คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 478

ด้วยความที่ภายในรถเงียบ และ ทัง โรลชูว ก็อยู่ใกล้โทรศัพท์เธอจึงได้ยินเสียงหงุดหงิดของ เสี่ยวเซียวลอดผ่านออกมา

ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ที่ได้ยินเสียงเสี่ยวเซียวตัดพ้ออย่างกระมิดกระเมี้ยนแทน

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของ ทัง โรลชูว, ลู เซียวเหยา ก็รู้สึกอายขึ้นมา เขารีบพูดกับหญิงสาวที่ปลายสาย “ผมขับรถอยู่ คุณมีธุระสำคัญอะไรงั้นเหรอ? ถ้าไม่มีผมจะวางสายแล้วนะ”

“ลู เซียวเหยา อย่าคิดที่จะวางสายฉันเชียวนะ!”

เสียงคำรามของ หยิง เสี่ยวเซียว ทะลุผ่านแก้วหูของ ลู เซียวเหยา แทบจะทำให้แก้วหูเขาทะลุ

เขารีบดึงโทรศัพท์ออกจากหู และในตอนนั้นเองเขาก็เห็นว่าพี่สะใภ้ของเขากำลังขำอยู่

ลู เซียวเหยา พูดไม่ออก

สถานการ์ณเริ่มอึดอัด

เมื่อเป็นเช่นนั้น ลู เซียวเหยา จึงกระแอมออกมาเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงนิ่ง “ผมจะไม่วางสาย บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ปลายสายเงียบไปสักครู่หนึ่ง เสียงของ หยิง เสี่ยวเซียว ก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันจะเลี้ยงมื้อกลางวันนาย มารับฉันที่บ้านหลังจากนายเสร็จธุระ”

“ทำไมล่ะ?” ลู เซียวเหยา รู้ดีว่าต้อง มีอะไรผิดปกติแน่ ๆ เธอจึงอยากเลี้ยงข้าวเขา

“ไม่มีอะไรหรอกฉันก็แค่อยากจะเลี้ยงข้าวนายน่ะ ไว้เจอกันที่บ้านฉันตอน 11 โมงนะ”

เมื่อพูดจบเธอก็วางสายไปก่อนที่ ลู เซียวเหยา จะได้ปฏิเสธเธอ

“บ้าจริง! นี่เธอหมายความว่ายังไงกันนะ?” ลู เซียวเหยา คิดว่าเขาคงจะโง่ไปแล้วแน่ ๆ

ทัง โรลชูว ที่อยู่ข้าง ๆ เขา ตบบ่าอย่างให้กำลังใจ “ฉันรู้สึกสงสารนายจริง ๆ”

“พี่สะใภ้…” จู่ ๆ ลู เซียวเหยา ก็หันมาหาเธอและอวดครวญ “พี่สะใภ้ ช่วยบอกเธอทีว่าผมไม่ว่าง”

“ไม่!” ทัง โรลชูวปฏิเสธเด็ดขาด “ฉันไม่อยากจะถูกเสี่ยวเซียวดุเอา”

“ทำไมเธอถึงจะดุพี่? พี่เป็นเพื่อนรักของเธอนะ เธอไม่กล้าดุพี่หรอก!”

เมื่อเห็นท่าทีที่ไม่สนใจไยดีของเธอ พ่อของเธอก็เดือดดาลขึ้น เขาตบลงมาที่โต๊ะอย่างแรงก่อนจะตำหนิ หยิง เสี่ยวเซียว อย่างโกรธจัด

เสียงคำรามดังลั่นของเขาทำให้ หยิง เสี่ยวเซียว สร่างเมา

เมื่อเห็นว่าพ่อโกรธจัด เธอจึงยิ้มออกมาอย่างประจบประแจง “พ่อคะ ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนี้เลย มันจะไม่ดีเอานะถ้าความดันพ่อขึ้นขึ้นมา”

“ฮ่า!” พ่อของเธอยิ้มเหยาะออกมา “ถ้าแกเป็นห่วงความดันของฉันจริง แกก็คงไม่ทำเรื่องแบบนั้นให้ฉันต้องโกรธหรอก”

หยิง เสี่ยวเซียว เม้มริมฝีปากและถามขึ้น “พ่อคะ พ่อหมายถึงการนัดบอดเมื่อวานนี้เหรอ?”

“มันจะมีเรื่องอะไรได้อีกล่ะ? จะมีอะไรทำให้ฉันโกรธได้ขนาดนี้อีกอย่างงั้นเหรอ?”

“พ่อคะ หนูไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ!” หยิง เสี่ยวเซียว ยังคงสับสนว่าทำไมพ่อของเธอถึงโกรธขนาดนี้

“แกกล้าเถียงฉันอย่างนั้นเหรอ?” พ่อของเธอตะโกนขึ้น

หยิง เสี่ยวเซียว ยอมแพ้ในทันที “ก็ได้ หนูผิดเอง”