ายที่สุดอัยการจง ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งดูฝ่ายตรงข้ามพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

เรื่องที่ไม่น่าพอใจที่สุดสำหรับข้อกล่าวหานี้ก็คือ พวกเขาไม่มีหลักฐานที่จะมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีเรื่องที่ได้เปรียบอยู่บ้าง ทางโจทย์มีหลักฐานแค่บัญชีที่ผิดพลาดบางบัญชี และรายการเดินบัญชีส่วนตัวของคุณซอง ซึ่งหลักฐานนี้อ่อนเกินไปไม่มีน้ำหนักพอที่จะทำให้คุณซองและคุณนายซองถูกตัดสินลงโทษในทันที

ดังนั้นจึงสิ้นสุดอยู่ที่ทางผู้พิพากษาประกาศให้การพิจารณาคดีครั้งนี้หยุดเอาไว้ก่อนเพียงเท่านี้ และการพิจารณาคดีนี้จะมีขึ้นอีกครั้งในวันอื่น

ได้ยินดังนั้น ความกังวลของ ซอง อันยี ก็คลายลงทันที เธอทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้

โชคดีที่ทุกอย่างยังคงราบรื่นดี