หยิง เสี่ยวเซียว เลิกคิ้วขึ้น “แน่นอนว่าฉันไม่ใช่คนที่จะมาล้อเล่นด้วยได้”
ทัง โรลชูว หัวเราะออกมาและมองไปยังมือของเธอที่ถูกฮัน ยีเฉิน จับไว้ก่อนหน้านี้ มีรอยแดงอยู่รอบข้อมือเธอทำให้เห็นว่า อัน ยีเฉิน กำข้อมือเถอะไว้แน่นแค่ไหน
หัวใจของ ทัง โรลชูว รู้สึกเจ็บปวด เธอจับมือเพื่อนขึ้นมาก่อนจะลูบไล้เบา ๆ ที่รอยแดงนั้น “เจ็บหรือเปล่า?”
หยาง เสี่ยวเซียว ส่ายหน้า “ไม่เลย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเดี๋ยวมันก็จางไปเองแหละ”
ซอง อันยี รู้สึกผิดกับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น “เสี่ยวเซียว ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอต้องมามีปัญหาแบบนี้”
ได้ยินดังนั้น หยิง เสี่ยวเซียว กรอกตาในทันทีก่อนจะพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ซอง อันยี ถ้าเธอพูดอย่างนั้นอีกครั้งฉันจะไม่สนใจเธอแล้วนะ”
ซอง อันยี อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่พูดอีกแล้ว เผื่อว่าเธอจะไม่สนใจฉันจริง ๆ”
เธอรู้ว่าเสี่ยวเซียวและชูวชูว ปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับพวกเขาเป็นพี่น้องกันจริง ๆ และพวกเขาไม่ชอบที่เธอมักจะทำตัวเป็นทางการกับพวกเขา
หยิง เสี่ยวเซียว พยักหน้าอย่างพอใจ “อย่างน้อยเธอก็มีเหตุผลอยู่บ้าง ไม่เลวเลยหนิ”
หลังจากพูดเช่นนั้น เธอก็หันกลับไปดู ฮัน ยีเฉิน ที่กำลังถูก หยาง เฉียนเฉียน พยุงขึ้น เธอเม้มปากและพูดขึ้น “รีบไปจากที่นี่กันเถอะ เผื่อว่าคู่รักที่แสนโง่เขลานั่นจะมาหาเรื่องต่อไม่หยุดหย่อน”
ทัง โรลชูว ก็หันไปมองทางพวกเขาและเห็นด้วยกับสิ่งที่หยิง เสี่ยวเซียวพูด “จริงด้วยรีบไปกันเถอะ”
ดังนั้นพวกเขาทั้งสามจึงรีบหลบออกไปในตอนที่ หยาง เฉียนเฉียน และ ฮัน ยีเฉิน ไม่ได้สนใจ
เมื่อ หยาง เฉียนเฉียน เห็นว่าพวกหายไปแล้ว เธอตะโกนขึ้นมาอย่างโกรธแค้น “ซอง อันยี ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่!”
เมื่อทั้งสามสาวเข้ามานั่งในรถ พวกเธอต่างมองหน้ากันและระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นออกมา
ผ่านไปสักพัก ซอง อันยี หันไปมองเพื่อนรักทั้งสองคนของเธอด้วยแววตาซาบซึ้ง “เสี่ยวเซียว ชูวชูว ฉัน…”
“นี่ ไม่ต้องขอบคุณพวกเราอีกแล้ว ไม่งั้นฉันจะโกรธแล้วนะ” หยิง เสี่ยวเซียว พูดขัดขึ้นมาก่อนจะจ้องหน้าเธอ
“เธอควรพูดว่า…พวกเราจะแบ่งปันสามีกัน…” ภายหลังพูดจบเธอก็หัวเราะหึ ๆ ขึ้นมา
ช่างเป็นคำพูดที่ไร้คุณธรรมจริง ๆ!
ทัง โรลชูว ตีเธออย่างโกรธเคือง “บอกฉันมานะว่าเธออยากจะได้ ชินจิน หรือ โมเฟย ไม่เช่นนั้นเธอจะพูดอย่างนั้นออกมาได้ยังไง?”
“เอิ่ม…ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้น” หยิง เสี่ยวเซียว ยิ้มแฉ่ง
ในขณะนั้นเอง ซอง อันยี พูดขึ้นมาอย่างราบเรียบ “ที่จริงแล้วเธออยากได้ ลู เซียวเหยา ต่างหาก”
“ซอง อันยี!”
ได้ยินเสียง หยิง เสี่ยวเซียว คำรามลั่นอย่างร้อนรนขึ้นมาจากเบาะหลัง ทัง โรลชูว ติดเครื่องยนต์เตรียมออกรถ
พวกเธอจะได้กลับบ้านสักที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม